15/4/2016, O ύπνος που χαλαρώνει και ο ύπνος της αμαρτίας,
του Χαραλάμπου Μπούσια

7CQ-HX0-001-98
Κάποτε ως νέος αποφάσισα να πάω ένα ταξίδι έχοντας στο αυτοκίνητο ένα αντίσκηνο. Έφθασα σε κάποιο άγνωστο μέρος γύρω στα μεσάνυκτα και ένοιωθα κουρασμένος. Σταμάτησα σε μία άκρη και έστησα το αντίσκηνο με τη βοήθεια ενός φακού. Αμέσως ξάπλωσα και με πήρε ο ύπνος. Δεν πέρασε πολύ ώρα και ακούω κορνάρισμα συνοδεουόμενο από φώτα που φώτιζαν το αντίσκηνο. Ξύπνησα αμέσως και βγαίνοντας έξω βλέπω ένα τρακτέρ μπροστά μου και τον οδηγό του να μου φωνάζει:
— Καλά δεν έβλεπες ότι έστησες τη σκηνή σου μέσα στο δρόμο. Αν δεν ήμουν προσεκτικός τώρα θα ήσουν μακαρίτης.
Μέσα στη νύχτα είχα απρόσεχτα στήσει το αντίσκηνο στη μέση ενός αγροτικού δρόμου και κινδύνευα να σκοτωθώ προκαλώντας ατύχημα και σε άλλους.
Κοιμόμαστε όλοι μας, δυστυχώς, σε επικίνδυνα μονοπάτια (Συνέχεια...)


12/4/2016, Μήπως ο θεός σας είναι πολύ μικρός;
π. Μιχαήλ Ολέκσα

Σκεφθήκατε ποτὲ μήπως ὁ Θεὸς σας εἶναι πολὺ μικρός; Ὑποθέτω πὼς ὄχι. Οἱ περισσότεροι πιστεύουν ὅτι ὁ Θεὸς τους ἔχει τὸ σωστὸ μέγεθος - ὄχι πολὺ μεγάλος ὥστε νὰ εἰσχωρεῖ σὲ πλευρὲς τῆς ζωῆς τους ὅπου, θεωροῦν, δὲν ἔχει δουλειὰ νὰ ἀνακατεύεται, ἀλλὰ καὶ ἀρκετὰ μεγάλος γιὰ νὰ εἶναι ἄξιος τιμῆς καὶ λατρείας, ἰσχυρὸς καὶ μὲ ἀρκετὸ ἐνδιαφέρον ὥστε νὰ χορηγεῖ μερικὲς χαρὲς περιοδικὰ σὲ ἐποχὲς δυστυχίας καὶ θλίψης. Αὐτὸ εἶναι τὸ εἶδος τοῦ Θεοῦ στὰ μέτρα μας, ποὺ οἱ περισσότεροι ἀπὸ μᾶς προτιμοῦν. Ὁ καθένας ἔχει ἕνα Θεό, ἀκόμη καὶ αὐτοὶ ποὺ θεωροῦν τὸν ἑαυτὸ τους ἄθεο καὶ ἀγνωστικιστή. Ὁτιδήποτε εἶναι κεντρικὸ καὶ σημαντικὸ στὴ ζωή σου, γιὰ ὁτιδήποτε εἶσαι πρόθυμος νὰ θυσιάσεις ἢ νὰ πεθάνεις ἢ νὰ ζεῖς γι' αὐτό. Μπορεῖ νὰ εἶναι τὸ χρῆμα, ἢ ἡ φυσικὴ ἡδονὴ -σεξουαλικὴ ἢ ἀπὸ ναρκωτικὰ- ἢ ἡ δύναμη ἢ τὸ γόητρο, ἢ ὁποιοσδήποτε συνδυασμός τους. Μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνας σημαντικὸς πολιτικὸς «σκοπός», ἢ ἴσως ἡ σύζυγός σου καὶ τὰ παιδιά, ἢ ἡ ὑλική τους εὐημερία.  (Συνέχεια...)



9/4/2016, Γρηγόριος ο Ε' - η απόλυτη θυσία,
του π. Ιωακείμ Οικονομίκου

Ήταν Απρίλιος. Τα λουλούδια είχαν ανθίσει, οι μυρωδιές είχαν απλωθεί σε όλη την Πόλη, και οι Ρωμηοί εόρταζαν το  Πάσχα τους, που την χρονιά εκείνη το ημερολόγιο έγραφε 10 Απριλίου 1821. Όλα ήταν χαρούμενα. Στις καρδιές όμως ορισμένων η χαρά αυτή δεν υπήρχε. Αντίθετα. Παρά το γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου και της νίκης κατά του θανάτου, σε μια γωνιά της Πόλεως, εκεί κρυμμένο πίσω από ένα απομεινάρι του τείχους του Διπλοφαναρίου, οι κληρικοί και οι Αρχιερείς του Πατριαρχείου αγωνιούν και φοβούνται. Και ο φόβος αυτός γίνεται πραγματικότητα, (Συνέχεια...)




7/4/2016, Άλλες πάλι αμαρτίες είναι σαν το μελάνι. Το σαπούνι δεν αρκεί, χρειάζεται οινόπνευμα...



Έλεγε ένας ιερέας, που ήταν πνευματικός καθοδηγός πολλών ψυχών: «Η μετάνοια είναι σπουδαίο πράγμα, αλλά είναι η αρχή μόνο για την αποκατάσταση της υγείας της ψυχής. Διότι υπάρχουν πολλά είδη αμαρτιών, που λερώνουν την ψυχή, και χρειάζεται διαφορετικός κόπος και χρόνος για να καθαριστεί το καθένα απ΄ αυτά και να αναπνεύσει υγιής και πάλι η ψυχή, δίχως τις συνέπειες των λεκέδων της αμαρτίας. Υπάρχουν αμαρτίες που κάθονται σαν απαλή σκόνη πάνω στην επιδερμίδα της ψυχής. Με ένα απλό τίναγμα, η σκόνη φεύγει και η ψυχή αμέσως καθαρίζει. Υπάρχουν άλλες αμαρτίες που λερώνουν την επιδερμίδα σαν το κρασί. Ένα απλό τίναγμα δεν αρκεί.  (Συνέχεια...)






30/3/2016, Η απόρριψη της ενοχής ως αποδοχή της αμαρτίας,
του Γιώργου Μπάρλα


...Είναι, όμως, εντελώς άχρηστη ή επικίνδυνη η ενοχή; Εξαρτάται από το πώς αντιμετωπίζει κανείς την ενοχή ή είναι προγραμματικά εξοβελιστέα; Εδώ θα σταθούμε σε ένα κυρίαρχο επιχείρημα σχετικό με το θέμα μας. Λέγεται συχνά ότι η αμαρτία πρέπει να συνειδητοποιηθεί ως έλλειμμα αγάπης εκ μέρους μας και όχι ως ενοχή. Η συνειδητοποίηση αυτή, προφανώς, θα μας οδηγήσει σε μία νηφαλιότερη ψυχολογική κατάσταση και σε μία πιο ορθή εκτίμηση του ίδιου του Θεού. Αν, ας πούμε, η συκοφαντία έχει ως συνέπεια μια πολύ συγκεκριμένη βλάβη, τι πρέπει να αισθανθεί ο συκοφάντης; Ότι έχει έλλειμμα αγάπης(Συνέχεια...)