Μια αιωνιότητα και μια ημέρα - 1998-
Ένας μεσήλικας λογοτέχνης , του οποίου η γυναίκα δεν ζει πια, γνωρίζει ότι λόγω ασθενείας βαδίζει κι αυτός προς το τέλος του. Σε αυτήν την πορεία ζούμε μαζί του αναμνήσεις, την φιλία του με ένα παιδί και την ποίηση του Διονυσίου Σολωμού στην οποία ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να βρεί υπαρξιακές απαντήσεις* . Υπέροχη σκηνοθεσία (Θόδωρος Αγγελόπουλος) και μουσική (Ελένη Καραϊνδρου). Εξαίρετη ταινία
*Επειδή η μορφή του Σολωμού (1798-1857) παίζει εξέχων ρόλο στο έργο, αξίζει να παραθέσουμε το ποίημα του "Η ημέρα της Λαμπρής" στο οποίο κυρίως στέκεται ο πρωταγωνιστής και δανείζεται στίχους
*Επειδή η μορφή του Σολωμού (1798-1857) παίζει εξέχων ρόλο στο έργο, αξίζει να παραθέσουμε το ποίημα του "Η ημέρα της Λαμπρής" στο οποίο κυρίως στέκεται ο πρωταγωνιστής και δανείζεται στίχους
Η ημέρα της Λαμπρής
Καθαρότατον ἥλιον ἐπρομηνοῦσε
Τῆς αὐγῆς τὸ δροσάτο ὕστερο ἀστέρι,
Σύγνεφο,
καταχνιά, δὲν ἀπερνοῦσε
Τ΄
οὐρανοῦ σὲ κανένα ἀπὸ τὰ μέρη·
Καὶ ἀπὸ κεῖ κινημένο ἀργοφυσοῦσε
Τόσο
γλυκὸ στὸ πρόσωπο
τ’ ἀέρι,
Ποὺ λὲς καὶ λέει
μὲς στῆς καρδιᾶς τὰ φύλλα:
Γλυκειὰ ἡ ζωὴ κι ὁ θάνατος μαυρίλα.
Χριστὸς ἀνέστη: Νέοι, γέροι καὶ κόρες,
Ὅλοι, μικροὶ μεγάλοι, ἑτοιμαστεῖτε·
Μέσα
στὲς ἐκκλησιὲς τὲς δαφνοφόρες
Μὲ τὸ φῶς τῆς χαρᾶς συμμαζωχτῆτε·
Ἀνοίξετε ἀγκαλιὲς εἰρηνοφόρες
Ὀμπροστὰ στοὺς Ἁγίους καὶ φιληθῆτε·
Φιληθῆτε γλυκὰ χείλη μὲ χείλη,
Πέστε
Χριστὸς Ἀνέστη ἐχθροὶ καὶ φίλοι.
Δάφνες
εἰς κάθε πλάκα ἔχουν οἱ τάφοι,
Καὶ βρέφη ὡραῖα στὴν ἀγκαλιά οἱ μαννάδες.
Γλυκόφωνα,
κοιτώντας τὲς ζωγραφι-
σμένες
εἰκόνες, ψάλλουνε οἱ ψαλτάδες·
Λάμπει
τὸ ἀσήμι, λάμπει τὸ χρυσάφι
ἀπὸ τὸ φῶς ποὺ χύνουνε
οἱ λαμπάδες·
Κάθε
πρόσωπο λάμπει ἀπ' τὸ ἀγιοκέρι,
Ὁποῦ κρατοῦνε οἱ Χριστιανοί στὸ χέρι.