Μια αιωνιότητα και μια ημέρα -1998-

Μια αιωνιότητα και μια ημέρα  - 1998-



Ένας μεσήλικας λογοτέχνης , του οποίου η γυναίκα δεν ζει πια, γνωρίζει ότι λόγω ασθενείας βαδίζει κι αυτός προς το τέλος του. Σε αυτήν την πορεία ζούμε μαζί του αναμνήσεις, την φιλία του με ένα παιδί και την ποίηση του Διονυσίου Σολωμού στην οποία ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να βρεί υπαρξιακές απαντήσεις* . Υπέροχη σκηνοθεσία (Θόδωρος Αγγελόπουλος) και μουσική (Ελένη Καραϊνδρου). Εξαίρετη ταινία



*Επειδή η μορφή του Σολωμού (1798-1857) παίζει εξέχων ρόλο στο έργο, αξίζει να παραθέσουμε το ποίημα του "Η ημέρα της Λαμπρής" στο οποίο κυρίως στέκεται ο πρωταγωνιστής και δανείζεται στίχους  


Η ημέρα της Λαμπρής

Καθαρότατον λιον προμηνοσε
Τς αγς τ δροσάτο στερο στέρι,
Σύγνεφο, καταχνιά, δν περνοσε
Τ΄ ορανο σ κανένα π τ μέρη·
Κα π κε κινημένο ργοφυσοσε
Τόσο γλυκ στ πρόσωπο τ’ έρι,
Πο λς κα λέει μς στς καρδις τ φύλλα:
Γλυκει  ζω κι  θάνατος μαυρίλα.

Χριστς νέστη: Νέοι, γέροι κα κόρες,
λοι, μικρο μεγάλοι, τοιμαστετε·
Μέσα στς κκλησις τς δαφνοφόρες
Μ τ φς τς χαρς συμμαζωχττε·
νοίξετε γκαλις ερηνοφόρες
μπροστ στος γίους κα φιληθτε·
Φιληθτε γλυκ χείλη μ χείλη,
Πέστε Χριστς νέστη χθρο κα φίλοι.

Δάφνες ες κάθε πλάκα χουν ο τάφοι,
Κα βρέφη ραα στν γκαλιά ο μαννάδες.
Γλυκόφωνα, κοιτώντας τς ζωγραφι-
σμένες εκόνες, ψάλλουνε ο ψαλτάδες·
Λάμπει τ σήμι, λάμπει τ χρυσάφι
π τ φς πο χύνουνε ο λαμπάδες·
Κάθε πρόσωπο λάμπει π' τ γιοκέρι,
πο κρατονε ο Χριστιανοί στ χέρι.