Οι επιβάτες μιας πτήσης κάθονται στις θέσεις τους και περιμένουν τους πιλότους.
Σε λίγο δύο άνδρες με στολή πιλότου μπαίνουν στο αεροπλάνο. Φορούν μαύρα γυαλιά. Ο ένας από τους δύο συνοδεύεται από έναν σκύλο για τυφλούς, κι ο άλλος βρίσκει το δρόμο του με τη βοήθεια ενός άσπρου μπαστουνιού. Προχωρούν στο δι­άδρομο, μπαίνουν στο πιλοτήριο και κλεί­νουν την πόρτα. Πολλοί από τους επιβά­τες γελούν νευρικά. Και όλοι κοιτάζονται με μία έκφραση πού κυμαίνεται μεταξύ εκπλήξεως, σκεπτικισμού και φόβου.(Περισσότερα...)


-Καλημέρα, είπε ο μικρός πρίγκηπας.
-Καλημέρα, είπε ο έμπορος.
Ήταν ένας έμπορος χαπιών τελειοποιημένων, που έκοβαν την δίψα. Πίνουμε ένα την εβδομάδα και δεν διψάμε πια καθόλου.
-Γιατί τα πουλάς αυτά; Ρώτησε ο μικρός πρίγκηπας.
-Είναι μεγάλη οικονομία χρόνου, απάντησε ο έμπορος. Οι ειδικοί έκαναν υπολογισμούς. Εξοικονομούμε πενήντα τρία λεπτά την εβδομάδα.(Περισσότερα...)





Ο μόνος από τους λογίους που είχαν φωτίσει τα τελευταία χρόνια της βυζαντινής ελευθερίας, ο Γεώργιος Σχολάριος Γεννάδιος, κλήθηκε να παίξει ένα δημιουργικό ρόλο στην ταξινόμηση του νέου κόσμου, ενώνοντας την Εκκλησία του λαού του και παρέχοντας του μια Αυλή στην οποία τα παλιά δράματα της αυτοκρατορικής εθιμοτυπίας μπορούσαν να συνεχίσουν να υφίστανται στο σκοτάδι, έως ότου ξαναέλθει η αυγή και το Βυζάντιο ξαναγεννηθεί σα φοίνικας.Αυτή η αυγή δεν ήλθε ποτέ. Η παλιά οικουμενική αυτοκρατορία του Βυζαντίου χάθηκε για πάντα. Είναι εύκολος ο ισχυρισμός ότι στον ευρύ ρου της ιστορίας το έτος 1453 αντιπροσωπεύει πολύ λίγα πράγματα. Η Βυζαντινή αυτοκρατορία ήταν ήδη καταδικασμένη. Ελαττωμένη, ολιγάνθρωπη και εξαθλιωμένη, ήταν αναπόφευκτο να χαθεί όποτε οι Τούρκοι επέλεγαν να κινηθούν για να την εξοντώσουν.(Περισσότερα...)