15/8/2016, Παναγία - Η χαρά των Χριστιανών, 
του Φώτη Κόντογλου


Ἡ Παναγία εἶναι τό πνευματικό στόλισμα τῆς ὀρθοδοξίας. Γιά μᾶς τούς Ἕλληνες εἶναι ἡ πονεμένη μητέρα, ἡ παρηγορήτρια κ' ἡ προστάτρια, πού μᾶς παραστέκεται σέ κάθε περίσταση. 
Σέ κάθε μέρος τῆς Ἑλλάδας εἶναι χτισμένες ἀμέτρητες ἐκκλησιές καί μοναστήρια, παλάτια αὐτηνῆς τῆς ταπεινῆς βασίλισσας, κι' ἕνα σωρό ρημοκλήσια, μέσα στά βουνά, στούς κάμπους καί στά νησιά, μοσκοβολημένα ἀπό τήν παρθενική καί πνευματική εὐωδία της. Μέσα στό καθένα ἀπό αὐτά βρίσκεται τό παληό καί σεβάσμιο εἰκόνισμά της μέ τό μελαχροινό καί χρυσοκέρινο πρόσωπό της, πού τό βρέχουνε ὁλοένα τά δάκρυα τοῦ βασανισμένου λαοῦ μας, γιατί δέν ἔχουμε ἄλλη νά μᾶς βοηθήσει, παρεκτός ἀπό τήνΠαναγία, «ἄλλην γάρ οὐκ ἔχομεν ἁμαρτωλοί πρός Θεόν ἐν κινδύνοις καί θλίψεσιν ἀεί μεσιτείαν, οἱ κατακαμπτόμενοι ὑπό πταισμάτων πολλῶν». (Συνέχεια...)




29/7/2016, Όταν ταξιδεύουμε,
του Στάρετς Σέργιου



Όταν ταξιδεύουμε, να προσπαθούμε να ωφελούμαστε πνευματικά, βλέποντας τα πράγματα από την καλή τους πλευρά. Να μην αφήνουμε τον εαυτό μας να ασχολείται με την κακή τους πλευρά, ούτε να τα κρίνουμε με βάση αυτήν. Να είμαστε σαν τις μέλισσες που ψάχνουν να βρουν το καλό όπου και αν πηγαίνουν, και όχι σαν τις μύγες (Συνέχεια...)





21/7/2016, Ποιά η θέση της Αγίας Γραφής στην Ορθόδοξη Εκκλησία,
π. Θωμάς Χόπκο


...Ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι τὸ βιβλίο τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ ἀπὸ μόνη της, χωρισμένη ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τὴν ἔχουν γράψει καὶ ἑρμηνεύσει, ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τῶν ὁποίων οἱ ὁραματισμοὶ καὶ οἱ ἐνέργειες ἔχουν σὰν σκοπὸ νὰ ἐμπνέουν καὶ νὰ καθοδηγοῦν. Μία καὶ ἡ Ἁγία Γραφὴ καθιερώθηκε σὰν ἡ γραφὴ τῆς Ἐκκλησίας, γίνεται ἡ κύρια γραπτὴ αὐθεντία ἐντός τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι ὑπὲρ ἤ χωριστὰ ἀπὸ αὐτή(Συνέχεια...)






17/7/2016, Το φώς της εντολής, 
π. Νίκων Κουτσίδης


Μιά διάσημη Γαλλίδα ἠθοποιός, ἡ Φανή Ἀρντάν, σέ πρόσφατη συνέντευξή της σέ ἑλληνική ἐφημερίδα (ΒΗΜΑ), εἶπε καί τά ἐξῆς:
«Ἡ ἐπιτυχία εἶναι κάτι, πού σχεδόν δέν τό καταλαβαίνεις. Ἐνῶ στήν ἀποτυχία μπορεῖς νά δώσεις μιά ἐξήγηση λογική. Ἐπειδή ἡ ἀποτυχία σέ ξαναφέρνει ἀντιμέτωπο μέ τόν ἑαυτό σου. Ἐγώ, γενικῶς, δέν τά μπορῶ τά κομπλιμέντα. Τό κομπλιμέντο εἶναι σάν τό ἄρωμα. Τό βάζεις, μυρίζει γιά λίγο, σέ εὐχαριστεῖ· καί μετά τό συνηθίζεις καί δέν σοῦ μυρίζει πιά καθόλου· τό μυρίζουν μόνο οἱ ἄλλοι ἕως ὅτου ἐξατμιστεῖ, ὁπότε δέν τό μυρίζει πιά κανένας(Συνέχεια...)





15/7/2016, Η τέχνη της αγάπης,
της Γαλάτειας Γρηγοριάδου Σουρέλη

26964_1166670505754_1797672678_342753_2700228_n.jpg
Ήταν ένα τραγουδάκι που το τραγουδούσα στα παιδιά μου. Όλα το αγάπησαν πολύ. Θυμάμαι μάλιστα ένα μου παιδί που με τις χούφτες του, τις μικρές τρυφερές χούφτες του, μου σκέπαζε το στόμα ώστε να μη πω το τέλος της ιστορίας που ήταν ένα τέλος θλίψης, τέλος που δεν είχε το «ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα», το τέλος δηλαδή των παραμυθιών.
Πιστεύω πάντα και κάθε φορά με ένα καινούργιο γεγονός εδραιώνεται αυτή η πίστη μου, πως δεν μπορεί να υπάρχει ένα τέλος καλό αν η πορεία είναι λαθεμένη(Συνέχεια...)