10/04/2012, " Το σφαγμένο αρνί ", Μητροπολίτου πρ. Κισάμου Ειρηναίου


Στην πλαγιά του βουνίσιου χωριού με το κρυφό δάσος των κυπαρισσιών ένα μικρό κοριτσάκι φύ­λαγε τα πρόβατα του σπιτιού του. Ξεχωριστά ένα μι­κρό αρνί κίνησε τη συμπάθεια μου και πήγα κοντά του να το χαϊδέψω. Ήταν ένα όμορφο, κάτασπρο αρνί και μόνο γύρω από τα μάτια του απλωνόταν μια μαύ­ρη λουρίδα, έτσι που, αν αυτό το μικρό πλασματάκι μεγάλωνε και έμπαινε στο κοπάδι, στη γλώσσα των βο­σκών θα λεγόταν χωρίς άλλο «μαυρομάτα». Κοιτάζω αυτά τα όμορφα αθώα μάτια του αρνιού και σκέπτο­μαι πως κανένα άλλο πλάσμα από τα άπειρα έργα του Δημιουργού δεν εκφράζει τόση καθαρότητα, τόση ηρεμία και τόση αθωότητα όση φανερώνουν τα μάτια των αρνιών.... (Διαβάστε όλο το κείμενο)




5/04/2012, Τώρα κατάλαβα! ", π. Γεωργίου Δορμπαράκη

Τώρα κατάλαβα
τί 'ταν εκείνο
που μ' έκανε και με κάνει πάντα
να στρέφομαι με δάκρυα 
στο Σταυρό του Κυρίου.
Ήμουν κι εγώ
ένα από τα αγκάθια
που μάτωσαν
το πανάχραντο πρόσωπο Του... 





Πρόσφατα κάποιος Έλληνας Ευρωβουλευτής έλεγε σε ιδιωτική συντροφιά με ανατριχιαστική «ειλικρίνεια»: «Για μένα Ελλάδα σημαίνει: αναμνήσεις και εμπειρίες ταπείνωσης και στερήσεων. Περπατούσα ξυπόλητος σαν παιδί, και κρύωνα. Ζω ακόμα την αίσθηση των ξυλιασμένων χεριών και ποδιών μου. Σε αυτή την αίσθηση της στέρησης και της δυστυχίας εξαντλείται… η ελληνική μου καταγωγή. Όλα τα άλλα, οι ρητορείες για τον πολιτισμό μας και τη παράδοση μας, μου είναι τόσο ξένα, όσο και το ένδοξο παρελθόν της Κίνας ή του Θιβέτ. Τον σημερινό ευρωπαϊκό τρόπο του καθημερινού μου βίου, δεν τον ανταλλάσσω με καμμία ελληνικότητα»!!! (Περιοδικό ΕΛΛΟΠΙΑ, τ14, σελ. 40).

Τι ανατριχιαστική δήλωση! Χωρίς να είμαστε υπερβολικοί, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι ο ευρωβουλέυτής «μας» πουλάει άνετα την ελληνικότητα και την παράδοση τωνν πατέρων του για … ένα ζευγάρι παπούτσια και ένα ζευγάρι γάντια!...(Διαβάστε όλο το κείμενο)