Προς αυτοαποκαλούμενο άθεο...
Παραμονές Χριστουγέννων καί ἡ Ἐκκλησία μιλᾶ στά τροπάρια της γιά φάτνη, ζῶα, βρέφος. Ὁδηγεῖ σιγά-σιγά τόν ἄνθρωπο στό μυστήριο. Ὅλα γίνονται γι᾽αὐτό τό Θεῖο Βρέφος πού γεννᾶται μέσα σέ νεκροκρέββατο. Μέσα στό μοναστήρι ἡ ἀτμόσφαιρα ἄκρως κατανυκτική. Ὁ μοναχός ψάλλει ἀνεπιτήδευτα. Δέν γνωρίζει τήν παρασημαντική ἀλλά μᾶς βοηθᾶ ὅλους νά βροῦμε αὐτόν πού ξάχνουμε νά γεννηθεῖ μέσα μας. Δέν γνωρίζει τά μουσικά ἀλλά αὐτό τόν διαφυλάσσει ἀπό τόν μεγάλο κίνδυνο τῆς οἴησης. Ἡ λειτουργία προχωρᾶ καί πλέον δέν γίνεται νά μήν ἀφήσεις τά βιοτικά πίσω σου.

Παραμονές Χριστουγέννων καί ἐσύ θά λές πάλι, χρόνια πολλά, ἔτσι, χωρίς λόγο, χωρίς νά πιστεύεις ὅτι ἔγινε τό μέγιστο, ὅτι «ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος καί ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά γίνει Θεός».Γιατί ἀφήνεις μιά ἀκόμα εὐκαιρία χαμένη; Προσπάθησε νά τό ζήσεις τούτη τήν χρονιά, μήν τό ἀφήνεις καί πάλι. Μήν δοξάζεις τό ἐγώ σου πανηγυρικά ψάχνοντας μάλιστα καί ὀπαδούς. Εἶναι ὁ ἐγωισμός, γιά σένα, γιά μένα, γιά ὅλους, τό καρκίνωμα τῆς ψυχῆς. Εἶναι ἀπό αὐτόν τόν ἀρχαῖο ὄφι, τόν ἐγωισμό, ὅλα τά ἄσχημα στόν κόσμο, εἶναι πασιφανές. Ἄνοιξε ἐφέτος τήν καρδιά καί περίμενέ Τόν νά γεννηθεῖ. Θά ἔρθει, κάλεσέ τον καί θά ἔρθει! Ἐκεῖνος πάντα, μέ ἀγάπη, τρυφερότητα, σεβασμό καί διάκριση ἀναζητᾶ καρδιές γιά νά γεννηθεῖ…«Σπῆλαιο εὐτρεπίζου…»! Ἔρχεται σιγᾶ-σιγᾶ καί ψάχνει χώρους, καρδιές νά γεννηθεῖ, ὅπως τότε, μέσα στήν ἤρεμη μοναδική νύχτα, μέ τήν δημιουργία ὅλη νά κραυγάζει δοξολογώντας γοερῶς, «εὐρήκαμεν τόν μεσσίαν»!
Πηγή:π. Ιάκωβος Κανάκης, www.amen.gr