Τα ανδραγαθήματα τα κάνουν αυτοί που έχουν παλληκαριά, μεγάλη καρδιά - όχι μεγάλο μπόι - και είναι αποφασισμένοι να θυσιασθούν. Και στον πόλεμο, όσοι έχουν παλληκαριά, επειδή έχουν καλωσύνη, δεν σκοτώνουν, γιατί η παλληκαριά δεν έχει βαρβαρότητα Ρίχνουν γύρω-γύρω από τον εχθρό και τον αναγκάζουν να παραδοθεί. Ο καλός προτιμάει να σκοτωθεί εκείνος παρά να σκοτώσει. Και όταν κανείς έχει τέτοια διάθεση, δέχεται θεϊκές δυνάμεις. Οι κακοί είναι φοβητσιάρηδες, άνανδροι, θρασύδειλοι· φοβούνται και τον εαυτό τους και τους άλλους, γι' αυτό ρίχνουν συνέχεια από φόβο. Τότε με τον ανταρτοπόλεμο, όταν υπηρετούσα στον στρατό, είχαμε πάει μια φορά σε ένα χωριό... (Διαβάστε όλο το κείμενο)
Μορφώνοντας τον στο εξωτερικό έκανες οικονομίες όχι μόνο στο σώμα σου, αλλά και στον Θεό και στην ψυχή σου. Είχες σταματήσει να πηγαίνεις στην εκκλησία- κοστίζει: το γλυκό ψωμί και οι καλεσμένοι και ο ιερέας! Όλα τούτα τα εγκατέλειψες, μόνο και μόνο για να τελειώσει ο γιος σου τις σπουδές του στη Βιέννη και στο Παρίσι. Και πράγματι σε κάποια πράγματα έγινε πιο ικανός από σένα: Ξέρει καλύτερα τα εμπορικά βιβλία και την διπλή λογιστική. Αλλά οι πελάτες λιγοστεύουν στο μαγαζί σου. Πέτρωσες από την απορία... (Διαβάστε όλο το κείμενο)
9/01/2012, "Το νερό", του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν
Το νερό δε σημαίνει και πολλά για μας σήμερα. Είναι μια από τις ουσιαστικές ανέσεις της ζωής, προσιτό, αυτόματο, φτηνό. Ανοίγεις τη βρύση, και νάτο… Για χιλιάδες χρόνια όμως το νερό απετέλεσε ένα πρωταρχικό θρησκευτικό σύμβολο, και για να καταλάβουμε το λόγο, πρέπει να ξαναβρούμε τη σχεδόν εντελώς εξαφανισμένη αίσθηση για τον κόσμο. Για τους λαούς του αρχαίου κόσμου το νερό αποτελούσε σύμβολο της ίδιας της ζωής, και του κόσμου ως ζωή… Πράγματι το νερό είναι προϋπόθεση της ζωής. Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τροφή για μεγάλο χρόνο, αλλά χωρίς νερό ο άνθρωπος πεθαίνει πολύ γρήγορα έτσι ώστε να μπορούμε να πούμε πως οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως διψώντα όντα... (Διαβάστε όλο το κείμενο)
3/01/2012, " Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης - Τα τέλη του"
O γνωστός οικονόμος της Σκιάθου αείμνηστος π. Γεώργιος Ρήγας σε επιστολή του προς τον εκδότη Ηλ. Δικαίο έγραψε για τα χριστιανικά τέλη του κυρ-Αλεξάνδρου. Ζήτησε να προσέλθει ο ιερεὺς της Σκιάθου παπα-Ανδρέας Μπούρας και οι αδελφές του ζήτησαν να πάει μαζί στο σπίτι κι ο γιατρός. Διηγείται λοιπόν ο π. Γεώργιος Ρήγας:
«Ὁ Παπαδιαμάντης πρὸ πάντων ἦτο Χριστιανὸς καὶ χριστιανὸς εὐσεβής. Μόλις λοιπὸν εἶδε τὸν ἰατρὸν εἶπεν εἰς αὐτόν: «Τί θέλεις σὺ ἐδῶ;» «Ἦρθα νὰ σὲ δῶ» τοῦ λέγει ὁ ἰατρός. «Νὰ ἡσυχάσης» τοῦ λέγει ὁ ἀσθενής, «ἐγὼ θὰ κάμω πρῶτα τὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ ὕστερα νὰ ῾ρθῆς ἐσύ»... Μόνος του, ὀλίγας ὥρας πρὶν ἀποθάνη, ἔστειλε νὰ κληθῆ ὁ ἱερεὺς διὰ νὰ κοινωνήση. «Ξεύρεις! Μήπως ἀργότερα δὲν καταπίνω!» ἔλεγεν."... (Διαβάστε όλο το κείμενο)
Έπεσα κάτω, στα γόνατα, και άκουσα μια φωνή που μου έλεγε: Σαούλ, Σαούλ, γιατί έχεις στραφεί εναντίον μου; Απάντησα: Ποιος είσαι, Κύριε; Μου είπε: Είμαι ο Ιησούς Χριστός ο Ναζωραίος· Αυτός που έχεις ταχθεί εναντίον Του. Του είπα τότε: - Και τι πρέπει να κάνω τώρα, Κύριε; (Πραξ. 22,7 -10).Κύριε Ιησού, τότε ο Σαούλ σε έκαμε και έχασες για λίγο την υπομονή Σου. Και του έδωκες ένα ταρακούνημα, τέτοιο που δεν μπόρεσε ποτέ να το ξεχάσει. Βέβαια, και ο Σαούλ, δεν εξαναγκάστηκε να Σε ακολουθήσει! Θα μπορούσε, αν το είχε θελήσει, να συνεχίσει να σου λέει το ΟΧΙ του. Αλλά μετά από εκείνο το ταρακούνημα, που του έκαμες, χρειάστηκε να το σκεφθεί καλά! Και το σκέφτηκε!... (Διαβάστε όλο το κείμενο)