19/2/2019, Η Πολιούχος των Αθηνών -  Η Αγία Φιλοθέη,
του Φώτη Κόντογλου


Ἡ ἁγία Φιλοθέη γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα ἀπὸ γονιοὺς ἄρχοντες, μοναχοπαίδι τοῦ Ἀγγέλου Μπενιζέλου καὶ τῆς Συρίγας. Φιλοθέη ὀνομάσθηκε ὅταν ἔγινε καλογρηά, ἀλλὰ τὸ πρῶτο ὄνομά της ἦταν Ρεβούλα. H μητέρα της ἤτανε στείρα καὶ παρακαλοῦσε τὸ Θεὸ νὰ τῆς δώσει τέκνο, καὶ μία νύχτα εἶδε πὼς βγῆκε ἀπὸ τὸ εἰκόνισμα τῆς Παναγίας ἕνα φῶς δυνατὸ καὶ πὼς μπῆκε στὴν κοιλιά της. Κι ἀληθινά, τὸ φῶς ἐκεῖνο ἤτανε ἡ ἁγιασμένη ψυχὴ τῆς κόρης ποὺ γέννησε σ’ ἐννιὰ μῆνες. Ἀπὸ μικρὴ φανέρωνε μὲ τὰ φερσίματα καὶ μὲ τὰ αἰσθήματά της ποιά θὰ γινότανε ὑστερώτερα, στολισμένη μὲ κάθε λογῆς ἀρετή. Στὴν εὐσέβεια εἶχε γιὰ ὁδηγό της τὴν ἴδια τὴ μητέρα της ποὺ ἤτανε εὐλαβέστατη. (Συνέχεια...)






15/2/2019, Οι δοκιμασίες είναι της ψυχής θεραπείες,
π. Λίβυος


Ο Άγιος Παΐσιος είχε πει, ότι «όσα οφέλη απέκτησα από τις αρρώστιες, δεν τα απέκτησε από την άσκηση. Οι αρρώστιες, οι θλίψεις, οι δοκιμασίες καθαρίζουν τον άνθρωπο και γίνονται αφορμή δοξολογίας. Ο παπά Τύχων, έλεγε ότι το «Κύριε Ιησού Χριστέ έχει 100 δρχ, το Δόξα τω Θεώ 1000 δρχ.» Ήθελε να πει ότι όταν δοξολογείς τον Θεό στη θλίψη σου αυτό έχει πολύ μεγαλύτερη αξία….» την αγιοπνευματική αυτή εμπειρία του αγίου μας, την κατανόησα περισσότερο αυτές τις ημέρες που μια ίωση ήρθε να με καθηλώσει στο κρεβάτι. (Συνέχεια...)





13/2/2019, Στον μηχανοδηγό Στάμεν Ι. που παραπονιέται για την δουλειά του,
του Αγίου Νικολάου Αχρίδας


Παραπονιέσαι ότι έχεις βαρεθεί τη δουλειά σου.  Όλες οι άλλες δουλειές σου φαίνονται καλύτερες. Γι΄ αυτό είσαι κατηφής και θλιμμένος που δεν μπορείς να βρεις κάποια άλλη δουλειά. Σκέφθηκα πολύ πριν αποφασίσω να πάρω το στυλό να σου απαντήσω. Μπήκα για λίγο στη θέση σου. Μαυρισμένος και ιδρωμένος ολόκληρος κοιτούσα καλά μπροστά. Πίσω, στην πλάτη μου ένας μικρός λαός: γέροι, γονείς, παιδιά, άρχοντες, διπλωμάτες, αξιωματούχοι, χωρικοί, εργάτες, μεροκαματιάρηδες. (Συνέχεια...)


9/2/2019, Φτωχός Άγιος - Νησιωτική Παράδοση -
του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Και τότε επαληθεύτηκε για άλλη μια φορά ο λόγος του Θεού κι ένας ορκισμένος βάρβαρος πειρατής «ἔδοξε λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ».
Έσυραν τον βοσκό ανάμεσα στους βάτους και τους σκίνους, όπου δειλά ανθάκια στόλιζαν το πράσινο ανοιξιάτικο χαλί της γης. Εκεί τον έσυραν αλαλάζοντας οι Αγαρηνοί, εκεί έλουσε με το αίμα του τα άνθη και τα χλωρά κλαδιά. Εκεί ζεστό ρυάκι ανέβλυσε το αίμα του και κοκκίνισε τη γη που το δέχθηκε. Μια απαλή αύρα πήρε την τελευταία του πνοή κι εκεί κοιμήθηκε τον παραδεισένιο του ύπνο ο φτωχός βοσκός, που είχε μιμηθεί τον «Ποιμένα τόν καλόν, τόν τιθέντα τήν ψυχήν αὐτοῦ ὑπέρ τῶν προβάτων».
Κι ύστερα πώς να μη μοσχοβολά το χώμα; (Συνέχεια...)


7/2/2019, Η ζωή ως προσμονή,
του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν (+)

Αποτέλεσμα εικόνας για υπαπαντή
Ὑπάρχει τίποτα πιὸ χαρμόσυνο ἀπὸ ἕνα ἀντάμωμα, μία «ὑπαπαντὴ» μὲ κάποιον ποὺ ἀγαπᾶς; Εἰλικρινὰ τὸ νὰ ζεῖς σημαίνει νὰ προσμένεις, νὰ προσβλέπεις στὴ συνάντηση. Ἡ ὑπερβατικὴ καὶ ὄμορφη προσμονὴ τοῦ Συμεὼν αὐτὸ δὲ συμβολίζει; Ἄραγε δὲ συμβολίζει τὴν προσδοκία ἡ μακρόχρονη ζωή του, αὐτὸς ὁ προβεβηκὼς σὲ ἡλικία ἄντρας, ὁ ὁποῖος περνᾶ ὅλη του τὴ ζωὴ περιμένοντας τὸ φῶς ποὺ φωτίζει ὅλους καὶ τὴ χαρὰ ποὺ τὰ πάντα πληροῖ; Καὶ πόσο ἀπρόσμενα, πόσο ὑπερβολικὰ καλὰ ἔρχονται τὸ ἀπὸ καιρὸ ἀναμενόμενο φῶς καὶ ἡ χαρὰ στὸν ὑπέργηρο Συμεὼν μέσω ἑνὸς παιδιοῦ! (Συνέχεια...)