4/2/2014, Μέσα σ' ένα ταξί... δειλίασε,
της Μερόπης Σπυροπούλου (ομότιμη καθηγήτρια Πανεπιστημίου)


Ἔπρεπε ὁπωσδήποτε νά μήν ἀργήσει σέ κάποια ἐπαγγελματική της ὑποχρέωση. Σέ ὥρα αἰχμῆς, σέ μιά πολυσύχναστη λεωφόρο, μέ τά μάτια της νά παρακολουθοῦν ἀνήσυχα τούς δεῖκτες τοῦ ρολογιοῦ της, κρατοῦσε συνεχῶς σηκωμένο τό ἄλλο χέρι της, ἐλπίζοντας ὅτι κάποιο ἀπό τά ταξί, πού περνοῦσαν τρέχοντας, θά ἦταν ἐλεύθερο γιά νά τήν πάρει. Ὅμως, στό ταξί πού, τελικῶς, σταμάτησε λίγα μέτρα πιό μπροστά της, μέσα στήν ἀντηλιά, σάν νά διέκρινε κάποιον στή θέση τοῦ συνοδηγοῦ. Γι’ αὐτό κι ἔκανε τή συνηθισμένη ἐρώτηση : 
- Ἐλεύθερος; 

- Ναί, ἐλᾶτε. Ἐδῶ μπροστά εἶναι τά παιδιά μου. (Περισσότερα...)



2/2/2014, Υπαπαντή & Σαραντισμός, 
του Μιχαήλ Παπαθεοχάρη (φοιτητής θεολογίας) 

Ἡ γυναίκα λοιπόν, κατὰ τὸ πρότυπο τῆς Παναγίας, ἔπειτα ἀπὸ σαράντα ἡμέρες πηγαίνει τὸ βρέφος στὸ ναὸ γιὰ δύο λόγους. Πρῶτον, γιὰ νὰ εἰσάγει τὸ βρέφος στὸ ναό, ὥστε αὐτὸ νὰ μπορεῖ στὴ συνέχεια νὰ βαπτισθεῖ καὶ νὰ συμμετάσχει στὴν ἐν Χριστῷ λατρευτικὴ ζωή, καὶ δεύτερον γιὰ νὰ καθαρισθεῖ καὶ αὐτὴ (καθὼς οἱ εὐχὲς τοῦ σαραντισμοῦ ἀναφέρονται καὶ στὸν καθαρισμὸ τῆς γυναικός). Παρατηροῦμε ὅτι, ὅταν ἡ γυναίκα ἔρχεται στὸ ναὸ γιὰ νὰ λάβει ὑπὸ τοῦ ἱερέως τὴν εὐχὴ τοῦ σαραντισμοῦ, ὁ ἱερεὺς δὲν τὴν ἀφήνει νὰ μπεῖ στὸν κυρίως ναό, διότι θεωρεῖται ἀκόμα ἀκάθαρτη. Ἀκάθαρτη καὶ ὄχι ἁμαρτωλή, ὅπως τὸ συγχέουν πολλοὶ ἄνθρωποι στὶς ἡμέρες μας. Ἡ γυναίκα δὲν διέπραξε καμία ἁμαρτία, ἀντιθέτως ἔφερε στὸν κόσμο ἕναν ἄνθρωπο. (Περισσότερα...)




24/1/2014, Για το "Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης",
του Μητροπολίτη Σισανίου & Σιατίστης Παύλου


Τρες λέξεις πού πολύ πρόσφατα διεκδικον τήν παρουσία τους στό χρο τν νθρωπίνων σχέσεων. Τρες λέξεις πού δίδεται  ντύπωση τι κομίζουν κάτι τό νέο καί τό προοδευτικό στήν ζωή τν νθρώπων. κούγοντας τες γιά πρώτη φορά νιωσα μιά πορία, λλ καί μιά ασθηση τι κάτι δέν ταιριάζει καλά. (Περισσότερα...)




22/1/2014, Η χαρά της πνευματικής ζωής στη διδασκαλία του οσίου Πορφυρίου,
του Ανέστη Κελεσόπουλου (Καθηγητή Πανεπιστημίου)

porfirios2Ο Γέροντας Πορφύριος δεν ξεχωρίζει  την πνευματική ζωή από την υπόλοιπη ζωή του ανθρώπου ούτε τοποθετεί στεγανά και διαχωρισμούς, όπως συνήθως γίνεται με εμάς. Είναι ο ίδιος ακέραιος, γι’ αυτό αρνείται τους οποιουσδήποτε μονισμούς η ακρωτηριασμούς στη ζωή του ανθρώπου. Έτσι, ενώ δίνει μεγάλη σημασία στο ενδιαφέρον για την προσευχή και τη μελέτη της Αγίας Γραφής, τους υμνολογικούς κανόνες και τα τροπάρια της Εκκλησίας, παράλληλα υποδεικνύει τον περίπατο στην ύπαιθρο και την πορεία στην εξοχή, την καλλιέργεια του κήπου, των φυτών, των λουλουδιών και των δένδρων, αλλά και υποστηρίζει ότι η ενασχόληση «με την τέχνη και τη μουσική κλπ. κάνει πολύ καλό». Πιστεύει ότι όλα αυτά επιδρούν «σαν φάρμακα», που βοηθούν στη θεραπεία του ανθρώπου. (Περισσότερα...)




17/1/2014, Ο Θεός δεν είναι Θεός ισότητας αλλά Θεός αγάπης,
του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς



Η ισότητα θα απέκλειε όλο το δίκαιο και όλη την αγάπη, θα απέκλειε όλο το ήθος.
1Ο άνδρας αγαπά την γυναίκα του λόγω ισότητας; Και η μάνα αγαπά το παιδί της λόγω ισότητας; Και ο φίλος αγαπά τον φίλο λόγω ισότητας; 
Η ανισότητα είναι η βάση του δικαίου και υποκινητής της αγάπης.
Όσο διαρκεί η αγάπη, κανένας δεν ξέρει για την ισότητα. Όσο βασιλεύει το δίκαιο, κανείς δεν μιλάει για την ισότητα.
Όταν χάνεται η αγάπη, οι άνθρωποι μιλούν περί δικαίου και εννοούν την ισότητα. Όταν μαζί με την αγάπη εξαφανίζεται και το δίκαιο, οι άνθρωποι μιλούν περί ισότητας και εννοούν την ανηθικότητα. Δηλαδή, όταν εξαφανίζεται το ήθος το αντικαθιστά η ανηθικότητα.
Από τον τάφο της αγάπης ξεφυτρώνει το δίκαιο, από τον τάφο του δικαίου ξεφυτρώνει ισότητα.