Οίδα άνθρωπο εν Χριστώ
Υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι στην Εκκλησία μας. Υπάρχουν
άνθρωποι που προσέρχονται στην Εκκλησία για να σωθούν - δια της Εκκλησίας - κι
υπάρχουν άνθρωποι που προσέρχονται στην Εκκλησία για να τη σώσουν. Να τη σώσουν από τη Νέα Τάξη, από τον Πάπα,
από τον ΑΜΚΑ, από το 666. Μάταια προειδοποιεί ο Αββάς Ισαάκ: "Γίνωσκε ω
αδελφέ, ότι δια τούτο χρη ημάς είναι έσωθεν της θύρας του κελλίου, ίνα μη
γινώσκωμεν τα πράγματα των ανθρώπων τα κακά, και τότε θεωρούμεν πάντας αγίους
και καλούς εν τη αγνεία της διανοίας ημών. Εάν δε γενώμεθα ελέγχοντες και
παιδεύοντες, και κρίνοντες. Τί λοιπόν διαφέρει το κάθισμα ημών του καθίσματος
των πόλεων; Εάν ούχ ησυχάζης τη καρδία, ησύχασον καν τη γλώσση..."
Υπάρχουν άνθρωποι που χρησιμοποιούν τις θέσεις και τα
αξιώματα που τους εμπιστεύθηκε η Εκκλησία μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν
πλατύτερο ακροατήριο για τον καταγγελτικό τους λόγο. Υπάρχουν κι άνθρωποι που
αρπάζουν την παραμικρή στιγμή ως ευκαιρία προσφοράς προς το Θεό και το
συνάνθρωπο. Μας παρακινεί ο Γρηγόριος ο Θεολόγος: "Αν Σίμων ης Κυρηναίος,
τον σταυρόν άρον και ακολούθησον. Αν συσταυρωθής ως ληστής, ως ευγνώμων τον
Θεόν γνώρισον∙ ει κακείνος μετά ανόμων ελογίσθη δια σε ... συ γενού δι' εκείνον
έννομος. Καν Ιωσήφ ης ο από Αριμαθαίας αίτησαι το σώμα παρά του σταυρούντος...
Καν Νικόδημος ης ο νυκτερινός θεοσεβής, μύροις αυτόν ενταφίασον. Καν ως Θωμάς
απολειφθής , των μαθητών συνηγμένων, οις Χριστός εμφανίζεται, όταν ίδης, μη
απιστήσης..."
Υπάρχουν άνθρωποι που αποστηθίζουν βιβλία Πατέρων και
γεροντάδων μόνο και μόνο για να εμπλουτίσουν την φαρέτρα της πνευματικής τους
υπεροχής κι υπάρχουν άνθρωποι που μπροστά σε κάθε πρόβλημα προτάσσουν το
ερώτημα : Εγώ τι μπορώ να κάνω; Γράφει κάπου ο Νίκος Καζαντζάκης: "Να
αγαπάς την ευθύνη. Να λες : Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν
δε σωθεί, εγώ φταίω..."
Υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν τους άλλους ως εμπόδιο ανάμεσα
σε εκείνους και το Θεό. Μας φταίει η Εκκλησία που δεν προσαρμόζεται στο σήμερα,
φταίει η ακατανόητη λειτουργική γλώσσα για την
απουσία μας από τη Θεία Λειτουργία, φταίνε οι παπάδες για το σκανδαλισμό
των πιστών. Υπάρχουν κι άνθρωποι που στο πρόσωπο του άλλου βλέπουν τον
ανηφορικό δρόμο προς το Θεό. Σημειώνει ο Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης ότι :
" Είναι απόλυτα ειλικρινής ο Σάρτρ και αντιπροσωπεύει ένα πολιτισμό και
μια στάση ζωής, όταν λέει ότι η κόλασή του είναι οι άλλοι. Και είναι αντίστοιχα
απόλυτα ειλικρινής και αντιπροσωπεύει έναν άλλον πολιτισμό ο αββάς του Γεροντικού που λέει: Είδες τον
αδελφό σου, είδες Κύριον τον Θεόν σου..."
Υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι στην Εκκλησία μας...
Δοξολογούμε το Θεό που έφερε στη ζωή μας ανθρώπους που δεν
μας είπαν πολλά, αλλά είχαν την πρόνοια να μας αποκαλύψουν πολύ περισσότερα με
το προσωπικό τους παράδειγμα. Που δια της σιωπής διατύπωσαν τις πλέον
εκκωφαντικές αλήθειες. Που μας προσέφεραν τόσα πράγματα που φαίνονται και πολύ
περισσότερα που δεν φαίνονται. Αναγνωρίζουμε ότι τους οφείλουμε πολλά. Μερικές
φορές ίσως να μην σταθήκαμε αντάξιοι της
αγάπης τους. Μας έδειχναν το δάσος κι επιμέναμε να κοιτάμε το δέντρο. Τους
οφείλουμε και μια συγνώμη...
Πηγή: Ευροκλύδων, Περιοδικό Κέντρου Νεότητα Θηβών, Φεβρουάριος
2014