Η Αγία Σκέπη
...Και πάμε 28 Οκτωβρίου, τώρα, έχομε την Αγία σκέπη της
Θεοτόκου και την εθνική μας εορτή, την 28η Οκτωβρίου 1940. Την επέτειο, δηλαδή.
Αρχικά, η Αγία σκέπη εορτάζετο την 1η του μηνός Οκτωβρίου. Απ το 1952 η Ιερά
σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος τη μετέθεσε στις 28 Οκτωβρίου, για να έχει
και η εθνική μας εορτή θρησκευτικό υπόβαθρο. Άλλωστε η Παναγία, και στο
Βυζάντιο έσκεπε με την Αγία σκέπη της τη Βυζαντινή αυτοκρατορία, αλλά και στην
τουρκοκρατία και στη συνέχεια και στο μεγάλο 40 αλλά και σημέρα και μέχρι το
τέλος του κόσμου θα σκέπει τον κόσμο, αλλά ιδιαίτερα την αγαπημένη μας πατρίδα,
την ορθόδοξη και τρισένδοξη Ελλάδα μας.
Τον 10ο αιώνα μ.Χ. Στο Βυζάντιο έκανε ένα βράδυ αγρυπνία
στην Παναγία των Βλαχερνών, που προαναφέραμε είχε πάει εκεί κι ένας ασκητής, ο
Άγιος Ανδρέας, ο δια Χριστόν σαλός, με τον μαθητή του Επιφάνιο και συνέχιζε η
αγρυπνία και, κατά τις τέσσερεις το πρωί, είδε ο Άγιος Ανδρέας, καθώς
αγρυπνούσε, ο δια Χριστόν σαλός, να μπαίνει από τις βασιλικές πύλες του ναού
των Βλαχερνών, ποιος αλλος; Η Κυρία Θεοτόκος. Υποβαστάζετο από τους δυο
μεγάλους Αγίους της Εκκλησίας μας. Τον Τίμιο Πρόδρομο και τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο.
Δυνατοί Άγιοι οι ιδιαίτεροι της Κυρίας Θεοτόκου και ακολουθούσαν και
προπορευόντουσαν και λευχειμονούντες Άγιοι αμέτρητοι.
Το είδε ο Άγιος Ανδρέας κι έπαθε εξεπλάγη. Κατενύγη.
Συγκινήθηκε και σκουντάει τον μαθητή του, τον Επιφάνιο, και του λέει, Βλέπεις;
ναι , λέει. Τι βλέπεις; την Κυρία μας με αμέτρητο οψίκι. Συνοδεία. Ήλθε η Κυρία
στη μέση του ναού, που είναι ο άμβων, κι εκεί γονάτισε και προσευχήθηκε για ώρα
πολλή για τον λαό και την οικουμένη και δάκρυα πολλά κυλούσαν από τα μάτια της.
Απ αυτήν στεκόμαστε απ’ αυτήν στεκόμαστε στους αιώνες. Αυτή μας διαφεντεύει, η
Κυρία μας, αυτή μας προστατεύει, αυτή μας αγαπάει, αυτή κλαίει και παρακαλεί
για μας, αυτή κάνει τα πάντα πάντοτε γι αυτό, μην την αφήνομε, μην την ξεχνάμε
την Κυρία μας Θεοτόκο. Κι αφού προσευχήθηκε ώρα πολλή, καθώς σημειώνει το
Συναξάριο, ανέβηκε προς το Ιερό Βήμα, μπροστά στην Αγία Πύλη, εκεί στον σολέα,
στο πλάτωμα, και προσευχήθηκε και πάλι, υψώνοντας τα χέρια της στον ουρανό, και
σε κάποια στιγμή βγάζει το μαντήλι της, το μαφόριο, την Αγία σκέπη της, και την
απλώνει, με τα πανάχραντα χέρια της, επάνω απ’ τον λαό.
Κι έβγαζε η Αγία σκέπη κι ένα υπέροχο και ουράνιο και
παραδεισένιο φως και την κράτησε ώρα πολλή, εκεί, την μαντήλα της, την Αγία
σκέπη, και οι Άγιοι, καθώς το έβλεπαν, οι αλλοι δεν βλέπαν τίποτε,
ευφραινόντουσαν κι έκλαιγαν κι ευχαριστούσαν την Κυρία μας. Κι αφού έμεινε ώρα
πολλή με την Αγία της σκέπη, ύστερα τη μάζεψε και έφυγε και πήγε στον ουρανό.
Κι από τότε η Εκκλησία μας γιορτάζει, κάθε χρόνο, την Αγία σκέπη της Θεοτόκου.
Στο μεγάλο Σαράντα, καθώς η πατρίδα μας σύρθηκε αθέλητα σε πόλεμο, εκεί στη
Βόρειο Ήπειρο και στην Αλβανία, η Παναγία μας ήταν η Υπέρμαχος στρατηγός
εσκέπαζε τον υπέροχο στρατό μας και σκέπαζε όλους. Κι έβλεπαν οι Ιταλοί και τα
χαν χάσει μια γυναίκα να τρέχει παντού και να σκεπάζει, όπως είπαμε, τον στρατό
και το μέτωπο και λέγανε οι καημένοι: μα, καλά, ποιά είν αυτή η γυναίκα; Τη
βλέπουμε εδώ, τη βλέπουμε παρέκει, τη βλέπουμε παραπάνω, τη βλέπουμε παντού.
Ποιά είν αυτή η γυναίκα; και τους απήντησαν: είναι η Παναγία.
Παρουσιαζόταν και σε αξιωματικούς και σε στρατιώτες και
στους λοιπούς και σε γυναίκες που πολεμούσαν στην Πίνδο και όχι μόνο και τους
έδινε θάρρος και δύναμη μεγάλη και σημέρα η πατρίδα μας ευρίσκεται σε δυσκολία,
αλλά έχει την Αγία της σκέπη και προστασία και στοργή. Κι είπε στον γέροντα
Παΐσιο, όταν ζούσε, του πε: Εσύ, γέροντα, να φροντίζεις τους πονεμένους κι εγώ
θα φροντίζω τα σύνορα της πατρίδος σου. και μας φροντίζει η Κυρία Θεοτόκος. Η
Υπέρμαχος στρατηγός μας φροντίζει. Κι εμείς ολόψυχα κι ολόθερμα την
ευχαριστούμε και να προσπαθούμε να κάνομε το θέλημα του Υιού και Θεού της, για
να μας πάει στον Παράδεισο, όταν έλθει η ώρα μας.
Πηγή: π. Ανανίας Κουστένης, http://ahdoni.blogspot.com