Αν κάτι είναι τόσο άφθονο κι εύκολο στην εποχή μας, είναι: Τα «μεγάλα λόγια». Μεγαλοστομίες και καυχησιολογίες, για πράγματα σοβαρά, ή και απίθανα. Αυτό επικρατεί περισσότερο στο χώρο της πολιτικής, αλλά όχι μόνο εκεί. Ανάμεσα στα πράγματα που υπόσχονται και επαγ­γέλλονται είναι και... η αλλαγή του Κό­σμου. Πολλοί ισχυρίζονται και υπόσχον­ται ότι μπορούν να... αλλάξουν τον Κό­σμο. Με μεθοδεύσεις «περίεργες». Και εί­ναι ίσως γνωστό το «ανατρεπτικό»: «Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, αναποδογύ­ρισε τον». Αν και δεν πιστεύουμε, πως υπάρχουν μόνο λάθη, για να χρειάζεται τέτοιο ξεθεμελίωμα, η ιστοριούλα πού ακολουθεί έχει ένα σαφές μεθοδολογικό μήνυμα.(Περισσότερα...)



Ὁ μέγας Παχώμιος (+15 Μαϊου) χαιρόταν πολύ, διαπιστώνοντας ὅτι ὁ μαθητής του Θεόδωρος (+16 Μαϊου) ἦταν σὲ ὅλα συνετός, καὶ ὅτι, μολονότι νέος, ὄχι μόνο δὲν εἶχε τὴν (ἀνώριμη) σκέψη τῶν νέων, ἀλλὰ στήριζε στὴν ἄσκηση καὶ ἄλλους, τοὺς πιὸ ἀδύνατους.
Καθὼς λοιπὸν εἶχαν συνήθεια νὰ συγκεντρώνονται ὅλοι (οἱ μοναχοί) κάθε βράδυ σ᾿ ἕνα σημεῖο τῆς μονῆς καὶ ν᾿ ἀκοῦνε τὴ διδαχὴ τοῦ μεγάλου (Παχωμίου), (κάποια φορά), ὅταν ὅλοι εἶχαν μαζευτεῖ γι᾿ αὐτό, προστάζει ἐκεῖνος τὸ Θεόδωρο - νέον, ὅπως εἴπαμε, ὄχι πάνω ἀπὸ εἴκοσι χρονῶν - νὰ κηρύξει στοὺς ἀδελφοὺς τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Κι αὐτὸς ἀμέσως, χωρὶς καμιὰ ἀντιλογία ἢ παρακοή, ἄνοιξε τὸ στόμα του καὶ τοὺς εἶπε πολλὰ ὠφέλιμα.(Περισσότερα...)




Λογικό είναι να πει κανείς ότι ο θάνατος του Σωκράτη φέρει τη σφραγίδα της αταξίας, του αίματος, της λύσσας και της προδοσίας. Όμως ό θάνατος του Σωκράτη δεν θα μπορούσε να είναι πιο ήρεμος και αξιοπρεπής. Του Χρίστου ο θάνατος, αντίθετα, φέρει ολόκληρη τη σφραγίδα της τραγωδίας, της αηδίας και τής φρικαλεότητας. Ο Σωκράτης πεθαίνει ήρεμος, περιστοιχισμένος από μαθητές πιστούς και προσεκτικούς, που ρουφούν τα λόγια του, την ώρα πού ο ίδιος —ατάραχος και λαμπερός— πίνει το ανώδυνο δηλητήριο που του προσφέρει ο δεσμοφύλακας. Εγκαταλελειμμένος και προδομένος από τους δικούς του, ο Χριστός σφαδάζει πάνω στο σταυρό, διψασμένος και χλευασμένος. Ο Σωκράτης πεθαίνει σαν κύριος, ο Χριστός σαν παλιάνθρωπος ανάμεσα σε δύο ληστές. Ο Σωκράτης ευχαριστεί τούς Θεούς γιατί γλιτώνει από τα βάσανα του υλικού αυτού κόσμου, ό Χριστός αναφωνεί: «Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;»...(Διαβάστε όλο το κείμενο)