2/6/2018, Το άλογο του Θεού,
του Βιργκίλ Γκεωργκίου
Κάθε φορά που φαντάζομαι τον πατέρα μου, τον βλέπω με τον ζυγό γύρω από το λαιμό του, ζευγμένο με το πετραχήλι. Τον βλέπω ζευγμένο, σαν ένα άλογο του Ιησού Χριστού. Ποδεμένον με τις πεταλωμένες μπότες του, να τρέχει απ’ τη μια στην άλλη άκρη της ενορίας, τριάντα ορεινά χιλιόμετρα, που έπρεπε να διατρέξει δυο φορές τη μέρα μερικές φορές. Γι’ αυτό ήταν πάντα αποκαμωμένος. Έτοιμος να σωριαστεί από την κούραση. Όπως κάθε ζευγμένο πλάσμα. Κι όμως δεν σταματούσε ποτέ. Ο πατέρας μου λοιπόν αναχωρούσε, χωρίς καμία καθυστέρηση μαζί με τον Χριστιανό που ερχόταν να τον ζητήσει. Έβγαινε από το πρεσβυτερίο, πριν ακόμη ο άνθρωπος χτυπήσει την πόρτα. Διότι πάντα ήταν κάτι το επείγον: κάπου ένα ανθρώπινο πλάσμα περίμενε τον Θεό. (Συνέχεια...)
30/5/2018, Ζώντας εν κοινωνία, ζώντας με συγχώρηση,
συνέντευξη του π. Θωμά Χόπκο
26/5/2018, Το Άγιο Πνεύμα ενοικεί στην Εκκλησία,
Αντωνίου Μητροπολίτη Σουρόζ(+)
...Το Άγιο Πνεύμα ενοικεί στην Εκκλησία στην πληρότητά Του, αλλά ο καθένας μας συμμετέχει σ’ Αυτό στο μέτρο που είναι ικανός να Το δεχτεί και να το κομίσει. Και θα έλεγα πως υπάρχουν διακυμάνσεις σ’ αυτό: υπάρχουν στιγμές καλής θέλησης και στιγμές αρρωστημένης θέλησης. Όμως ο Θεός δεν πρόκειται ποτέ να μας εγκαταλείψει αν δεν Του πούμε απλά «Φύγε. Πήρα την απόφασή μου. Και είμαι εναντίον Σου». Και ακόμη και τότε, δεν θα σε εγκαταλείψει με το να γίνει αδιάφορος. Θα χτυπά την πόρτα σου μέσα από τις αναμνήσεις σου, μέσα από την απόκριση της καρδιάς σου, μέσα από τη φωνή Του, μέσα από τον τρόπο που έχει να απευθύνεται σε καθετί που είναι θείο, διότι έχουμε πλαστεί ικανοί προς απόκριση, μέσα από τις περιστάσεις και μέσα από τους ανθρώπους. Θα έλεγα πως αρμόζει στον καθένα μας μία φράση που υπάρχει στον «Ποιμένα του Ερμά», όπου ο άγγελος λέει: «Θάρρος Ερμά! Το θέλημα του Θεού δεν θα σε εγκαταλείψει έως ότου Εκείνος θα έχει σπάσει είτε την καρδιά σου είτε όλα τα κόκαλά σου». (Συνέχεια...)
24/5/2018, Έργα του Μεγάλου Κωνσταντίνου,
του π. Γεωργίου Μεταλληνού
Ανέτρεψε την πορεία της ιστορίας, με τις θρησκευτικές και αστικές αλλαγές τις οποίες επέφερε. Μια απ’ αυτές ήταν η απελευθέρωση, η δυνατότητα στους δούλους να γίνουν απελεύθεροι. Δεν καταργεί τη δουλεία, δηλαδή δεν ήταν δυνατόν να καταργηθεί, αλλά όπως ο απόστολος Παύλος με την προς Φιλήμονα επιστολή, αλλάζει το περιεχόμενο της δουλείας. Γίνεται αδελφός ο δούλος. Γίνεται δηλαδή συνεργάτης...κατήργησε την ποινή του σταυρικού θανάτου, ανανέωσε το οικογενειακό δίκαιο, κατεδίκασε τη μοιχεία όπως είδαμε, με νόμους ανύψωσε τη θέση της μητέρας, προστάτεψε την οικογένεια και τα παιδιά απ’ την κατάχρηση της πατρικής εξουσίας και τα κορίτσια απ’ την απαγωγή. Ρύθμισε τα ζητήματα διαζυγίου, κληρονομίας, προίκας, κοκ. Όλη η πολιτεία του δείχνει ότι ενεργούσε ως χριστιανός. (Συνέχεια...)
