9/4/2016, Γρηγόριος ο Ε' - η απόλυτη θυσία,
του π. Ιωακείμ Οικονομίκου

Ήταν Απρίλιος. Τα λουλούδια είχαν ανθίσει, οι μυρωδιές είχαν απλωθεί σε όλη την Πόλη, και οι Ρωμηοί εόρταζαν το  Πάσχα τους, που την χρονιά εκείνη το ημερολόγιο έγραφε 10 Απριλίου 1821. Όλα ήταν χαρούμενα. Στις καρδιές όμως ορισμένων η χαρά αυτή δεν υπήρχε. Αντίθετα. Παρά το γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου και της νίκης κατά του θανάτου, σε μια γωνιά της Πόλεως, εκεί κρυμμένο πίσω από ένα απομεινάρι του τείχους του Διπλοφαναρίου, οι κληρικοί και οι Αρχιερείς του Πατριαρχείου αγωνιούν και φοβούνται. Και ο φόβος αυτός γίνεται πραγματικότητα, (Συνέχεια...)




7/4/2016, Άλλες πάλι αμαρτίες είναι σαν το μελάνι. Το σαπούνι δεν αρκεί, χρειάζεται οινόπνευμα...



Έλεγε ένας ιερέας, που ήταν πνευματικός καθοδηγός πολλών ψυχών: «Η μετάνοια είναι σπουδαίο πράγμα, αλλά είναι η αρχή μόνο για την αποκατάσταση της υγείας της ψυχής. Διότι υπάρχουν πολλά είδη αμαρτιών, που λερώνουν την ψυχή, και χρειάζεται διαφορετικός κόπος και χρόνος για να καθαριστεί το καθένα απ΄ αυτά και να αναπνεύσει υγιής και πάλι η ψυχή, δίχως τις συνέπειες των λεκέδων της αμαρτίας. Υπάρχουν αμαρτίες που κάθονται σαν απαλή σκόνη πάνω στην επιδερμίδα της ψυχής. Με ένα απλό τίναγμα, η σκόνη φεύγει και η ψυχή αμέσως καθαρίζει. Υπάρχουν άλλες αμαρτίες που λερώνουν την επιδερμίδα σαν το κρασί. Ένα απλό τίναγμα δεν αρκεί.  (Συνέχεια...)






30/3/2016, Η απόρριψη της ενοχής ως αποδοχή της αμαρτίας,
του Γιώργου Μπάρλα


...Είναι, όμως, εντελώς άχρηστη ή επικίνδυνη η ενοχή; Εξαρτάται από το πώς αντιμετωπίζει κανείς την ενοχή ή είναι προγραμματικά εξοβελιστέα; Εδώ θα σταθούμε σε ένα κυρίαρχο επιχείρημα σχετικό με το θέμα μας. Λέγεται συχνά ότι η αμαρτία πρέπει να συνειδητοποιηθεί ως έλλειμμα αγάπης εκ μέρους μας και όχι ως ενοχή. Η συνειδητοποίηση αυτή, προφανώς, θα μας οδηγήσει σε μία νηφαλιότερη ψυχολογική κατάσταση και σε μία πιο ορθή εκτίμηση του ίδιου του Θεού. Αν, ας πούμε, η συκοφαντία έχει ως συνέπεια μια πολύ συγκεκριμένη βλάβη, τι πρέπει να αισθανθεί ο συκοφάντης; Ότι έχει έλλειμμα αγάπης(Συνέχεια...)




29/3/2016, H πίστη ως κόσμημα ή στήριγμα;

ellas-ekklhsia
Η Ελλάδα ταπεινώνεται γιατί έχει να δοξαστεί. Τώρα, όμως, περνούμε την ταπείνωση και έχουμε μείνει με λιγότερα.
Είναι η ώρα της Πίστης που η Ελλάδα θα την έχει ως στήριγμα και όχι ως κόσμημα, έτσι για ομορφιά.
«Κοίταξε» λέει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς σε κάποια επιστολή του, «ο άνθρωπος κρατάει το μπαστούνι. Και το μπαστούνι στηρίζει τον άνθρωπο. Μερικοί βέβαια το κρατούν για ομορφιά. Μα οι πιο πολλοί το έχουν για στήριγμα στον δύσκολο δρόμο τους.(Συνέχεια...)




25/3/2016, Η αγιασμένη επανάσταση, 
του Φώτη Κόντογλου


επανάσταση
Η σκλαβιά που έσπρωξε τους Έλληνες να ξεσηκωθούνε σε επανάσταση καταπάνω στον Τούρκο δεν ήτανε μονάχα η στέρηση κι η κακοπάθηση του κορμιού, αλλά, απάνω απ’ όλα, το ότι ο τύραννος ήθελε να χαλάσει την πίστη τους, μποδίζοντάς τους από τα θρησκευτικά χρέη τους, αλλαξοπιστίζοντάς τους και σφάζοντας ή κρεμάζοντάς τους, επειδή δεν αρνιότανε την πίστη τους για να γίνουνε μωχαμετάνοι. Για τούτο πίστη και πατρίδα είχανε γίνει ένα και το ίδιο πράγμα, κ’ η λευτεριά που ποθούσανε δεν ήτανε μοναχά η λευτεριά που ποθούνε όλοι οι επαναστάτες, αλλά η λευτεριά να φυλάξουνε την αγιασμένη πίστη τους, που μ’ αυτήν ελπίζανε να σώσουνε την ψυχή τους. Γιατί, γι’ αυτούς, κοντά στο κορμί, που έχει τόσες ανάγκες και που με τόσα βάσανα γίνεται η συντήρησή του, υπήρχε κ’ η ψυχή, που είπε ο Χριστός πως αξίζει περισσότερο από το σώμα, όσο περισσότερο αξίζει το ρούχο απ’ αυτό. (Συνεχεία...)