20/12/2016, Το "μαγικό αστέρι", οι αρχιερείς και οι φαρισαίοι,
του π. Βασιλείου Μπακογιάννη

magoi asteri
Ἡ προφητεία του ἔκανε πάταγο· ἀπό στόμα σέ στόμα διαδόθηκε σέ ὅλον τόν τότε γνωστό κόσμο· ἔφθασε καί στήν Περσία· ἔφθασε καί στά αὐτιά τῶν μάγων. Καί μόλις εἶδαν τό σημαδιακό ἀστέρι, ξεκίνησαν, περπατώντας πολλές μέρες γιά νά προσκυνήσουν ἕνα Βρέφος....! 
Καί τί ἀστέρι ἦταν αὐτό; Ἄν ἦταν ἕνα συνηθισμένο ἀστέρι, κανένας δέν θά τοῦ ἔδινε σημασία, οὔτε καί οἱ μάγοι. 
Ἄρα ἦταν ἀστέρι ἀσυνήθιστο, γι'αὐτό φαινόταν καί τή μέρα· δείχνοντας μάλιστα (τή μέρα!) τόν δρόμο στούς μάγους.  (Συνέχεια...)



14/12/2016, Η αυτοκαταστροφική φύση του πολυπολιτισμού,
του Νίκου Παππά

Η χώρα μας τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πειραματόζωο στο πείραμα της πολυπολιτισμικότητος. Το φαινόμενο αυτό βλέπουμε να αναπτύσεται σε όλη την Ευρώπη και σε ορισμένες περιοχές μεθοδικά αρκετές δεκαετίες (π.χ. Λονδίνο). Τα αποτελέσματά του είναι εμφανή με τις τοπικές κοινωνίες, αντί να γίνονται πιο ανοιχτές, να κλείνονται όλο και περισσότερο στον εαυτό τους και να στρέφονται σε συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις. Όχι, οι κοινωνίες δεν έχουν γίνει ξενοφοβικές ή κι αν έχουν γίνει δεν ευθύνονται οι ίδιες. Αλλά ούτε και φταίνε οι ίδιες για τον φόβο που, η παγκοσμιοποιημένη διεθνής των αγορών με τις κυβερνήσεις, τις έχουν γεμίσει. Η ευθύνη είναι κυρίως στην φύση του πολυπολιτισμού η οποία είναι αυτοκαταστροφική(Συνέχεια...)



7/12/2016, Πορεία προς την όλβιον φάτνην
του Θεοδώρου Μαραγκού


Έδώ ιχνηλατώντας ταπεινά τους Ιε­ρούς Υμνογράφους της προεόρτιας περιό­δου των Χριστουγέννων, θά προσπαθή­σουμε, «εί καί αναξίως», νά υπομνήσουμε «εις εαυτούς καί αλλήλους» την τεσσαρακονθήμερη πορεία προς το θεοδέγμον Σπήλαιο.
Η εκκίνηση αυτής της ιεραποδημίας ευρίσκεται στις 15 Νοεμβρίου,την επομέ­νη δηλ. της εορτής του Αποστ. Φιλίππου, οπότε «ελήλυθεν η νηστεία η μήτηρ της σωφροσύνης και κατήγορος της αμαρ­τίας» (Τριώδιο, Απόστιχα Δευτ., Α' έβδ.).
Τό ουσιαστικό όμως, εγερτήριο προα­νάκρουσμα το συναντούμε στη Θεομητο­ρική Εορτή της Εισόδου εις τα Άγια των Αγίων της Κυρίας Θεοτόκου, η οποία κα­τέχει «τά δευτερεια της Θεότητος» (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης). Την ημέρα αυτή ηχεί χαρμόσυνα, μεγαλόπρεπα και γλυκύφθογγα το «Χριστός γεννάται δοξάσατε. Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε...»  (Περισσότερα...)




30/11/2016, Άσε τον να κάνει λάθος,
π. Λίβυος


Δεν μπορούμε πάντα να βοηθήσουμε τον άλλο που βυθίζεται. Όταν ειδικά το χέρι που του απλώσαμε το δάγκωσε για να χαθεί στις θύελλες και τους αγέρηδες. Τον αγαπάμε κι υποφέρουμε όταν βλέπουμε να χάνεται, μα δεν είναι πάντα δυνατό να κάνουμε κάτι γι αυτό, όταν εκείνος δεν μας το επιτρέπει. Τότε πρέπει να έχουμε την ταπείνωση να αποδεχθούμε ότι δεν είμαστε παντοδύναμοι, ούτε σούπερ ήρωες. Η αγάπη μας γι αυτόν είναι ο σταυρός μας(Συνέχεια...)






22/11/2016, H σαπίλα της μνησικακίας,
π. Βαρνάβας Λαμπρόπουλος


Αποτέλεσμα εικόνας για μνησικακία
Ένας από τους πιο επιφανείς ποιητές της Σοβιετικής Ρωσίας, ο Ευγένιος Γεφτουσένκο, περιγράφει κάπου μια παιδική του ανάμνηση, που είχε αφήσει μέσα του ανεξίτηλο το αποτύπωμά της: Στις 17 Ιουλίου 1944, παρακολούθησε πλάι στη μητέρα του την πορεία 20.000 Γερμανών αιχμαλώτων πολέμου, καθώς διέσχιζαν την Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας. Γράφει: Τα πεζοδρόμια ήταν πλημμυρισμένα από κόσμο. Η αστυνομία και ο στρατός είχαν δημιουργήσει κλοιό. Το πλήθος αποτελούνταν κυρίως από γυναίκες με χέρια τραχιά από την σκληρή δουλειά,(Συνέχεια...)