Ὅταν ἡ ψυχὴ κατέχεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τότε, ὤ, πῶς εἶναι ὅλα εὐχάριστα, ἀγαπημένα καὶ χαρούμενα. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη ὅμως συνεπάγεται θλίψη· κι ὅσο βαθύτερη εἶναι ἡ ἀγάπη, τόσο μεγαλύτερη εἶναι κι ἡ θλίψη.
Ἡ Θεοτόκος δὲν ἁμάρτησε ποτέ, οὔτε κἂν μὲ τὸ λογισμό, καὶ δὲν ἔχασε ποτὲ τὴ Χάρη, ἀλλὰ κι Αὐτὴ εἶχε μεγάλες θλίψεις. Ὅταν στεκόταν δίπλα στὸ Σταυρό, τότε ἦταν ἡ θλίψη Της ἀπέραντη σὰν τὸν ὠκεανὸ κι οἱ πόνοι τῆς ψυχῆς Της ἦταν ἀσύγκριτα μεγαλύτεροι ἀπὸ τὸν πόνο τοῦ Ἀδὰμ μετὰ τὴν ἔξωση ἀπὸ τὸν Παράδεισο, γιατὶ κι ἡ ἀγάπη Της ἦταν ἀσύγκριτα μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἀδὰμ στὸν Παράδεισο. (Συνέχεια...)


1/8/2020, Η Θεοσκέπαστη,
του Ηλία Βενέζη


...Καὶ μπρὸς στὸ Ἱερό, κάτω ἀπ᾿ τὸ φαγωμένο τέμπλο, γονατισμένες πάνω στὶς πλάκες, μὲ σκυφτὸ κεφάλι, ἀποτραβηγμένες στὴ δέησή τους, μονάχες μὲ τὸν ἑαυτό τους καὶ μὲ τὸ Θεό, ξιπόλυτες, οἱ μαυροφορεμένες γυναῖκες, ποὺ εἴχαμε δεῖ ἀπὸ μακριά, ἔψελναν. Ἡ μιὰ διάβαζε τὰ τροπάρια ἀπ᾿ τὴ Σύνοψη, οἱ ἄλλες, οἱ ἀγράμματες, μουρμούριζαν μαζί της. Εἶχαν ἀνάψει τὰ καντήλια, ἔξω ἦταν τὸ πέλαγο, τὰ «συστήματα τῶν ὑδάτων» ὅλα ἦταν κατάνυξη κ᾿ ἐρημιά. Οἱ γυναῖκες λέγαν τὴν Ἀκολουθία τοῦ Μικροῦ Παρακλητικοῦ Κανόνος (Συνέχεια...)



28/7/2020, Όταν ταξιδεύουμε,
Στάρετς Σέργιος


...Να είμαστε σαν τις μέλισσες που ψάχνουν να βρουν το καλό όπου και αν πηγαίνουν, και όχι σαν τις μύγες που κάθονται πάνω στις βρωμιές. Βέβαια αυτό είναι δύσκολο, γιατί η κακή πλευρά των πραγμάτων είναι πιο φανερή και πιο έντονη. Άν, όμως, εμείς δεν συγκρατούμε παρά μόνο την κακή πλευρά, αυτό φανερώνει ότι κατά βάθος ενδιαφερόμαστε περισσότερο γι' αυτή την πλευρά των πραγμάτων παρά για την καλή. (Συνέχεια...)



25/7/2020, Η αγία οσιομάρτυς Παρασκευή
Αγία Παρασκευή - Ο Βίος της Αγίας Παρασκευής | poimin.gr


Η αγία Παρασκευή αποτελεί μία ιδιάζουσα περίπτωση αγίας, διότι εκτός των πνευματικών και ασκητικών αγώνων της για τον διαρκή αγιασμό της, και μάλιστα εκ νεότητος -  τον οποίο αγιασμό επιβεβαίωσε και με το μαρτυρικό τέλος της -  διακρίθηκε και για το χάρισμα της ιεραποστολής: να περιοδεύει διδάσκοντας και καθοδηγώντας τους πιστούς(Συνέχεια...)




16/7/2020, Το Βασίλεμα του Ηλίου,
του Φώτη Κόντογλου


Αυτό είναι το "Φώς ιλαρόν".Από μικρό παιδί το 'βλεπα το βράδυ που βασίλευε ο ήλιος, εξωτικό , χρυσοκκόκινο, να χρυσώνει τα σπίτια , τα μικρά τα βουνά, τα βράχια, τα πανιά των καραβιών, σαν να ήτανε χρυσοκαπνισμένα. Το θέαμα ήτανε πανηγυρικό, κ' έπεφτα σε έκσταση , σαν να ερχότανε εκείνο το φώς απο έναν άλλον κόσμο, απο τη βασιλεία των ουρανών , κατά κει που βασιλεύει ο ήλιος.
Πόσο ποιητικά εκφράζει ο λαός μας τη μεγαλοπρέπεια που έχει εκείνη η ιερή ώρα, λέγοντας πως ο ήλιος "βασιλεύει". Αληθινά, ποιός βασιλιάς ντύθηκε ποτέ με τέτοια πορφύρα; Θα' λεγε κανένας πως δεν είναι ο ήλιος αυτός ο βασιλέας, αλλά ο Χριστός, ο βασιλεύς των βασιλευόντων. (Συνέχεια...)


