2/9/2016, Πρόσεχε, μην πάρουν τα μυαλά σου αέρα,
Αγίου Αντωνίου της Όπτινα
25/8/2016, Μια παράξενη δαιμονική παγίδα,
Μελετίου Μητροπολίτου Νικοπόλεως (+)
Γράφει ὁ Ἰωάννης Μόσχος στό ὡραῖο βιβλίο του, Λειμωνάριο.
Στό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν ζοῦσε ἔγκλειστος ἕνας μεγάλος ἀσκητής, πού τόν πολεμοῦσε σκληρά ὁ δαίμων τῆς πορνείας.
Καί ἦταν τόσο σκληρός καί ἀνυποχώρητος ὁ διάβολος στίς ἐπιθέσεις ἐναντίον του, πού μιά ἡμέρα ὁ ἀσκητής αὐτός αἰσθάνθηκε τόσο κουρασμένος, πού παρακάλεσε τόν διάβολο, νά τοῦ κάμει λίγο χάρη!... ‐Μέχρι πότε πιά! Σταμάτα λίγο! Νά πάρω ἀνάσα!... (Συνέχεια...)
20/8/2016, Η επιλογή της ευτυχίας...
17/8/2016, Το μαρτύριο της μονογονεϊκής οικογένειας,
του Κωνσταντίνου Γανωτή
Το βλέμμα του κάθε ανθρώπου, που περπατεί πάνω στη γη αυτή, αναζητάει τα πρόσωπα, που συμπληρώνουν μαζί του την αρχέτυπη εικόνα της ύπαρξής του. Πάντως η αρχέτυπη εικόνα του ανθρώπου δεν είναι ατομική, είναι Τριαδική. Γι’ αυτό και ο άνθρωπος συνειδητά ή ασυνείδητα ζητάει την αποκατάστασή του σε μια τέτοια σχέση. Ζητάει τη γυναίκα του ο άντρας και τον άντρα της η γυναίκα, και οι δύο μαζί ύστερα αναζητούν το παιδί τους. (Συνέχεια...)
15/8/2016, Παναγία - Η χαρά των Χριστιανών,
του Φώτη Κόντογλου
Ἡ Παναγία εἶναι τό πνευματικό στόλισμα τῆς ὀρθοδοξίας. Γιά μᾶς τούς Ἕλληνες εἶναι ἡ πονεμένη μητέρα, ἡ παρηγορήτρια κ' ἡ προστάτρια, πού μᾶς παραστέκεται σέ κάθε περίσταση.
Σέ κάθε μέρος τῆς Ἑλλάδας εἶναι χτισμένες ἀμέτρητες ἐκκλησιές καί μοναστήρια, παλάτια αὐτηνῆς τῆς ταπεινῆς βασίλισσας, κι' ἕνα σωρό ρημοκλήσια, μέσα στά βουνά, στούς κάμπους καί στά νησιά, μοσκοβολημένα ἀπό τήν παρθενική καί πνευματική εὐωδία της. Μέσα στό καθένα ἀπό αὐτά βρίσκεται τό παληό καί σεβάσμιο εἰκόνισμά της μέ τό μελαχροινό καί χρυσοκέρινο πρόσωπό της, πού τό βρέχουνε ὁλοένα τά δάκρυα τοῦ βασανισμένου λαοῦ μας, γιατί δέν ἔχουμε ἄλλη νά μᾶς βοηθήσει, παρεκτός ἀπό τήνΠαναγία, «ἄλλην γάρ οὐκ ἔχομεν ἁμαρτωλοί πρός Θεόν ἐν κινδύνοις καί θλίψεσιν ἀεί μεσιτείαν, οἱ κατακαμπτόμενοι ὑπό πταισμάτων πολλῶν». (Συνέχεια...)
Αγίου Αντωνίου της Όπτινα
Ἄκουσα, ὅτι ἡ οἰκογενειακή σας ζωή, τό σπίτι σας, δέν εἶναι ἔξω ἀπό ἀρρώστιες καί ἀπό ἄλλες λυπηρές καταστάσεις, καί λυπήθηκα πολύ. Καί παρακάλεσα τόν Κύριο, νά σᾶς ἐπισκεφθῆ μέ εὐσπλαχνία καί ἔλεος· καί νά θεραπεύσει τίς ἀσθένειές σας.
