15/2/2017, Αν είχε η ζούρλια κέρατα,
π. Βασίλειος Μπακογιάννης

 monaxow1
«Ἄν εἶχε ἡ ζούρλια (=τρέλα) κέρατα, θά φαίνονταν εἰς ὅλους». Ἔτσι λέει μιά σοφή μας παροιμία. Ἐννοώντας πώς δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος, πού νά μήν ἔχει μέσα του μιά δόση τρέλας...!
Σωστό; Ναί, ἀλλά μόνο γιά ἄνθρωπο ἐγωκεντρικό. «Μωρούς» ἀποκάλεσε ὁ Χριστός τούς φαρισαίους (Μτ. 23: 17).
«Ἀφρονα» ἀποκάλεσε τόν πλούσιο τῆς παραβολῆς ( Λκ. 12: 20). Καί τοῦτο, γιατί στόν ἐγωκεντρισμό δέν ὑπάρχει λογική. (Συνέχεια...)


3/2/2017, Στάλα - Στάλα,
του π. Βαρνάβα Λαμπρόπουλου

Αποτέλεσμα εικόνας για ρωγμή σπίτι χωριό
Εἶναι φανερό ὅτι κάθε πνευματική καθίζηση ξεκινάει ἀπό κάποιες δῆθεν «ἀσήμαντες» ἀμέλειες καί ἀπό μερικά δῆθεν «ἀθῶα» «δέν πειράζει». Ἔτσι ἀρχίζουν οἱ συμβιβασμοί μέ τήν ἁμαρτία. Καί ἀπό τίς μικρές ὑποχωρήσεις φτάνουμε στό μεγάλο κατρακύλισμα. Οἱ μεγάλες πτώσεις ποτέ δέν συμβαίνουν ἀπότομα.
Ὅταν ρωτήθηκε ἕνας γνωστός σεναριογράφος, ποιό θεωρεῖ τό μεγαλύτερο πρόβλημα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἀπάντησε:-Μεγαλύτερο πρόβλημα θεωρῶ τήν γενικευμένη διαφθορά, πού σταλάζει σιγά-σιγά ἀπό πάνω καί καθοδηγεῖ τόν λαό...(Συνέχεια...)



1/2/2017, Πώς σκέφτεται ένας Άγιος στις δύσκολες στιγμές,
Μεγάλου Βασιλείου

Αποτέλεσμα εικόνας για Μέγας Βασίλειος
(από επιστολή του Μεγάλου Βασιλείου σε ένα φίλο του μοναχό)

«… Μα έλα εδώ κι ας σου  είναι δύσκολο, για να με παρηγορήσεις ή για να με συμβουλεύσεις ή και για να είσαι κοντά, έτσι κι αλλιώς θα μου κάνει καλό και μόνο να σε δω. Και το σημαντικότερο; Να προσεύχεσαι, όσο μπορείς να προσεύχεσαι, για να μην βουλιάξουν και οι σκέψεις μου μέσα στην τρικυμία που με δέρνει. Να διατηρήσω σε κάθε περίσταση την διάθεση της ευχαριστίας προς τον Θεό. (Συνέχεια...)






25/1/2017, Η Πηγή και το Ποτάμι,
Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου

Αποτέλεσμα εικόνας για Πηγη ποταμι
Ὅλα τά ποτάμια πᾶνε στήν θάλασσα· καί ἡ θάλασσα νερό δέν χορταίνει (Ἐκκλ. 1,7)!
    Τί ὄμορφα λόγια!
            Ποτάμια εἶναι οἱ ἅγιοι. Ἔργο τους καί ἀποστολή τους εἶναι, μέ τά ἔργα τους, μέ τίς ἀρετές τους, καί μέ τά λόγια τους, νά ποτίζουν τήν διψασμένη γῆ: τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, πού ζοῦν σ’ αὐτήν ἐδῶ τήν ζωή στήν γῆ κατά σάρκα. (Συνέχεια...)





21/1/2017, Κάνω διαρκώς τα ίδια λάθη...,
του π. Λίβυου


Σε είδα μες στα λασπόνερα μια παγωμένη νύχτα του Γενάρη. Έρημη σε απόγνωση, γεμάτη λάθη. Άνθρωπος δεν υπήρχε δίπλα σου. Είχαν φύγει όλοι, μαζί κι ο εαυτός σου. Ίσως πρώτος αυτός απ όλους. «Δεν μπορώ άλλο πάτερ», κατάφερες να ξεστομίσεις. «Κάνω διαρκώς τα ίδια λάθη. Ξέρω το σωστό μα μια δύναμη εντός μου, με τραβάει στο πάθος και το λάθος. Τα επιλέγουμε τελικά πατέρα μου, τα πάθη ή μας επιλέγουν; (Συνέχεια...)