14/9/2014, Ο Σταυρός του Κυρίου,
Μελετίου Μητροπολίτου Νικοπόλεως (+)
Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου μας εἶναι γιὰ μᾶς κάτι τὸ τόσο συνηθισμένο. Ὅλο αὐτὸν βλέπομε μπροστά μας. Ὅλο γι’ αὐτὸν μιλᾶμε. Ὅλο τὸν κάνομε. Ὅμως. Τί εἶναι ὁ Σταυρός; Ποιὰ ἡ σημασία Του γιά μᾶς; Ποιὰ ἡ σημασία Του γιὰ τὸν ἴδιον τὸν Κύριον Ἰησοῦν καὶ τὸν ἄναρχον πανάγαθον Πατέρα καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα; Τὰ ἐρωτήματα αὐτὰ δὲν εἶναι τυχαῖα. Καὶ ἡ ἀπάντησις σ’ αὐτὰ δὲν εἶναι κάτι τὸ ἀδιάφορο. Εἶναι ζήτημα σωτηρίας. Π.χ. Εἶναι δυνατόν, ὅταν δύο λένε γιὰ τὸν Σταυρό: ὁ ἕνας ὅτι εἶναι ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Χριστιανῶν, ὁ ἄλλος ὅτι εἶναι μυσαρὸς καὶ δαιμονικὸς (ἰεχωβίτες) νὰ εἶναι καὶ οἱ δύο εὐάρεστοι στὸ Θεό; Πρῶτο βῆμα γιὰ τὴν σωτηρία δὲν εἶναι ἡ ὁποιαδήποτε πίστις, ἀλλὰ ἡ ὀρθὴ πίστις. Ἡ μὴ ὀρθὴ πίστις βλασφημεῖ καὶ ὑβρίζει τὸν Θεόν, καὶ ὅσοι τὴν ἔχουν εἶναι θεοστυγεῖς καὶ θεομίσητοι, ἔστω καὶ ἂν κάνουν ἔργα θαυμάσια καὶ ἔχουν μεγάλην θυσίαν.(Περισσότερα...)
13/9/2014, Η μετάνοια του εξωμότου επισκόπου
Κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας ένας Επίσκοπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, συνεργεία του πονηρού, εξώμοσε και έγινε Μωαμεθανός. Κάποτε λοιπόν κατά την εορτή του Μπαϊραμιού, την ώρα που όλοι οι Τούρκοι έτρωγαν και γλεντούσαν, ζήτησαν από τον εξωμόσαντα να τους διακωμωδήσει τα μυστήρια των Χριστιανών για να γελάσουν. Αυτός στην αρχή αρνιόταν, αφού όμως είδε ότι επέμεναν, πήρε ένα ποτήρι το σήκωσε ψηλά και εκφώνησε μελωδικά το «Πάντων ημών μνησθείη Κύριος ο Θεός», κάνοντας ταυτόχρονα και τον γύρο του τραπεζιού, όπου οι Τούρκοι κάθονταν και έτρωγαν. (Περισσότερα...)
10/9/2014, Κύριε γνώρισε μου αυτόν τον άγνωστο,
Ιωσήφ Γρηγοριάτου
“Κύριε γνώρισέ μου αὐτὸν τὸν ἄγνωστο. Ξέρω τὸ ὄνομά μου, τὴν ἡλικία μου, τὸ βάρος μου, τὸ χρῶμα τῶν μαλλιῶν μου, ὅμως τὸν ἑαυτό μου δὲν τὸν γνωρίζω. Αὐτὸς σὲ μένα τὸν ἴδιο, παραμένει κρυμμένος καὶ ἄγνωστος. Ἐσὺ ὅμως Χριστέ μου, ποὺ «ἐξετάζεις νεφροὺς καὶ καρδιὲς» τὸν γνωρίζεις. Ἐσὺ γνωρίζεις κάθε ἄνθρωπο ἐρχόμενο εἰς τὸν κόσμο, «ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ». Ἐσὺ κρατᾶς στὰ πλαστουργικά σου χέρια τὴν φωτογραφία τοῦ μυστικοῦ καὶ ἀγνώστου ἑαυτοῦ μου, σὲ ὅλες τὶς λεπτομέρειες.Τί δὲν θὰ ἔδινα νὰ ἀποκτήσω αὐτὴ τὴν φωτογραφία Κύριέ μου! Νὰ τὴν κρατήσω μπροστὰ στὰ μάτια μου. Νὰ δῶ ἐπὶ τέλους ποιὸς εἶμαι. (Περισσότερα...)
