Υπακοή χωρίς αγάπη και αγάπη χωρίς υπακοή
...Ὄχι ὑπακοὴ καὶ ἀγάπη, ἀλλὰ ἡ ὁλότητα τῆς μιᾶς ὡς
πληρότητα τῆς ἄλλης. Ἡ ὑπακοὴ μονάχη της δὲν εἶναι «ἀρετή»· εἶναι τυφλὴ ὑποταγὴ
καὶ στὴν τὺφλα δὲν ὑπάρχει φῶς. Ὁ Eichmann γιὰ δικαιολογία του πρόβαλε τὴν ὑπακοή.
Μόνο ἡ ἀγάπη στὸ Θεό, ποὺ εἶναι τὸ ἀπόλυτο ἀντικείμενο κάθε ἀγάπης, λυτρώνει τὴν
ὑπακοὴ ἀπὸ τὴν τύφλα καὶ τὴν μεταμορφώνει σὲ χαρούμενη ἀποδοχὴ τοῦ μοναδικοῦ
πράγματος ποὺ ἀξίζει νὰ ἀποδεχτοῦμε. Ὅμως ἡ ἀγάπη δίχως ὑπακοὴ στὸ Θεὸ εἶναι ἡ ἐπιθυμία
τῆς σαρκὸς καὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου (Α΄ Ἰωάν.
2,16), εἶναι ἡ ἀγάπη ποὺ ἀπαιτεῖ ὁ Δὸν Ζουὰν καὶ ποὺ τελικὰ τὸν καταστρέφει.
Μονάχα ἡ ὑπακοὴ στὸ Θεό, τὸ μόνο Κύριο τῆς Δημιουργίας, χαρίζει στὴν ἀγάπη τὴν ἀληθινή
της κατεύθυνση, τὴν κάνει ἀγάπη σωστή.
Πηγή: π. Αλεξάνδρου Σμέμαν, "Για να ζήσει ο κόσμος" σ.124-125