24/12/2015, O Χριστός ως άνθρωπος,
του Μητροπολίτη Κάλλιστου Ware


Ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος δὲν µποροῦσε νὰ ἔρθει στὸ Θεό, ὁ Θεὸς ἦρθε στὸν ἄνθρωπο, ταυτίζοντας τὸν ἑαυτό του µὲ τὸν ἄνθρωπο µὲ τὸν πιὸ ἄµεσο τρόπο. Ὁ αἰώνιος Λόγος καὶ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔγινε ἀληθινὸς ἄνθρωπος, ἕνας ἀπὸ ἐµᾶς. Συµµετέχει ἀπόλυτα στὸ κάθε τί ποὺ µᾶς ἀποτελεῖ κι ἔτσι µᾶς δίνει τὴ δυνατότητα νὰ συµµετέχουµε σ’ αὐτὰ ποὺ τὸν ἀποτελοῦν, στὴ θεϊκή του ζωὴ καὶ στὴ δόξα του. Ἔγινε ὅ,τι εἴµαστε γιὰ νὰ µᾶς κάνει ὅ,τι εἶναι αὐτός(Περισσότερα...)





23/12/2015, Παραμονή Χριστούγεννα,
του Φώτη Κόντογλου



Ὁ ἕνας ὁ καρβουνιάρης ἤτανε ἀπὸ τὰ μπουγάζια τῆς Πόλης, ἀπὸ τὴ Μάδυτο, κι ἤξερε κι ἔψελνε καλά, εἶχε καὶ φωνὴ γλυκιὰ καὶ βαριά, τζουράδικη. Ἔψαλε τὸ Μεγάλυνον, ψυχή μου, μὲ τέτοιο μεράκι, ποὺ κλάψανε οἱ ἄλλοι ποὺ τὸν ἀκούγανε, κι ὁ Γιάννης ὁ Βλογημένος. Τὸ καλύβι γίνηκε σὰν ἐκκλησιά, ἔλεγες πὼς ἐκεῖ μέσα γεννήθηκε ὁ Χριστός.
Ἀπ᾿ ἔξω ὁ χιονιᾶς μούγκριζε καὶ τσάκιζε τὰ ρουπάκια. Ὁ γερο-Στριγκάρος καθότανε στὰ σκοτεινὰ συλλογισμένος καὶ μασοῦσε τὸ μουστάκι του. Φοροῦσε μία κατσούλα ἀπὸ ἀστραχάν, μ᾿ ὅλο ποὺ ἔκανε ζέστη, κι εἶχε χωμένη τὴν ἀπαλάμη τοῦ κάθε χεριοῦ του μέσα στ᾿ ἀνοιχτὸ μανίκι τ᾿ ἀλλουνοῦ χεριοῦ. (Περισσότερα...)






17/12/2015, Πορεία προς την "όλβιον" φάτνην, 
του Θεοδώρου Μαραγκού


...Η ένθεη υπομονή μας βαίνει στο τέλος της. Η πορεία στην «όλβιο Φάτνη» είναι μικρή. 20 Δεκεμβρίου. Επίσημα πλέον προεόρτια και ανοίγεται απέραντος υμνογραφικός ωκεανός. Λειμώνας πανεύοσμος και ατελεύτητος. Η ανθολογία ελαχίστων ανθέων είναι δυσεπίτευκτη. Τί απ' όλα να διαλέξουμε; Τα στιχηρά, Καθίσματα, Ιδιόμελα, Κανόνες ή τα ψαλλόμενα «Εν τοις Απόδειπνοις Τριώδια »του Άγ. Συμε­ών του Μεταφραστού κατ' απομίμηση των παρομοίων τής Μ. Εβδομάδας; Πάντως «Προεορτάσωμεν λαοί Χριστού τα Γενέθλια και επάραντες τον νουν επί την Βηθλεέμ αναχθώμεν τη διάνοια...» (Εσπ. κ' Δεκ.) «Υπόδεξαι Βηθλεέμ την του Θεού Μητρόπολιν, φως γαρ το άδυτον επί σε γεννήσαι ήκει» (οπ. παρ.)... Επί τέλους. Παραμονή Χριστουγέννων. Ο προεόρτιος και εόρτιος Αίνος κορυφώνεται. Κι εδώ η φιλοκαλία ύμνων δύσκολη, έστω και από τα θεσπέσια Ιδιόμελα των Μεγ. Ωρών του Αγ. Σωφρονίου Ιεροσολύμων, ο όποιος σ' ένα σημείο φωτίζει την αγωνία του Ιωσήφ. «Τάδε λέγει Ιωσήφ προς την Παρθένον, Μαρία τί το δράμα τούτο;...»  (Περισσότερα...)





13/12/2015, Η Παραβολή του Δείπνου,
του μητροπολίτη Anthonny Bloom


...Καὶ τότε, ὁ τελευταῖος ἄνθρωπος τῆς παραβολῆς εἶπε, δὲν μπορῶ νὰ μοιραστῶ τὴ χαρά σου, Κύριε, ἔχω τὴ δική μου. Ἔχω γυναίκα, ἡ καρδιά μου εἶναι γεμάτη ἀπὸ χαρά! Μπορῶ νὰ γυρίσω τὴν πλάτη στὴν χαρὰ ποὺ νοιώθω, νὰ τὴν ξεχάσω γιὰ μία στιγμή, νὰ τὴν ἀφήσω καὶ νὰ μοιραστῶ τὴ δική σου; Ἂς γίνει ἡ χαρά μου, χαρὰ τῆς κάθε ἡμέρας· ἂς χάσει τὴ φρεσκάδα της, καὶ ἴσως τότε νὰ μοιραστῶ τὴ δική σου χαρά. (Περισσότερα...)





8/12/2015, Η σημασία των λόγων του Χριστού "ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν", 
του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς



Μα ένας τόσο αληθινός και ελεήμων άνθρωπος να μην ξέρει τη βαθιά σημασία αυτών των λόγων; Νομίζω, ότι ξέρεις αλλά μόνο ζητάς επιβεβαίωση. Στους αληθινούς και ελεήμονες ο ίδιος ο Θεός αποκαλύπτει τα μυστικά. Με το Πνεύμα Του. Εάν ήσουν εσύ ο μόνος σιδεράς στα Ιεροσόλυμα όταν οι Εβραίοι σταύρωναν τον Κύριο, δεν θα υπήρχε κανείς να τους σφυρηλατήσει τα καρφιά. «Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην΄ ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν» (Ματθ. 10, 34). Έτσι είπε ο Κύριος. Διάβαζε σαν να είναι ειπωμένο: δεν ήρθα να συμφιλιώσω την αλήθεια και το ψέμα, την σοφία και την βλακεία, το καλό και το κακό, το δίκαιο και την βία, την κτηνωδία και την ανθρωπιά, την αγνότητα και την ασωτία, τον Θεό και τον μαμωνά αλλά έφερα το ξίφος για να κόψω το ένα από το άλλο, για να μην ανακατεύονται.(Περισσότερα...)