-Παπποῦ, τί παράξενο πράγμα! Τί κάνει αὐτή ἡ γυναίκα τόση ὥρα μόνη της ἐδῶ; Δὲν φαίνεται νὰ μαζεύει χόρτα.
-Ἔτσι ἐμφανίζονται οἱ Ἅγιοι, ἀπήντησε μὲ ἁπλότητα ὁ Παπποῦς.
Τὴν ἴδια στιγμὴ γύρισε ἡ γυναίκα καὶ κοίταξε πάλι κατάματα τὸν Γέροντα, μὲ πολὺ μεγαλύτερη ἔμφαση, ὅμως, αὐτὴ τὴν φορά.
-Παπποῦ, σταθεῖτε νὰ ρωτήσαμε ποιὰ εἶναι, ἐπέμεναν οἱ ἀδελφές.
Ἀλλὰ ἐκεῖνος, χωρὶς νὰ σταματήσει νὰ ὁδηγεῖ, ἐπανέλαβε τοὺς λόγους:
-Ἔτσι ἐμφανίζονται οἱ Ἅγιοι, ξαφνικά! (Συνέχεια...)


 23/7/2024, Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι,




Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι
 στὴ μοναξιὰ καὶ στὴ σιωπή.
Ξέρω μιὰ πράσινη ραχοῦλα…
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.
Ξέρω στὴ χώρα τὴ μεγάλη
τὸν πλούσιο δρόμο τὸν πλατύ,
μὲ τὰ παλάτια καὶ τοὺς κήπους…
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.
(Συνέχεια...)



   18/7/2024, Έτσι μόνο θα έρθει η ειρήνη της ψυχής,



Τίποτα δὲν εἶναι καλύτερο ἀπὸ τὴν εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ. Σ’ αὐτὴν ἐξοστρακίζεται κάθε πόλεμος τῶν πνευμάτων τοῦ σκότους: «ὅτι οὔκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἔφεσ. στ’ 12). Τότε ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ τὸν ἐπισκιάζει καὶ βρίσκεται σὲ μιὰ εἰρηνικὴ κατάσταση. (Συνέχεια...)


 10/7/2024, Αν αγαπάς τον Θεό,



Χριστιανέ, νὰ ξέρεις πώς ὅσο κι ἂν ἀγαπᾶς ἐσύ τὸν Θεό, ἡ ἀγάπη ἡ δική Του εἶναι μεγαλύτερη ἀπὸ τὴ δική σου. Ὅπως τὰ χέρια τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἁπλώθηκαν στὸ σταυρό, ἔτσι θὰ εἶναι ἀνοιχτὴ κι ἡ καρδιά Του σὲ ὅλους στὴν οὐράνια βασιλεία Του. Ἐκεῖνος, τοῦ Ὁποίου ἡ ἀγάπη εἶναι μεγαλύτερη ἀπὸ τὴ δική σου, θὰ σ’ ἀγαπᾶ πάντα, αἰώνια. (Συνέχεια...)


 


7/7/2024, Καλοκαίρι στο Όρος,



Στ᾿ Ἅγιον Ὄρος πῆγα πολλὲς φορές. Τὴν πρώτη φορὰ κάθησα παραπάνω ἀπὸ δυὸ μῆνες κ᾿ ἔκανα γνωριμία μὲ πολλοὺς πατέρες καὶ λαϊκούς, γιατὶ ὑπάρχουνε ἐκεῖ πέρα καὶ ἀγωγιάτες ἀρβανῖτες, παραγυιοὶ καὶ γεμιτζῆδες ποὺ φορτώνουνε κερεστὲ (ξυλεία) στὰ καράβια. Στὴ Δάφνη, ποὺ εἶναι ἡ σκάλα ποὺ πιάνουνε τὰ βαπόρια, βρισκόντανε καὶ κάτι ψαράδες κοσμικοί, κ᾿ ἐκεῖ γνωρίσθηκα μὲ τρεῖς Ἀϊβαλιῶτες καὶ περάσαμε πολὺ ἔμορφα.  (Συνέχεια...)    



