Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΡΝΗ
Κατά τήν διάρκεια τῶν φοιτητικῶν ἐξεγέρσεων στό Μπέρκλεϋ, στήν Καλιφόρνια, τήν δεκαετία τοῦ '60, οἱ ἀμερικανοί φοιτητές κατήγγειλαν τήν χρεωκοπίατοῦ Δυτικοῦ Χριστιανισμοῦ μέ τά ἑξῆς συγκλονιστικά λόγια:
«Κύριοι, ὁ Θεός γιά τόν ὁποῖο μᾶςμιλᾶτε δέν ζεῖ. Καί ἡ ἴδια ἡ ζωή σας εἶναινεκρή. Ἕνας Θεός πού δέν ἀγγίζει τήνὕπαρξή μας, ἕνας Θεός πού δέν ἔχει σχέσημέ τό σῶμα μας, μᾶς εἶναι ἄχρηστος. ὉΘεός πού μᾶς σερβίρετε, εἶναι ἁπλῶς ἕναςΘεός πού σᾶς βολεύει. Τόν χρησιμοποιεῖτεσάν ναρκωτικό, ὅπως ἐμεῖς χρησιμοποιοῦμετήν μαριχουάνα. Ἄν ὑπάρχει Θεός, ἄς ἔρθεινά μᾶς βρεῖ ἐδῶ πού εἴμαστε».
Ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναιτίποτε ἄλλο παρά σαφέστατη ἀπάντηση στόκαίριο ἐρώτημα, πού - μέ τόσο ρεαλισμό -θέτουν τά ἀμερικανάκια καί κάθε σύγχρονος ἄνθρωπος. Κεντρικός ἄξονας τῆς ὀρθόδοξης Θεολογίας εἶναι τό ἱστορικό γεγονός, ὅτι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε σάρκα· «καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». ὉΘεός, ὄχι ἁπλῶς ἔχει κάποια σχέση μέ τόσῶμα μας, ἀλλά προσέλαβε τό σῶμαμας, προσέλαβε ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο,γιά νά τόν θεραπεύσει καί νά τόν σώσει.
Καί μιλοῦν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μέ μιά γλῶσσα πολύ προσιτή, ἰδιαίτερα στούς νέους:
Ὁ Θεός, λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «μᾶς ἔπλασε μέ τήν ὀμορφιά νύφης, πού πηγαίνει στολισμένη σέ γάμο·καί ἐμεῖς αὐτή τήν ὀμορφιά τήν μετατρέψαμε σέ ἀσχήμια πόρνης». Καί ξέρετε τί ἔκανε, γιά νά μᾶς ξαναδώσει αὐτήν τήνὀμορφιά;
Ἀπαντάει ὁ ἅγιος Ἰωάννης, καί μᾶς ἀφήνει ἄναυδους: «Αὐτή τήν πόρνη τήν πεθύμησε ὁ Θεός! Καί ἔρχεται καί τήν ... παντρεύεται»! Καί σάν νά μή πιστεύει καί ὁἴδιος στά μάτια του συνεχίζει: «Πρόσεξε καλά τί κάνει ὁ Θεός. Ἦρθε νά παντρευτεί τήν πόρνη, ἔτσι ὅπως ἦταν ἄσχημη! Καταλαβαίνεις πόσο τήν ἐρωτεύτηκε! Γιατί ὁ ἔρωτας τυφλώνει καί μπορεῖ νά σέ κάνει νά παραβλέπεις τήν ἀσχήμια τῆς νύφης. Ἔτσι ἔκανε καί ὁ Χριστός. Ἔστω κι ἄν ἦταν ἄσχημη, τήν ἐρωτεύτηκε καί τήν παντρεύτηκε. Καί μετά, σάν γαμπρός, τῆς ξανάδωσε τήν ὀμορφιά της. Τί γαμπρός εἶναι αὐτός, πού μπορεῖ νά ὀμορφαίνει μιά ἄσχημη νύφη!», καταλήγει μέ ἔκπληξη ὁ ἅγιος Ἰωάννης.
Τό πιό σημαντικό εἶναι ὅτι αὐτός ὁ καλλωπισμός δέν εἶναι ἕνα προσωρινό μακιγιάζ. Εἶναι μιά ὀμορφιά, πού - μέ τήνδύναμη τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀνάστασης τοῦΧριστοῦ - νικάει τήν φθορά καί τόν θάνατο.
Αὐτό τό σῶμα, γιά τό ὁποῖο - μέ τό δίκιο τους - τόσο νοιάζονταν οἱ φοιτητές τοῦΜπέρκλεϋ, βρίσκει τήν τελική ὀμορφιά του «ἐν τῇ ἀναστάσει». Αὐτό τό σῶμα θά ἀναστηθῆ καί θά ἀφθαρτοποιηθῆ. «Αὐτό,καί οὐχ ἕτερον», τονίζει ὁ Χρυσόστομος, ἀπαντώντας καί στίς παλιότερες καί στίς σύγχρονες ἀνοησίες περί μετενσάρκωσης.
Μέ ἄλλα λόγια ὁ Χριστός ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά σώσει ὄχι μόνο τήν ψυχή μας ἀλλά καί τό σῶμα μας. Καί ἡ μεγαλύτερη γιορτή τῆς Χριστιανοσύνης, τό Πάσχα, εἶναι πρωτίστως πανηγύρι γιά τήν σωτηρία τοῦ σώματός μας. Γιά τήν ἀνάστασή του.
Πηγή: π. Βαρνάβας Λαμπρόπουλος, Λυχνία Νικοπόλεως-Μάρτιος 2014, zoiforos.gr