17/10/2013, Η αμαρτία είναι μορφή αγάπης, 
του Ηλία Βουλγαράκη



1010036_619087554809043_339237872_nΗ κόλαση που ζει εδώ ο άνθρωπος της αμαρτίας σχετίζεται με το ποσοστό της παραχαράξεως της αγάπης από μέρους του. Συνίσταται δε η κόλαση αυτή στη λίγη ή πολλή αδυναμία του να κοινωνήσει με άλ­λους ανθρώπους, με το περιβάλλον του και με τον ίδιο τον εαυτό του. Η μοναξιά του είναι μια μορφή πνευ­ματικού θανάτου. Και ζει το θάνατο αυτόν όσο χρόνο αρνείται να μετανοήσει, δηλαδή να γυρίσει ξανά στο χώρο της αγάπης. (Περισσότερα...)





5/10/2013, Πνευματικοί λόγοι ενός πιανίστα,
του Βασίλη Τσαμπρόπουλου



Μουσική δεν μαθαίνεις στο Ωδείο. Στο Ωδείο μαθαίνεις τον τρόπο της, την τεχνική της. Μουσική μαθαίνεις, όταν ανακαλύπτεις τον εαυτό σου.
Η μελέτη στο πιάνο μοιάζει πολύ με τη προσευχή στον Θεό Είναι πορεία πνευματικής εξέλιξης και ανόδου του ανθρώπου. Ο δρόμος αυτής της εξέλιξης όμως είναι στενός, μα έτσι πρέπει. Μη σε φοβίζει αυτό.
Μάθε να μη χαίρεσαι, όταν τρέχουν τα δάχτυλά σου στα πλήκτρα γρήγορα. Δεν είναι σπουδαίο. Μάθε καλύτερα να τρέχει ο νους σου γρήγορα και τότε τα δάχτυλά σου θα υποτάσσονται σε αυτόν.(Περισσότερα...)





29/09/2013, Δοκιμασία, 
του Αλέκου Σακελλάριου



Το σπίτι μου ήταν ένα σπίτι ανθρώπων που χάσανε τα πάντα αλλά που δε χάσανε ποτέ την πίστη τους στο Θεό. Στο εικονοστάσι υπήρχε πάντα αναμμένο το καντήλι – αυτό ήτανε φροντίδα της γιαγιάς μου της Αριστέας – και πάνω απ’ τα κρεβάτια όλων μας υπήρχε κρεμασμένο ένα εικόνισμα. Επάνω απ’ το δικό μου το κρεβάτι υπήρχε ένας Άγιος Σπυρίδωνας, που δεν ξέρω για ποιο λόγο η μακαρίτισσα η μητέρα μου τον θεωρούσε προστάτη μου Άγιο.  Σ’ αυτόν και μόνο τον Άγιο μ’ εμπιστευότανε. Κι εγώ, που είχα πεισθεί ότι απ’ τον καλό μου Άγιο είχα προνομιακή μεταχείριση, κάθε βράδυ, πριν κοιμηθώ, έκανα την προσευχή μου γονατιστός στο κρεβάτι μου μπροστά στο μαξιλάρι μου, κοιτώντας με κατάνυξη την εικόνα του Αγίου,  με το χλωμό πρόσωπο και τα καλοσυνάτα μάτια…(Περισσότερα...)