14/7/2020, Πάνω από μια μυρμηγκοφωλιά,
Ειρηναίου Μητροπολίτη Κισάμου (+)


Κοντά στην καλύβα μου ήταν μια μυρμηγκοφωλιά και πήγαινα συχνά να δω πως κουβαλούσαν τα σπορικά της γης τα γνωστικά και φιλόπονα μυρμήγκια. Καμιά φορά είχα κι εγώ κάτι να τους ρίξω, λίγα ψίχουλα από ψωμί ή λίγα σπυριά σταριού από κάποιο φυλαγμένο στάχυ. Μερικά μυρμήγκια έβρισκαν αμέσως τα ψίχουλα αυτά, τα σήκωναν πάνω στα κεφάλια τους και τα κουβαλούσαν γρήγορα γρήγορα στις αποθήκες της φωλιάς χαρούμενα για τον αναπάντεχο αυτό θησαυρό. (Συνέχεια...)



12/7/2020, Δεν υπάρχουν "τυχαία" παιδιά...,
π. Λίβυος


Μπορεί να υπάρχουν «τυχαίοι γονείς» αλλά όχι τυχαία παιδιά. Μπορεί οι γονείς σου να μην σε είχαν στα σχέδια τους, να τους «έτυχες» αλλά ο Θεός σίγουρα σε είχε στα σχέδια του. Για τον Θεό δεν υπάρχει τύχη αλλά Πρόνοια. Οπότε κράτα αυτό, ότι δεν είσαι τυχαίος, δεν είσαι πεταμένος στην μέση του πουθενά, δεν προέκυψες απλά από ένα λάθος ή μια λάθος στιγμή. Δεν είσαι το λάθος μιας ζωής. 
Ο Θεός τα "λάθη" τα κάνει ευλογίες και ευκαιρίες. Είσαι μοναδικός για Εκείνον, είσαι κομμάτι του σχεδίου Του για την δημιουργία και Βασιλεία Του. Ήθελε να έρθεις στην ύπαρξη γι’ αυτό και δεν θα σε αφήσει να χαθείς. (Συνέχεια...)




30/6/2020, Πώς έζησαν και πέθαναν οι απόστολοι;
Μελετίου Μητροπολίτη Νικοπόλεως (+)

Ποιοί ήταν οι Απόστολοι και πως πέθαναν; | Dogma
Έχομε καταντήσει καρπαζοεισπράκτορες. Τρέχομε από τόπο σε τόπο. Και ζούμε με τον ιδρώτα μας. Με τον κόπο των χειρών μας. Μας βρίζουν. Μας κατατρέχουν. Μας βλασφημούν. Καταντήσαμε τα σκουπίδια του κόσμου. Ζούμε με την κοινή καταφρόνηση όλων. Σαν να είμαστε καθάρματα» (Α’ Κορινθ. 4,9-13)!
Κάπως έτσι έζησαν οι απόστολοι, που επήγαν να κηρύξουν το Ευαγγέλιο στα πολιτισμένα μέρη του ελληνορωμαϊκού κόσμου!
Εκείνοι που επήγαν στην Σκυθία, στην Αιθιοπία και στις Ινδίες, πόσο χειρότερο θα υπέφεραν!
Δεν είναι υπερβολή να ειπούμε: Έζησαν σαν σκυλιά! (Συνέχεια...)


28/6/2020, Ιερείς-μοναχοί & ιερείς οικογενειάρχαι,
του Βιργκίλ Γκεοργκίου


Οι ιερείς ήταν μεταφορικά ζώα. Άλογα του Χριστού. Αλλά ο ιερεύς και ο διάκονος που συνόδευαν τη βασίλισσα του Ουρανού, ο ιερομόναχος και ο ιεροδιάκονος είχαν άμαξα κι ήταν διαφορετικοί απ' τους ιερείς, που είχα γνωρίσει. Διαφορετικοί απ' τους δικούς μου ιερείς, που βάδιζαν τον περισσότερο καιρό με ράσο και ξυπόλητοι. Βέβαια, οι δύο μοναχοί, που έφθαναν με το αμάξι ήταν ακόλουθοι της βασίλισσας του Ουρανού. Ευγενείς. Όχι ιερείς-χωρικοί. Όπως ο πατέρας μου. Και οι θείοι μου. Και τα ξαδέλφια μου. Και οι πάπποι μου. Αλλά, εκτός απ' τις υπηρεσίες τους κοντά στη βασίλισσα των Ουρανών, διέφεραν και σ' ένα ακόμη πράγμα. Κατ' αρχήν δεν έλεγαν σχεδόν τίποτε. Αν μιλούσαν το έκαναν με πολύ χαμηλή φωνή. Είχαν φιλοξενηθεί κάποτε στο Πρεσβυτέριο κι' είχαν αρνηθεί να φάνε μαζί μας, στο τραπέζι. Έφαγαν μόνοι τους. (Συνέχεια...)