Τί νά κάμωμε;
Ἔτσι τό θέλησε ὁ Κύριος: νά μή περνάει ἡ πρόσκαιρη αὐτή ζωή χωρίς πίκρες καί θλίψεις. (Συνέχεια...)
25/8/2016, Μια παράξενη δαιμονική παγίδα,
Μελετίου Μητροπολίτου Νικοπόλεως (+)
Γράφει ὁ Ἰωάννης Μόσχος στό ὡραῖο βιβλίο του, Λειμωνάριο.
Στό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν ζοῦσε ἔγκλειστος ἕνας μεγάλος ἀσκητής, πού τόν πολεμοῦσε σκληρά ὁ δαίμων τῆς πορνείας.
Καί ἦταν τόσο σκληρός καί ἀνυποχώρητος ὁ διάβολος στίς ἐπιθέσεις ἐναντίον του, πού μιά ἡμέρα ὁ ἀσκητής αὐτός αἰσθάνθηκε τόσο κουρασμένος, πού παρακάλεσε τόν διάβολο, νά τοῦ κάμει λίγο χάρη!... ‐Μέχρι πότε πιά! Σταμάτα λίγο! Νά πάρω ἀνάσα!... (Συνέχεια...)
20/8/2016, Η επιλογή της ευτυχίας...
Ήταν κάποτε μια γριούλα που αφού γέρασε αρκετά αποφάσισε πως καλύτερα θα ήταν για την ίδια, να μπει σε κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων ατόμων. Έτσι ετοίμασε μια μικρή βαλίτσα και με ένα ταξί πήγε. Η νοσοκόμα που γνώριζε για την άφιξη της, την πλησίασε και της είπε:
-Ελάτε παρακαλώ να σας δείξω το δωμάτιο σας πριν το ετοιμάσουμε.
-Μα δεν χρειάζεται να το δω. Ετοιμάστε το, απάντησε η γριούλα. (Συνέχεια...)
17/8/2016, Το μαρτύριο της μονογονεϊκής οικογένειας,
του Κωνσταντίνου Γανωτή
Το βλέμμα του κάθε ανθρώπου, που περπατεί πάνω στη γη αυτή, αναζητάει τα πρόσωπα, που συμπληρώνουν μαζί του την αρχέτυπη εικόνα της ύπαρξής του. Πάντως η αρχέτυπη εικόνα του ανθρώπου δεν είναι ατομική, είναι Τριαδική. Γι’ αυτό και ο άνθρωπος συνειδητά ή ασυνείδητα ζητάει την αποκατάστασή του σε μια τέτοια σχέση. Ζητάει τη γυναίκα του ο άντρας και τον άντρα της η γυναίκα, και οι δύο μαζί ύστερα αναζητούν το παιδί τους. (Συνέχεια...)
15/8/2016, Παναγία - Η χαρά των Χριστιανών,
του Φώτη Κόντογλου
Ἡ Παναγία εἶναι τό πνευματικό στόλισμα τῆς ὀρθοδοξίας. Γιά μᾶς τούς Ἕλληνες εἶναι ἡ πονεμένη μητέρα, ἡ παρηγορήτρια κ' ἡ προστάτρια, πού μᾶς παραστέκεται σέ κάθε περίσταση.
Σέ κάθε μέρος τῆς Ἑλλάδας εἶναι χτισμένες ἀμέτρητες ἐκκλησιές καί μοναστήρια, παλάτια αὐτηνῆς τῆς ταπεινῆς βασίλισσας, κι' ἕνα σωρό ρημοκλήσια, μέσα στά βουνά, στούς κάμπους καί στά νησιά, μοσκοβολημένα ἀπό τήν παρθενική καί πνευματική εὐωδία της. Μέσα στό καθένα ἀπό αὐτά βρίσκεται τό παληό καί σεβάσμιο εἰκόνισμά της μέ τό μελαχροινό καί χρυσοκέρινο πρόσωπό της, πού τό βρέχουνε ὁλοένα τά δάκρυα τοῦ βασανισμένου λαοῦ μας, γιατί δέν ἔχουμε ἄλλη νά μᾶς βοηθήσει, παρεκτός ἀπό τήνΠαναγία, «ἄλλην γάρ οὐκ ἔχομεν ἁμαρτωλοί πρός Θεόν ἐν κινδύνοις καί θλίψεσιν ἀεί μεσιτείαν, οἱ κατακαμπτόμενοι ὑπό πταισμάτων πολλῶν». (Συνέχεια...)