26/4/2016, Οι δέκα παρθένες: το νόημα της παραβολής,
Μελετίου Μητροπολίτου Νικοπόλεως & Πρεβέζης (+)

36_Deka Parthenes
Πώς ό άνθρωπος πηγαίνει σωστά έξω από την πόρτα του Νυμφίου;
Όπως ξεκίνησαν και πήγαν οι πέντε φρόνιμες παρθένες. Από τις δέκα οι πέντε ήταν φρόνιμες και οι πέντε ήταν μωρές. Οι πέντε φρόνιμες εφοδιάστηκαν καλά. Είπε η καθεμιά: «Μπορεί και ν’ αργήσει, μπορεί και να έρθει στην ώρα του. Εγώ όμως πρέπει να είμαι έτοιμη». Γιατί; Γιατί ο γάμος με τον Νυμφίο της Εκκλησίας δεν είναι αστεία πράγματα. Η Αιώνια Ζωή δεν είναι αστεία πράγματα.
Τί σημαίνει αυτό στην καθημερινή μας πράξη; (Συνέχεια...)




21/4/2016, Αγιότητα,
του Τάσου Λειβαδίτη


Ἡμερολόγιο ἥσυχο στὸν τοῖχο, 

μιὰ ἡμερομηνία κι οἱ ἅγιοι σιωπηλοί, 

χλωμοὶ κι ἀναμάρτητοι, 

σημειωμένοι μόνο μὲ τὸ μικρό τους ὄνομα, 


ὅπως τοὺς φώναζε ἡ μητέρα τους. (Συνέχεια...)





19/4/2016, Ο εσωτερικός αγώνας,
του Τίτο Κολλιάντερ

...Μπορείς να πεις ότι κάνει μια πράξη ενάρετη, εκείνος που παίρνει τον κασμά και το φτυάρι και δουλεύει εντατικά για να βγει από τη βάθη κάποιου μεταλλείου όπου αποκλείστηκε από αμέλειά του; Δεν είναι αντίθετα πολύ φυσικό να χρησιμοποιήσει τα εργαλεία που του δόθηκαν, για να γλιτώσει από την ασφυκτική ατμόσφαιρα και το σκοτάδι που βρίσκεται; Το αντίθετο δε θα ήταν μια τρέλα; Η εικόνα αυτή είναι πού διδακτική. Τα κατάλληλα εργαλεία για την απελευθέρωσή μας είναι το ιερό Ευαγγέλιο και τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας, και μας δόθηκαν όταν βαφτιστήκαμε. Αν μείνουν αχρησιμοποίητα δεν έχουν καμιά αποτελεσματικότητα. (Συνέχεια...)




16/4/2016, Κυριακή οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας,
του Μητροπολίτη Αντωνίου Bloom



...Ἂν εἴχαμε αὐτὴν τὴν διάθεση, ὅταν ἐρχόμαστε στὴν πόρτα τῆς Ἐκκλησίας, θὰ μπορούσαμε νὰ εἴμαστε, ἂν καὶ ἀσήμαντοι, σὰν τὴν Μαρία τὴν Αἰγυπτία. Θὰ σταματούσαμε καὶ θὰ λέγαμε, «πῶς μπορῶ νὰ μπῶ στὸν ναό;» Καὶ ἂν τὸ κάναμε αὐτὸ ὁλόψυχα, μὲ μιὰ καρδιὰ συντετριμμένη, μὲ μιὰ αἴσθηση τρόμου ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι εἴμαστε τόσο μακρυὰ ἀπὸ τὸν Θεό, τόσο ξένοι, τόσο ἄπιστοι, τότε θὰ ἄνοιγαν οἱ θύρες, καὶ θὰ βλέπαμε ὅτι δὲν βρισκόμαστε ἁπλὰ σ’ ἕναν μεγάλο χῶρο περιτριγυρισμένο ἀπὸ τοίχους, ἀλλὰ βρισκόμαστε σ’ ἕναν τόπο ποὺ εἶναι ὁ Παράδεισος τοῦ Θεοῦ ποὺ ἦλθε στὴν γῆ.(Συνέχεια...)




15/4/2016, O ύπνος που χαλαρώνει και ο ύπνος της αμαρτίας,
του Χαραλάμπου Μπούσια

7CQ-HX0-001-98
...Κάποτε ως νέος αποφάσισα να πάω ένα ταξίδι έχοντας στο αυτοκίνητο ένα αντίσκηνο. Έφθασα σε κάποιο άγνωστο μέρος γύρω στα μεσάνυκτα και ένοιωθα κουρασμένος. Σταμάτησα σε μία άκρη και έστησα το αντίσκηνο με τη βοήθεια ενός φακού. Αμέσως ξάπλωσα και με πήρε ο ύπνος. Δεν πέρασε πολύ ώρα και ακούω κορνάρισμα συνοδεουόμενο από φώτα που φώτιζαν το αντίσκηνο. Ξύπνησα αμέσως και βγαίνοντας έξω βλέπω ένα τρακτέρ μπροστά μου και τον οδηγό του να μου φωνάζει:
— Καλά δεν έβλεπες ότι έστησες τη σκηνή σου μέσα στο δρόμο. Αν δεν ήμουν προσεκτικός τώρα θα ήσουν μακαρίτης.
Μέσα στη νύχτα είχα απρόσεχτα στήσει το αντίσκηνο στη μέση ενός αγροτικού δρόμου και κινδύνευα να σκοτωθώ προκαλώντας ατύχημα και σε άλλους.
Κοιμόμαστε όλοι μας, δυστυχώς, σε επικίνδυνα μονοπάτια (Συνέχεια...)