20/3/2015, Η αυτοκτονία και η θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας,
του καθηγητού Πανεπιστημίου Σπυρίδωνος Κοντογιάννη
Αυτοκτονία ονομάζεται η ανθρώπινη εκείνη πράξη, κατά την οποία ο ίδιος ο άνθρωπος τερματίζει την ζωή του.
17/3/2015, Πνευματική αναίδεια και ζηλωτισμός: Τα άκρα που ταλαιπωρούν την Εκκλησία
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
- Γέροντα, ποια είναι η σωστή αντιμετώπιση, όταν προκύπτουν δύσκολα εκκλησιαστικά θέματα;
– Να αποφεύγωνται τα άκρα· με τα άκρα δεν λύνονται τα θέματα. Βλέπαμε παλιά, ο μπακάλης έβαζε λίγο-λίγο με την σέσουλα στην ζυγαριά, και έτσι έβρισκε την ακρίβεια και ισορροπούσε και η ζυγαριά. Δηλαδή δεν έβαζε απότομα πολύ ούτε αφαιρούσε απότομα πολύ. Τα δύο άκρα πάντα ταλαιπωρούν την Μητέρα Εκκλησία και οι ίδιοι που τα κρατούν ταλαιπωρούνται, γιατί τα δύο άκρα συνήθως καρφώνουν… Είναι σαν να κρατάη το ένα άκρο δαιμονισμένος, όταν έχη αναίδεια πνευματική (περιφρόνηση για όλα), και το άλλο άκρο σαν να το κρατάη τρελλός, όταν έχη μωρό ζήλο με στενοκεφαλιά. (Περισσότερα...)
15/3/2015, Για τον Σταυρό
του Φώτη Κόντογλου
13/3/2015, Επιστολή προς ετοιμοθάνατο
Γέροντος Εφραίμ Κατουνακιώτη
Μὲ πολλὴν ἀγάπη σὲ ἀσπάζομαι ἀδελφικὰ, εὐχόμενος ὅπως Κύριος ὁ Θεὸς ἐξαποστείλη τὸν Ἄγγελον Ἀὐτοῦ καὶ σοῦ χαρίση πνεῦμα ὑπομονῆς, πνεῦμα πίστεως καὶ ἐμπιστοσύνης πρὸς τὸν Θεόν.
Χθὲς ἔλαβα τὸ γράμμα σου καὶ σήμερα πρωΐ ἔρχομαι νὰ σοῦ ἀπαντήσω. Πρὸ τριῶν μηνῶν κατέβηκα στὴν Ἀθήνα καὶ ἔκανα ἐγχείρηση καταρράκτου στὰ μάτια καὶ δὲν ἔχει ἀποκτασταθῆ ἀκόμα ἡ ὅρασίς μου καὶ δὲν βλέπω καλὰ, καὶ βάζω τὸν Ν. νὰ σοῦ γράψη ὅ,τι ὑπαγορεύω ἐγώ. Γενοῦ ἄξιος τῆς κλήσεώς σου τῆς «Θεοκλήτου». Μετὰ ἁγίων ἡ κλῆσις σου, μετὰ μαρτύρων ἡ μερίς σου. (Περισσότερα...)
10/3/2015, Η μοναξιά με πλακώνει
του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη
Ἡ μοναξιὰ μὲ πλακώνει. Αἰσθάνομαιὃτι ἔχω ἀπομακρυνθεῖ κι ἀποξενωθεῖ. Χάνω πατέρα, μητέρα, ἀδελφό, συγγενεῖς, φίλους. Κάθε φροντίδα στοργῆς καὶ φίλτρου ἀπὸ μέσα μουἀφαιρεῖται. Ὅλοι εἶναι μακριά μου μὲτοὺς καημούς τους ποὺ ἀπέβαλα. Τοὺς προσπέρασα καὶ τοὺς ἄφησα. Εἶμαι μονάχος χωρὶς δεσμὸ μὲ τίποτα, δὲν μπορῶ νὰ πλησιάσω κανέναν, ν’ἀγγίξω κανέναν. Τὰ χέρια μου εἶναι παράλυτα. Βλέπω τὴν κακία ποὺ μ’ἔχει πλημμυρίσει. Κατάντησε ἡ ἐγωιστική μου ὑπόσταση ἀνάξια, ἀνίσχυρη καὶ ἐλεεινή. Δὲν ξέρω ποιὸ δρόμο ν’ ἀκολουθήσω. Δεν ξέρω ποιὰ σκάλα ν’ ἀνέβω. Συναισθάνομαι τὴν ἔννοια τῆς ἁμαρτίας, ποὺ τόσο τὴν κορόιδεψα, ὡς προσβολὴ ἀπέναντι στὸν ἑαυτό μου. (Περισσότερα...)
του καθηγητού Πανεπιστημίου Σπυρίδωνος Κοντογιάννη
Αυτοκτονία ονομάζεται η ανθρώπινη εκείνη πράξη, κατά την οποία ο ίδιος ο άνθρωπος τερματίζει την ζωή του.
Κατά κυριολεξία αυτοκτονία είναι η ολοκληρωμένη εκείνη ανθρώπινη πράξη, η οποία έχει ως επισφράγισμα τον θάνατο του αυτόχειρα. Και αυτό σε σχέση πάντοτε με την λεγόμενη απόπειρα αυτοκτονίας, που είναι πράξη ανολοκλήρωτη, δεν έχει δηλαδή ως αποτέλεσμα τον θάνατο αυτού ο όποιος αποπειράται να αυτοκτονήσει.