7/9/2014, Ο πειρασμός,
του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου
4/9/2014, Το γάλα και ο βοσκός
Κάποτε ο Μωυσής βρέθηκε στην έρημο, συντροφιά με έναν βοσκό. Ο βοσκός κάθε μέρα άρμεγε την καλύτερη προβατίνα και το γάλα της το πήγαινε σε ένα βραχάκι που είχε μια λαξευτή λακκούβα. Γιατί το κάνεις αυτό; Ρώτησε ο Μωυσής το βοσκό. Και εκείνος με όλη την απλότητα ομολόγησε: το γάλα αυτό είναι του θεού. Και ο Μωυσής με κάποια έκπληξη τον ρωτά: και πίνει ο θεός το γάλα;Ασφαλώς, απαντά με βεβαιότητα ο βοσκός.Χαμογελά ο Μωυσής και σε τόνο κατηγορηματικό δηλώνει: ο Θεός, φίλε μου, δεν πίνει γάλα. Ο Θεός είναι πνεύμα και δεν τρέφεται με υλικά αγαθά.
Μελετίου Μητροπολίτου Νικοπόλεως (+)
Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου μας εἶναι γιὰ μᾶς κάτι τὸ τόσο συνηθισμένο. Ὅλο αὐτὸν βλέπομε μπροστά μας. Ὅλο γι’ αὐτὸν μιλᾶμε. Ὅλο τὸν κάνομε. Ὅμως. Τί εἶναι ὁ Σταυρός; Ποιὰ ἡ σημασία Του γιά μᾶς; Ποιὰ ἡ σημασία Του γιὰ τὸν ἴδιον τὸν Κύριον Ἰησοῦν καὶ τὸν ἄναρχον πανάγαθον Πατέρα καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα; Τὰ ἐρωτήματα αὐτὰ δὲν εἶναι τυχαῖα. Καὶ ἡ ἀπάντησις σ’ αὐτὰ δὲν εἶναι κάτι τὸ ἀδιάφορο. Εἶναι ζήτημα σωτηρίας. Π.χ. Εἶναι δυνατόν, ὅταν δύο λένε γιὰ τὸν Σταυρό: ὁ ἕνας ὅτι εἶναι ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Χριστιανῶν, ὁ ἄλλος ὅτι εἶναι μυσαρὸς καὶ δαιμονικὸς (ἰεχωβίτες) νὰ εἶναι καὶ οἱ δύο εὐάρεστοι στὸ Θεό; Πρῶτο βῆμα γιὰ τὴν σωτηρία δὲν εἶναι ἡ ὁποιαδήποτε πίστις, ἀλλὰ ἡ ὀρθὴ πίστις. Ἡ μὴ ὀρθὴ πίστις βλασφημεῖ καὶ ὑβρίζει τὸν Θεόν, καὶ ὅσοι τὴν ἔχουν εἶναι θεοστυγεῖς καὶ θεομίσητοι, ἔστω καὶ ἂν κάνουν ἔργα θαυμάσια καὶ ἔχουν μεγάλην θυσίαν.(Περισσότερα...)
13/9/2014, Η μετάνοια του εξωμότου επισκόπου
Κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας ένας Επίσκοπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, συνεργεία του πονηρού, εξώμοσε και έγινε Μωαμεθανός. Κάποτε λοιπόν κατά την εορτή του Μπαϊραμιού, την ώρα που όλοι οι Τούρκοι έτρωγαν και γλεντούσαν, ζήτησαν από τον εξωμόσαντα να τους διακωμωδήσει τα μυστήρια των Χριστιανών για να γελάσουν. Αυτός στην αρχή αρνιόταν, αφού όμως είδε ότι επέμεναν, πήρε ένα ποτήρι το σήκωσε ψηλά και εκφώνησε μελωδικά το «Πάντων ημών μνησθείη Κύριος ο Θεός», κάνοντας ταυτόχρονα και τον γύρο του τραπεζιού, όπου οι Τούρκοι κάθονταν και έτρωγαν. (Περισσότερα...)
