13/2/2019, Στον μηχανοδηγό Στάμεν Ι. που παραπονιέται για την δουλειά του,
του Αγίου Νικολάου Αχρίδας


Παραπονιέσαι ότι έχεις βαρεθεί τη δουλειά σου.  Όλες οι άλλες δουλειές σου φαίνονται καλύτερες. Γι΄ αυτό είσαι κατηφής και θλιμμένος που δεν μπορείς να βρεις κάποια άλλη δουλειά. Σκέφθηκα πολύ πριν αποφασίσω να πάρω το στυλό να σου απαντήσω. Μπήκα για λίγο στη θέση σου. Μαυρισμένος και ιδρωμένος ολόκληρος κοιτούσα καλά μπροστά. Πίσω, στην πλάτη μου ένας μικρός λαός: γέροι, γονείς, παιδιά, άρχοντες, διπλωμάτες, αξιωματούχοι, χωρικοί, εργάτες, μεροκαματιάρηδες. (Συνέχεια...)


9/2/2019, Φτωχός Άγιος - Νησιωτική Παράδοση -
του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Και τότε επαληθεύτηκε για άλλη μια φορά ο λόγος του Θεού κι ένας ορκισμένος βάρβαρος πειρατής «ἔδοξε λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ».
Έσυραν τον βοσκό ανάμεσα στους βάτους και τους σκίνους, όπου δειλά ανθάκια στόλιζαν το πράσινο ανοιξιάτικο χαλί της γης. Εκεί τον έσυραν αλαλάζοντας οι Αγαρηνοί, εκεί έλουσε με το αίμα του τα άνθη και τα χλωρά κλαδιά. Εκεί ζεστό ρυάκι ανέβλυσε το αίμα του και κοκκίνισε τη γη που το δέχθηκε. Μια απαλή αύρα πήρε την τελευταία του πνοή κι εκεί κοιμήθηκε τον παραδεισένιο του ύπνο ο φτωχός βοσκός, που είχε μιμηθεί τον «Ποιμένα τόν καλόν, τόν τιθέντα τήν ψυχήν αὐτοῦ ὑπέρ τῶν προβάτων».
Κι ύστερα πώς να μη μοσχοβολά το χώμα; (Συνέχεια...)


7/2/2019, Η ζωή ως προσμονή,
του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν (+)

Αποτέλεσμα εικόνας για υπαπαντή
Ὑπάρχει τίποτα πιὸ χαρμόσυνο ἀπὸ ἕνα ἀντάμωμα, μία «ὑπαπαντὴ» μὲ κάποιον ποὺ ἀγαπᾶς; Εἰλικρινὰ τὸ νὰ ζεῖς σημαίνει νὰ προσμένεις, νὰ προσβλέπεις στὴ συνάντηση. Ἡ ὑπερβατικὴ καὶ ὄμορφη προσμονὴ τοῦ Συμεὼν αὐτὸ δὲ συμβολίζει; Ἄραγε δὲ συμβολίζει τὴν προσδοκία ἡ μακρόχρονη ζωή του, αὐτὸς ὁ προβεβηκὼς σὲ ἡλικία ἄντρας, ὁ ὁποῖος περνᾶ ὅλη του τὴ ζωὴ περιμένοντας τὸ φῶς ποὺ φωτίζει ὅλους καὶ τὴ χαρὰ ποὺ τὰ πάντα πληροῖ; Καὶ πόσο ἀπρόσμενα, πόσο ὑπερβολικὰ καλὰ ἔρχονται τὸ ἀπὸ καιρὸ ἀναμενόμενο φῶς καὶ ἡ χαρὰ στὸν ὑπέργηρο Συμεὼν μέσω ἑνὸς παιδιοῦ! (Συνέχεια...)



30/1/2019, Όλα έχουν σκοτεινιάσει κάτω από την τεράστια σκιά του γέροντα,
του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν


Χθες βράδυ μίλησα με θέμα «Εκκλησία και Εκκλησιαστική ευσέβεια». Σκεφτόμουν τη μοίρα της Ορθοδοξίας σε σχέση με την ομιλία μου. Αυτή την εποχή, υπάρχει ένας θρίαμβος του μοναχισμού στη θεολογία και στην ευσέβεια. Στην Σερβία, κάθε αναγέννηση συνδέεται με μια μοναστική εμπειρία, μια τάση ή μια διδασκαλία. Ανησυχώ μήπως αυτή η τάση ταυτιστεί με την Ορθοδοξία. Στην Αμερική, συχνά παρατηρούμε την αναγωγή της Ορθοδοξίας στις εικόνες, στο αρχαίο μέλος, σε αγιορείτικα βιβλία για την πνευματική ζωή. Το Βυζάντιο θριαμβεύει δίχως την κοσμική διάστασή του. Δεν μπορώ ν’ αποφύγω τη σκέψη πως όλα αυτά είναι ένα είδος ρομαντισμού -μια αγάπη γι’αυτή την εικόνα της Ορθοδοξίας, μια αγάπη επειδή αυτή η εικόνα διαφέρει ριζικά από τις εικόνες του σύγχρονου κόσμου.  (Συνέχεια...)



22/1/2019, Ορθοδοξία & Ελληνισμός,
του Στήβεν Ράνσιμαν

Αποτέλεσμα εικόνας για ορθοδοξία και ελληνισμός
Χάρις στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἤ Χριστιανική θρησκεία ἦλθε στόν κόσμο αὐτό σέ μιὰ μοναδική στιγμή τῆς ἱστορίας του. Οἱ Ρωμαῖοι, εἶχαν μόλις ὁλοκληρώσει τήν κατάκτηση ὅλου τοῦ μεσογειακοῦ κόσμου, προσφέροντας ἔτσι μιὰ τεράστια ἔκταση, ὅπου ἄνθρωποι καί ἰδέες μποροῦσαν νά ταξιδεύουν ἀνεμπόδιστα. Περισσότερο ἴσως σημαντικό ἦταν τό γεγονός ὅτι στήν πολιτισμική ζωή αὐτῆς τῆς περιοχῆς δέσποζαν σοφοί καί διδάσκαλοι γαλουχημένοι στίς παραδόσεις τοῦ Κλασσικοῦ Ἑλληνικοῦ κόσμου. (Συνέχεια...)