Βγάλε τον Σταυρό σου
Στά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ‘60 ἕνας δεκαεννιάχρονος ἑλληνοαυστραλός,
ὁ Θεμιστοκλῆς Ἀδαμόπουλος μαζί μέ μερικούς φίλους του ἔφτιαξαν ἕνα συγκρότημα
ρόκ μουσικῆς, τούς Φλάϊς (Flies). Τό συγκρότημα ταχύτατα ἔγινε διάσημο ἀνά τόν
κόσμο. Διηγεῖται ὁ Θεμιστοκλῆς:
‘’Τότε ἦταν πολύ τῆς μόδας τά διάσημα μέλη τῶν ρόκ
συγκροτημάτων νά ἐπισκέπτονται στήν Ἰνδία κάποιον γκουρού (=διδάσκαλο γιά μύηση
στόν Βουδδισμό) γιά συμβουλές καί πνευματική καθοδήγηση! Ἄρχισα, λοιπόν, νά
πηγαίνω καί ἐγώ. Σέ ἕνα τέτοιο ταξίδι μου, ὁ γκουρού ἀκουμποῦσε τό χέρι του στό
κεφάλι τοῦ κάθε ἐπισκέπτη λέγοντας: «Σοῦ μεταδίδω γνώση». Ὅταν ἦρθε ἡ σειρά
μου, σταμάτησε καί μοῦ εἶπε: «Βγάλε τόν σταυρό σου»(!)
Ἦταν ἐπίσης τῆς μόδας, τότε, γιά μᾶς, νά φορᾶμε σταυρό. Ὄχι
πώς πιστεύαμε, ἀλλά τόν φορούσαμε ὡς διακοσμητικό, μᾶλλον, στοιχεῖο. Ἐξεπλάγην ἀπό
τήν προτροπή τοῦ γκουρού καί τοῦ εἶπα: «Γιατί»; Ἀπάντησε ὁ γκουρού: «Δέν μπορῶ
νά σοῦ μεταδώσω γνώση. Λοιπόν, θά τόν βγάλεις;» Ἀπάντησα: «Ὄχι». Καί ἔφυγα,
συγκλονισμένος ἀπό τό γεγονός. Γιατί δέν μποροῦσε νά δράσει ὁ γκουρού (εἰδωλολάτρης!)
ἐνώπιον τοῦ σταυροῦ; Τί εἶναι, ἐπιτέλους, ὁ Σταυρός; Ἄρχισα νά διαβάζω μέ πάθος
τό Εὐαγγέλιο. Ἔτσι ἀνακάλυψα τήν πίστη στόν Χριστό. Τά παράτησα ὅλα. Ἔγινα ὀρθόδοξος
χριστιανός. Ἔκανα θεολογικές σπουδές καί ἀφιέρωσα τήν ζωή μου στόν Χριστό, γενόμενος
μοναχός’’.
Ὁ ἄλλοτε μουσικός τῆς ρόκ εἶναι σήμερα ὁ ἀρχιμανδρίτης π. Θεμιστοκλῆς.
Ἐπί εἴκοσι χρόνια ἱεραπόστολος στή Σιέρρα Λεόνε τῆς Ἀφρικῆς. Ἐκεῖ, μέ ἀπόλυτη αὐταπάρνηση
καί κάτω ἀπό τρομακτικά δύσκολες συνθῆκες, μεταδίδει τήν πίστη στούς ἀφρικανούς
ἀδελφούς μας. Φροντίζοντας, ὅσο μπορεῖ καί τίς τεράστιες ὑλικές τους ἀνάγκες.
Διεθνῶς εἶναι γνωστός ὡς ὁ «ἅγιος τῆς Ἀφρικῆς»!
Ἀπό τή στάση τοῦ γκουρού ἔναντι τοῦ Σταυροῦ καταλαβαίνουμε
σέ τί πνευματικό σκοτάδι θά βρισκόμασταν ἀκόμη χωρίς τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ
Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί γενικότερα χωρίς τήν ἐνανθρώπισή Του. Γι ̓ αὐτό
λέμε σέ ἕνα τροπάριο τῆς ἑορτῆς τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (14
Σεπτεμβρίου):
«Φάνηκε ὁ Θεῖος Σταυρός μέ ἄφθαρτες ἐλλάμψεις στούς λαούς
τούς σκοτισμένους ἀπό τήν πλάνη τῆς ἀπάτης (τῶν εἰδώλων). Καί ἀφοῦ ἄστραψε μέ
τό θεῖο φῶς του (=τό Εὐαγγέλιο) τούς ἔκαμε οἰκείους στόν Χριστό πού καρφώθηκε
πάνω σ ̓ αὐτόν (τόν Σταυρό) καί παρέχει τήν εἰρήνη στίς ψυχές μας» (κανών ἑορτῆς,
ὠδή ε ́).
Ὅταν, λοιπόν φορᾶμε τόν Σταυρό μας ἤ κάνουμε τόν Σταυρό μας
μέ ἀκλόνητη πίστη καί ἐμπιστοσύνη στό Χριστό, εἶναι σάν νά ἀκουμπᾶ πάνω μας ὁ ἴδιος
ὁ τίμιος Σταυρός του Κυρίου μας Ιησού Χρίστου. Τότε μπορούν να γίνουν ακόμη και
μεγάλα θαύματα πνευματικής αλλαγής των ανθρώπων, όπως αυτό που συνέβη στον
ιεραπόστολο της οικουμένης π. Θεμιστοκλή. Αρκεί, συνειδητά να αναζητούμε τον
Χριστό και να τον επικαλούμαστε στην ζωή μας
Πηγή: π. Νίκων Κουτσίδης, Λυχνία Νικοπόλεως 9/2018