10/9/2014, Κύριε γνώρισε μου αυτόν τον άγνωστο,
Ιωσήφ Γρηγοριάτου
“Κύριε γνώρισέ μου αὐτὸν τὸν ἄγνωστο. Ξέρω τὸ ὄνομά μου, τὴν ἡλικία μου, τὸ βάρος μου, τὸ χρῶμα τῶν μαλλιῶν μου, ὅμως τὸν ἑαυτό μου δὲν τὸν γνωρίζω. Αὐτὸς σὲ μένα τὸν ἴδιο, παραμένει κρυμμένος καὶ ἄγνωστος. Ἐσὺ ὅμως Χριστέ μου, ποὺ «ἐξετάζεις νεφροὺς καὶ καρδιὲς» τὸν γνωρίζεις. Ἐσὺ γνωρίζεις κάθε ἄνθρωπο ἐρχόμενο εἰς τὸν κόσμο, «ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ». Ἐσὺ κρατᾶς στὰ πλαστουργικά σου χέρια τὴν φωτογραφία τοῦ μυστικοῦ καὶ ἀγνώστου ἑαυτοῦ μου, σὲ ὅλες τὶς λεπτομέρειες.Τί δὲν θὰ ἔδινα νὰ ἀποκτήσω αὐτὴ τὴν φωτογραφία Κύριέ μου! Νὰ τὴν κρατήσω μπροστὰ στὰ μάτια μου. Νὰ δῶ ἐπὶ τέλους ποιὸς εἶμαι. (Περισσότερα...)
7/9/2014, Ο πειρασμός,
του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου
Τότε, ὁδηγημένος ἀπό τό Πνεῦμα, ὁ Ἰησοῦς ἐπῆγε στήν ἔρημο νά ἀντιμετωπίσει τούς ὅποιους πειρασμούς ἀπό πλευρά τοῦ διαβόλου.
Τότε. Δηλαδή, πότε; Ἀμέσως μετά τό βάπτισμά Του. Καί ποῖος τόν ὁδήγησε ἐκεῖ; Τό Ἅγιο Πνεῦμα. Γιατί ἐπῆγε; Γιά νά γίνει παράδειγμα σέ μᾶς. Τό ἀνέχθηκε. Καί νά πάει στήν ἔρημο· καί νά βρεῖ ἐκεῖ τόν διάβολο μπροστά Του. Γιατί; Γιά νά τό καταλάβουμε καί ἐμεῖς καί νά τό βάλουμε μέσα μας βαθειά, ὅτι μπορεῖ καί ἀμέσως μετά τό βάπτισμα (καί μετά τήν Θεία Κοινωνία· καί μετά ἀπό προσευχές πολλές) νά πέσουμε στούς πιό μεγάλους καί δύσκολους πειρασμούς. (Περισσότερα...)
4/9/2014, Το γάλα και ο βοσκός
Κάποτε ο Μωυσής βρέθηκε στην έρημο, συντροφιά με έναν βοσκό. Ο βοσκός κάθε μέρα άρμεγε την καλύτερη προβατίνα και το γάλα της το πήγαινε σε ένα βραχάκι που είχε μια λαξευτή λακκούβα. Γιατί το κάνεις αυτό; Ρώτησε ο Μωυσής το βοσκό. Και εκείνος με όλη την απλότητα ομολόγησε: το γάλα αυτό είναι του θεού. Και ο Μωυσής με κάποια έκπληξη τον ρωτά: και πίνει ο θεός το γάλα;Ασφαλώς, απαντά με βεβαιότητα ο βοσκός.Χαμογελά ο Μωυσής και σε τόνο κατηγορηματικό δηλώνει: ο Θεός, φίλε μου, δεν πίνει γάλα. Ο Θεός είναι πνεύμα και δεν τρέφεται με υλικά αγαθά.
Ο βοσκός, κάπως ανήσυχος, προσφέρει το βραδινό γάλα στο θεό και , κρυμμένος πίσω από ένα χαμόκλαδο, περιμένει να δει το θεό. Ήταν μια φεγγαρόλουστη βραδιά. (Περισσότερα...)