4/05/2012, " Ο Σωκράτης και ο Ιησούς Χριστός ", Νικολάε Στάϊνχαρτ

Λογικό είναι να πει κανείς ότι ο θάνατος του Σωκράτη φέρει τη σφραγίδα της αταξίας, του αίματος, της λύσσας και της προδοσίας. Όμως ό θάνατος του Σωκράτη δεν θα μπορούσε να είναι πιο ήρεμος και αξιοπρεπής. Του Χρίστου ο θάνατος, αντίθετα, φέρει ολόκληρη τη σφραγίδα της τραγωδίας, της αηδίας και τής φρικαλεότητας. Ο Σωκράτης πεθαίνει ήρεμος, περιστοιχισμένος από μαθητές πιστούς και προσεκτικούς, που ρουφούν τα λόγια του, την ώρα πού ο ίδιος —ατάραχος και λαμπερός— πίνει το ανώδυνο δηλητήριο που του προσφέρει ο δεσμοφύλακας. Εγκαταλελειμμένος και προδομένος από τους δικούς του, ο Χριστός σφαδάζει πάνω στο σταυρό, διψασμένος και χλευασμένος. Ο Σωκράτης πεθαίνει σαν κύριος, ο Χριστός σαν παλιάνθρωπος ανάμεσα σε δύο ληστές. Ο Σωκράτης ευχαριστεί τούς Θεούς γιατί γλιτώνει από τα βάσανα του υλικού αυτού κόσμου, ό Χριστός αναφωνεί: «Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;»...(Διαβάστε όλο το κείμενο)




Αυτός τα εννοούσε όλα όσα έλεγε. Αυτοί που αφή­νουν τη ζωή τους στα χέρια Του θα γίνουν τέλειοι, όπως κι Αυτός είναι τέλειος - τέλειοι στην αγάπη, τη σοφία, την ομορφιά και την αθανασία. Η αλλαγή δε θα ολοκληρωθεί σ' αυτή τη ζωή, μιας και ο θάνατος είναι συστατικό στοιχείο της όλης θεραπείας. Ο βαθμός που θα έχει προχωρήσει μέσα σε κάθε χριστιανό η αλλαγή, πριν τον βρει ο θάνατος, είναι άδηλος.
Νομίζω πως ήρθε πια η κατάλληλη στιγμή να εξετά­σουμε ένα ερώτημα που έχω επανειλημμένως διατυπώ­σει: Αν ο χριστιανισμός κατέχει την αλήθεια, τότε γιατί οι χριστιανοί δεν είναι πέρα για πέρα καλύτεροι από τους μη χριστιανούς;... (Διαβάστε όλο το κείμενο)    




«ποιος γαπάει λίγο, δίνει λίγο ποιος γαπάει περισσότερο δίνει περισσότερο κι ποιος γαπάει πάρα πολύ τί χει ντάξιο νά δώσει; Δίνει τόν αυτό του…» Χριστός καί χαρά.
 Χριστός θέλει κι εχαριστεται νά σκορπάει τή χαρά, νά πλουτίζει τούς πιστούς Του μέ χαρά. Εχομαι «να  χαρά μν  πεπληρωμένη». Ατή εναι  θρησκεία μας. κε πρέπει νά πμε.  Χριστός εναι  Παράδεισος, παιδιά μου. Τί εναι Παράδεισος;  Χριστός εναι. πό ‘δ ρχίζει  Παράδεισος.... (Διαβάστε όλο το κείμενο)