Διάκριση επίσης γίνεται μεταξύ αυτοκτονίας και της τάσης προς αυτοκτονία, μιας ενέργειας δηλαδή που μόλις έχει εκδηλωθεί ή και της ιδέας της αυτοκτονίας που είναι μια απλή νοητική αφετηρία, μια επιθυμία για να πεθάνει κανείς, άλλοτε έντονη και άλλοτε όχι. (Περισσότερα...)
17/3/2015, Πνευματική αναίδεια και ζηλωτισμός: Τα άκρα που ταλαιπωρούν την Εκκλησία
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
- Γέροντα, ποια είναι η σωστή αντιμετώπιση, όταν προκύπτουν δύσκολα εκκλησιαστικά θέματα;
– Να αποφεύγωνται τα άκρα· με τα άκρα δεν λύνονται τα θέματα. Βλέπαμε παλιά, ο μπακάλης έβαζε λίγο-λίγο με την σέσουλα στην ζυγαριά, και έτσι έβρισκε την ακρίβεια και ισορροπούσε και η ζυγαριά. Δηλαδή δεν έβαζε απότομα πολύ ούτε αφαιρούσε απότομα πολύ. Τα δύο άκρα πάντα ταλαιπωρούν την Μητέρα Εκκλησία και οι ίδιοι που τα κρατούν ταλαιπωρούνται, γιατί τα δύο άκρα συνήθως καρφώνουν… Είναι σαν να κρατάη το ένα άκρο δαιμονισμένος, όταν έχη αναίδεια πνευματική (περιφρόνηση για όλα), και το άλλο άκρο σαν να το κρατάη τρελλός, όταν έχη μωρό ζήλο με στενοκεφαλιά. (Περισσότερα...)
15/3/2015, Για τον Σταυρό
του Φώτη Κόντογλου
Οι Χριστιανοί βάζουν τον Σταυρόν πανταχού, εις τους τρούλλους και εις τα κωδωνοστάσια των εκκλησιών, εις τους τάφους, εις τας οικοδομάς, εις τας σημαίας, εις τα κατάρτια των πλοίων, εις μέρη υψηλά δια να φαίνεται μακρόθεν, εις τα στολίδια των γυναικών, εις τα ψωμιά, εις τας κρήνας.
Οι παλαιοί έκαμναν συχνά το σημείον του σταυρού. Εις τα μέρη της Βιθυνίας, κοντά εις μίαν λίμνην λεγομένην Μανιάζ-γκιόλ, είδα κάποιους ψαράδες Ρώσσους τους οποίους λέγουν Καζάκους. (Περισσότερα...)
13/3/2015, Επιστολή προς ετοιμοθάνατο
Γέροντος Εφραίμ Κατουνακιώτη
Χθὲς ἔλαβα τὸ γράμμα σου καὶ σήμερα πρωΐ ἔρχομαι νὰ σοῦ ἀπαντήσω. Πρὸ τριῶν μηνῶν κατέβηκα στὴν Ἀθήνα καὶ ἔκανα ἐγχείρηση καταρράκτου στὰ μάτια καὶ δὲν ἔχει ἀποκτασταθῆ ἀκόμα ἡ ὅρασίς μου καὶ δὲν βλέπω καλὰ, καὶ βάζω τὸν Ν. νὰ σοῦ γράψη ὅ,τι ὑπαγορεύω ἐγώ. Γενοῦ ἄξιος τῆς κλήσεώς σου τῆς «Θεοκλήτου». Μετὰ ἁγίων ἡ κλῆσις σου, μετὰ μαρτύρων ἡ μερίς σου. (Περισσότερα...)
10/3/2015, Η μοναξιά με πλακώνει
του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη
Ἡ μοναξιὰ μὲ πλακώνει. Αἰσθάνομαιὃτι ἔχω ἀπομακρυνθεῖ κι ἀποξενωθεῖ. Χάνω πατέρα, μητέρα, ἀδελφό, συγγενεῖς, φίλους. Κάθε φροντίδα στοργῆς καὶ φίλτρου ἀπὸ μέσα μουἀφαιρεῖται. Ὅλοι εἶναι μακριά μου μὲτοὺς καημούς τους ποὺ ἀπέβαλα. Τοὺς προσπέρασα καὶ τοὺς ἄφησα. Εἶμαι μονάχος χωρὶς δεσμὸ μὲ τίποτα, δὲν μπορῶ νὰ πλησιάσω κανέναν, ν’ἀγγίξω κανέναν. Τὰ χέρια μου εἶναι παράλυτα. Βλέπω τὴν κακία ποὺ μ’ἔχει πλημμυρίσει. Κατάντησε ἡ ἐγωιστική μου ὑπόσταση ἀνάξια, ἀνίσχυρη καὶ ἐλεεινή. Δὲν ξέρω ποιὸ δρόμο ν’ ἀκολουθήσω. Δεν ξέρω ποιὰ σκάλα ν’ ἀνέβω. Συναισθάνομαι τὴν ἔννοια τῆς ἁμαρτίας, ποὺ τόσο τὴν κορόιδεψα, ὡς προσβολὴ ἀπέναντι στὸν ἑαυτό μου. (Περισσότερα...)