22/5/2018, Να είμαστε όλοι ένα με κεφαλή τον Χριστό,
Αγίου Πορφυρίου
του Βιργκίλ Γκεωργκίου
Κάθε φορά που φαντάζομαι τον πατέρα μου, τον βλέπω με τον ζυγό γύρω από το λαιμό του, ζευγμένο με το πετραχήλι. Τον βλέπω ζευγμένο, σαν ένα άλογο του Ιησού Χριστού. Ποδεμένον με τις πεταλωμένες μπότες του, να τρέχει απ’ τη μια στην άλλη άκρη της ενορίας, τριάντα ορεινά χιλιόμετρα, που έπρεπε να διατρέξει δυο φορές τη μέρα μερικές φορές. Γι’ αυτό ήταν πάντα αποκαμωμένος. Έτοιμος να σωριαστεί από την κούραση. Όπως κάθε ζευγμένο πλάσμα. Κι όμως δεν σταματούσε ποτέ. Ο πατέρας μου λοιπόν αναχωρούσε, χωρίς καμία καθυστέρηση μαζί με τον Χριστιανό που ερχόταν να τον ζητήσει. Έβγαινε από το πρεσβυτερίο, πριν ακόμη ο άνθρωπος χτυπήσει την πόρτα. Διότι πάντα ήταν κάτι το επείγον: κάπου ένα ανθρώπινο πλάσμα περίμενε τον Θεό. (Συνέχεια...)
30/5/2018, Ζώντας εν κοινωνία, ζώντας με συγχώρηση,
συνέντευξη του π. Θωμά Χόπκο
Αν κάποιος εμπνέεται από το Άγιο Πνεύμα, τότε και βέβαια μπορεί να συγχωρήσει. Ο άνθρωπος μπορεί να συγχωρεί. Δεν είμαι, όμως, βέβαιος αν υπάρχει ένα γενικό αίσθημα ότι η συγχώρηση έχει αξία. Γνωρίζω ανθρώπους που θα έλεγαν, «Δεν με νοιάζει, μπορώ να συνεχίσω τη ζωή μου – στ’ αλήθεια δεν δίνω σημασία. Αν δεν σε ενοχλώ και συ δεν ενοχλείς εμένα, τι νόημα έχει μια συμφιλίωση;». Πρόκειται καθαρά για αδιαφορία.
Μια άλλη αιτία που κάποιοι δεν δίνουν αξία στην συγχώρηση είναι ότι τη θεωρούν συνένοχη με το κακό. Πιστεύουν πως, εφόσον κάποιος έκανε κάτι πραγματικά φοβερό, πρέπει να του θυμίζουμε μέχρι το θάνατο του, κι ακόμη παραπέρα, πως το κακό πρέπει να πληρώνεται. (Συνέχεια...)