  19/6/2024, Αναμένοντας τον Παράκλητο,

Αντώνιος Επίσκοπος Σουρόζ



Ὀφείλουμε νά προετοιμαστοῦμε μέ ἰδιαίτερη προσοχή γιά τήν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς. Θά ἔλθουμε βέβαια μέ τήν ἁμαρτωλότητά μας, ἅς ἔλθουμε ὅμως ἐντελῶς ἀνοικτοί, μέ ὅλο τόν ἔνθεο πόθο μας, πεινασμένοι καί διψασμένοι γιά τόν ἐρχομό τοῦ Κυρίου πού θά δώσει ζωή στίς ψυχές μας, πού θ’ ἀλλάξει τή ζωή μας, πού θά γεμίσει τό χάσμα τό ὁποῖο χωρίζει μέσα μας τό θεοειδές ἀπό αὐτό πού ἀκόμα ἀνήκει στή φθορά, τήν ἁμαρτία καί τό θάνατο.  (Συνέχεια...)




11/6/2024, Πως θα γνωρίσουμε τον Θεό,

Άγιος Σιλουανός Αθωνίτης


Πολύ μας αγαπάει ο Κύριος- αυτό το έμαθα από το Άγιο Πνεύμα, που μου έδωσε Εκείνος κατά το μέγα Του έλεος. Γέρασα και ετοιμάζομαι για το θάνατο και γράφω την αλήθεια από αγάπη για τους ανθρώπους. Το Άγιο Πνεύμα, που μου έδωσε ο Κύριος, θέλει να σωθούν όλοι, να γνωρίσουν όλοι το Θεό.Ήμουνα χειρότερος κι από έναν βρωμερό σκύλο, εξαιτίας των αμαρτιών μου- σαν άρχισα όμως να ζητώ συγχώρηση από το Θεό, Αυτός μου έδωσε όχι μόνο τη συγχώρηση αλλά και το Άγιο Πνεύμα. Έτσι, εν Πνεύματι Αγίω, γνώρισα το Θεό. (Συνέχεια...)




Αυτά όμως τα άφθονα χαρίσματα του Θεού δεν δόθηκαν στον παπα-Μπασιά δίχως να τον ταλαιπωρεί «σκόλοψ τη σαρκί» (Β’ Κορ. 12, 7). Δέκα περίπου χρόνια μετά την χειροτονία του προσβλήθηκε από νευρασθένεια η οποία τον έκανε να χάνει τον έλεγχο του εαυτού του: έβγαζε κραυγές, ξύριζε τα γένια και τα μαλλιά του, πετούσε έξω ό,τι έβρισκε μπροστά του. Όταν συνήλθε μετά από έξι μήνες, απέδωσε την ασθένεια στην αμαρτωλότητά του...  (Συνέχεια...)




30/5/2024, Ο Θεός μας έχει μια αδυναμία... την πονεμένη καρδιά που κράζει προς Αυτόν,

π. Ζαχαρίας Ζαχάρου



Εἶναι Θεὸς ἐλέους καὶ γι’ αὐτὸ πολὺ εὔκολα γίνεται οἰκεῖος μὲ τοὺς πιστοὺς ποὺ φέρουν πληγὴ στὰ στήθη τους, διψασμένο πνεῦμα καὶ ἀναζητοῦν τὴ δική Του ἄφθαρτη παρηγοριὰ καὶ παράκληση.
Μικρὸ μὲν πράγμα ἡ ἀνθρώπινη καρδιά, ἀλλὰ ὁλόκληρος ὁ κόσμος δὲν μπορεῖ νὰ τὴ γεμίσει. Ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ θρόνος τοῦ Βασιλέως τοῦ Μεγάλου, ὁ τόπος ὅπου ἡ αἰώνια ἡμέρα διαυγάζει καὶ Φωσφόρος ἀνέσπερος ἀνατέλλει. (Συνέχεια...)




                    26/5/2024,   Όταν αρχίζει κανείς να προσεύχεται..., 

Αγίου Σιλουανού



Ζώντας στό «περιθώριο», μακριὰ ἀπὸ τὴν ἄγρια θηριώδη αὐτὴ ζωή, μὲ φοβερὸν πόνο στήν καρδιά κράζω πρὸς τὸν Οὐρανὸ νά κατεβεῖ ὡς τὸ ἐπιπεδο τῆς γῆς μέ τὸ ὑπέροχο μυστήριό Του, νά ἀγκαλιάσει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους πού πραγματικὰ πάσχουν, νά ἀνοίξει γι’ αὐτοὺς ἄλλους ὁρίζοντες τοῦ Εἶναι, ὥστε ὁ κάθε κόπος τοῦ ἀνθρώπου νά γίνει ἐνθουσιώδης διαδικασία δημιουργίας…
Τόσο πολὺ ἀλλάζει τὸν ἀνθρωπο τὸ νά εἶναι μόνος! (Συνέχεια...)




Παλαιότερα Κείμενα


Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)