3/8/2017, Νηστεία: Έρωτας ή ανοία;
του π. Λίβυου
29/7/2017, Για την αποφυγή της υπερβολής,
του Τίτο Κολλιάντερ
Είναι γνωστό, ότι εκείνος που με υπερβολικό ζήλο ασκείται στο πιάνο, νιώθει να του πιάνονται τα δάχτυλα. Το ίδιο παθαίνει κι εκείνος που γράφει πάρα πολύ. Καταπονημένος και εξαντλημένος από τη διαρκώς ίδια στάση του σώματος του οφείλει να διακόψει το έργο του ο γεμάτος ενθουσιασμό πρωτόβγαλτος μουσικός ή συγγραφέας. Είναι ανάγκη να ασκηθεί για πολύ καιρό στο έργο του, για να κατορθώνει να μένει ώρες πολλές στην ίδια κουραστική στάση που απαιτεί το έργο του. (Συνέχεια...)
15/7/2017, Ευπρόσδεκτοι όσοι μας δείχνουν τα ελαττώματα μας,
Θ. Θεοφυλάκτου
Σε βάρος του βασιλιά Μιθριδάτη κυκλοφόρησε ένα βιβλίο,το οποίο έγραψε με πολύ πάθος ένας εχθρός του. Το βιβλίο αυτό, που περιέγραφε τα ελαττώματα του, έγινε καθημερινή του μελέτη. Ένας αυλικός αντιλήφθηκε ότι ο βασιλιάς διάβαζε το βιβλίο αυτό με πολύ προσοχή και ενδιαφέρον, γι' αυτό τον ρώτησε, τί είναι αυτό που τον κάνει να διαβάζει τόσο πολύ το βιβλίο. Και ο βασιλιάς έδωσε την απόκριση: Το βιβλίο αυτό είναι ο καλύτερος μου φίλος, γιατί μόνον αυτό μου φανερώνει τα ελαττώματα μου, τα πάθη και τις αδυναμίες μου. (Συνέχεια...)
12/7/2017, Η κατάκριση είναι γεμάτη από αδικία,
Αγίου Παϊσίου
Μόνον ο Θεός κρίνει δίκαια, γιατί μόνον Αυτός γνωρίζει τις καρδιές των ανθρώπων. Εμείς, επειδή δεν ξέρουμε την δίκαιη κρίση του Θεού, κρίνουμε «κατ’ όψιν»2, εξωτερικά, και γι’ αυτό πέφτουμε έξω και αδικούμε τον άλλον. Η ανθρώπινη κρίση μας δηλαδή είναι μια μεγάλη αδικία. Είδες τι είπε ο Χριστός; «Μη κρίνετε κατ’ όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε»3. Θέλει πολλή προσοχή∙ ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πως ακριβώς έχουν τα πράγματα. Πριν από χρόνια σε ένα μοναστήρι στο Άγιον Όρος ήταν ένας πολύ ευλαβής διάκος. Κάποτε όμως φόρεσε ρούχα κοσμικά και γύρισε στην πατρίδα του. (Συνέχεια...)
25/6/2017, Δείξε και μετά δίδαξε,
π. Εφραίμ Παναούση
του π. Λίβυου
Ίσως να το έχετε παρατηρήσει ή ακόμη και ζήσει οι ίδιοι, οτι τις μέρες που νηστεύουμε υπάρχει μια νευρικότητα και οξυθυμία. Πολλοί το αποδίδουν στο διάβολο. Νομίζω όμως πως αυτή είναι μια εύκολη και συμφέρουσα ερμηνεία που μας αφήνει έξω από την δική μας ευθύνη. (Συνέχεια..)
29/7/2017, Για την αποφυγή της υπερβολής,
του Τίτο Κολλιάντερ
Είναι γνωστό, ότι εκείνος που με υπερβολικό ζήλο ασκείται στο πιάνο, νιώθει να του πιάνονται τα δάχτυλα. Το ίδιο παθαίνει κι εκείνος που γράφει πάρα πολύ. Καταπονημένος και εξαντλημένος από τη διαρκώς ίδια στάση του σώματος του οφείλει να διακόψει το έργο του ο γεμάτος ενθουσιασμό πρωτόβγαλτος μουσικός ή συγγραφέας. Είναι ανάγκη να ασκηθεί για πολύ καιρό στο έργο του, για να κατορθώνει να μένει ώρες πολλές στην ίδια κουραστική στάση που απαιτεί το έργο του. (Συνέχεια...)
15/7/2017, Ευπρόσδεκτοι όσοι μας δείχνουν τα ελαττώματα μας,
Θ. Θεοφυλάκτου
Σε βάρος του βασιλιά Μιθριδάτη κυκλοφόρησε ένα βιβλίο,το οποίο έγραψε με πολύ πάθος ένας εχθρός του. Το βιβλίο αυτό, που περιέγραφε τα ελαττώματα του, έγινε καθημερινή του μελέτη. Ένας αυλικός αντιλήφθηκε ότι ο βασιλιάς διάβαζε το βιβλίο αυτό με πολύ προσοχή και ενδιαφέρον, γι' αυτό τον ρώτησε, τί είναι αυτό που τον κάνει να διαβάζει τόσο πολύ το βιβλίο. Και ο βασιλιάς έδωσε την απόκριση: Το βιβλίο αυτό είναι ο καλύτερος μου φίλος, γιατί μόνον αυτό μου φανερώνει τα ελαττώματα μου, τα πάθη και τις αδυναμίες μου. (Συνέχεια...)
12/7/2017, Η κατάκριση είναι γεμάτη από αδικία,
Αγίου Παϊσίου
Μόνον ο Θεός κρίνει δίκαια, γιατί μόνον Αυτός γνωρίζει τις καρδιές των ανθρώπων. Εμείς, επειδή δεν ξέρουμε την δίκαιη κρίση του Θεού, κρίνουμε «κατ’ όψιν»2, εξωτερικά, και γι’ αυτό πέφτουμε έξω και αδικούμε τον άλλον. Η ανθρώπινη κρίση μας δηλαδή είναι μια μεγάλη αδικία. Είδες τι είπε ο Χριστός; «Μη κρίνετε κατ’ όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε»3. Θέλει πολλή προσοχή∙ ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πως ακριβώς έχουν τα πράγματα. Πριν από χρόνια σε ένα μοναστήρι στο Άγιον Όρος ήταν ένας πολύ ευλαβής διάκος. Κάποτε όμως φόρεσε ρούχα κοσμικά και γύρισε στην πατρίδα του. (Συνέχεια...)
25/6/2017, Δείξε και μετά δίδαξε,
π. Εφραίμ Παναούση
Η συζήτηση είχε ανάψει για τα καλά. Ο νέος μοναχός άφησε το κέρασμα κατά το σύνηθες σε ένα μικρό τραπεζάκι καμωμένο από κορμό. Ό προσκυνητής συνέχισε να ρωτά το γέροντα της συνοδείας.
-Πώς θα βοηθήσω, γέροντα, τα παιδιά μου; Τί πρέπει να κάνω; Φοβάμαι γι αυτά.Κι αν εγώ κάνω κάθε προσπάθεια κι μετά εκείνα φύγουν μακριά από το Θεό;
-Πρέπει να καταλάβεις, του απάντησε ό γέροντας, πώς εσύ πρέπει να κάνεις αυτό πού μπορείς. Κι ό Θεός θα κάνει όλα τα υπόλοιπα. Είναι εγωισμός να πιστεύεις πώς αγαπάς εσύ περισσότερο τα παιδιά σου άπ' ότι τα αγαπά ό Θεός. (Συνέχεια...)