26/5/2018, Το Άγιο Πνεύμα ενοικεί στην Εκκλησία,
Αντωνίου Μητροπολίτη Σουρόζ(+)
...Το Άγιο Πνεύμα ενοικεί στην Εκκλησία στην πληρότητά Του, αλλά ο καθένας μας συμμετέχει σ’ Αυτό στο μέτρο που είναι ικανός να Το δεχτεί και να το κομίσει. Και θα έλεγα πως υπάρχουν διακυμάνσεις σ’ αυτό: υπάρχουν στιγμές καλής θέλησης και στιγμές αρρωστημένης θέλησης. Όμως ο Θεός δεν πρόκειται ποτέ να μας εγκαταλείψει αν δεν Του πούμε απλά «Φύγε. Πήρα την απόφασή μου. Και είμαι εναντίον Σου». Και ακόμη και τότε, δεν θα σε εγκαταλείψει με το να γίνει αδιάφορος. Θα χτυπά την πόρτα σου μέσα από τις αναμνήσεις σου, μέσα από την απόκριση της καρδιάς σου, μέσα από τη φωνή Του, μέσα από τον τρόπο που έχει να απευθύνεται σε καθετί που είναι θείο, διότι έχουμε πλαστεί ικανοί προς απόκριση, μέσα από τις περιστάσεις και μέσα από τους ανθρώπους. Θα έλεγα πως αρμόζει στον καθένα μας μία φράση που υπάρχει στον «Ποιμένα του Ερμά», όπου ο άγγελος λέει: «Θάρρος Ερμά! Το θέλημα του Θεού δεν θα σε εγκαταλείψει έως ότου Εκείνος θα έχει σπάσει είτε την καρδιά σου είτε όλα τα κόκαλά σου». (Συνέχεια...)
24/5/2018, Έργα του Μεγάλου Κωνσταντίνου,
του π. Γεωργίου Μεταλληνού
Ανέτρεψε την πορεία της ιστορίας, με τις θρησκευτικές και αστικές αλλαγές τις οποίες επέφερε. Μια απ’ αυτές ήταν η απελευθέρωση, η δυνατότητα στους δούλους να γίνουν απελεύθεροι. Δεν καταργεί τη δουλεία, δηλαδή δεν ήταν δυνατόν να καταργηθεί, αλλά όπως ο απόστολος Παύλος με την προς Φιλήμονα επιστολή, αλλάζει το περιεχόμενο της δουλείας. Γίνεται αδελφός ο δούλος. Γίνεται δηλαδή συνεργάτης...κατήργησε την ποινή του σταυρικού θανάτου, ανανέωσε το οικογενειακό δίκαιο, κατεδίκασε τη μοιχεία όπως είδαμε, με νόμους ανύψωσε τη θέση της μητέρας, προστάτεψε την οικογένεια και τα παιδιά απ’ την κατάχρηση της πατρικής εξουσίας και τα κορίτσια απ’ την απαγωγή. Ρύθμισε τα ζητήματα διαζυγίου, κληρονομίας, προίκας, κοκ. Όλη η πολιτεία του δείχνει ότι ενεργούσε ως χριστιανός. (Συνέχεια...)
22/5/2018, Να είμαστε όλοι ένα με κεφαλή τον Χριστό,
Αγίου Πορφυρίου
Ένα είναι το ζητούμενο στη ζωή μας, η αγάπη, η λατρεία στον Χριστό και η αγάπη στους συνανθρώπους μας. Να είμαστε όλοι ένα με κεφαλή τον Χριστό. Έτσι μόνο θ΄αποκτήσουμε την χάρι, τον ουρανό, την αιώνια ζωή.
Η αγάπη προς τον αδελφό καλλιεργεί την αγάπη προς τον Θεό. Είμαστε ευτυχισμένοι, όταν αγαπήσουμε όλους τους ανθρώπους μυστικά. Θα νιώθουμε τότε ότι όλοι μας αγαπούν. Κανείς δεν μπορεί να φτάσει στον Θεό, αν δεν περάσει απ΄τους ανθρώπους. Γιατί, «ο μη αγαπών τον αδελφόν αυτού, ον εώρακε, τον Θεόν, ον ούχ εώρακε, πώς δύναται αγαπάν;» Ν΄αγαπάμε, να θυσιαζόμαστε για όλους ανιδιοτελώς, χωρίς να ζητάμε ανταπόδοση. Τότε ισορροπεί ο άνθρωπος. Μια αγάπη που ζητάει ανταπόδοση είναι ιδιοτελής. Δεν είναι γνήσια, καθαρή, ακραιφνής.(Συνέχεια...)