Για τον Χριστό δεν περισσεύει κανένας
Σκεφτείτε ποια είν’ η αγάπη του Χριστού! Ποια είν’ η καλοσύνη Του! Του ‘δωσε και το ταμείο, ενώ τον ήξερε ότι είναι φιλάργυρος. Κι όχι μόνο. Τον έκανε απόστολο Του. Το σπουδαιότερο είναι αυτό. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην εκκλησία είναι η προδοσία του Ιούδα. Αυτό, όμως, δεν ανήρεσε το έργο της εκκλησίας, το έργο των αποστόλων. Αλίμονο. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι αυτό. Και παρά ταύτα ο Ιησούς του φέρθηκε άριστα. Ποτέ δεν τον μάλωσε, όπως τον Πέτρο. Πού ‘κανε όλο γκάφες και τον προσβάλει ο Χριστός, δηλαδή τον διόρθωνε. Δεν τον μάλωσε τον Ιούδα. Του φέρθηκε τέλεια του Ιούδα. Τον έκανε απόστολο. Του ‘δωσε χαρίσματα ιαμάτων. Έβγαζε δαιμόνια. Ανάσταινε πεθαμένους. Θεράπευε αρρώστους. Κι έκαμε τόσα και τόσα ο Ιούδας. Και ποτέ ούτε καν έναν υπαινιγμό. Σ’ εμάς, αν κάποιος κάνει κάτι, πετάμε, πολλές φορές, μπηχτές, κάνουμε υπαινιγμούς, τον στραβοβλέπουμε και λίγο, τον βάζουμε και παρεκεί, τα κάνουμε όλοι. Εγώ, τουλάχιστον, τα κάνω. Λοιπόν. Και μας έρχεται κάπως, όταν τον βλέπουμε, για να εκφραστούμε και εξαρχειακά. Ενώ ο Ιησούς, ο φιλάνθρωπος, του φέρθηκε με άκρα ευσπλαχνία. Με άκρα ευγένεια. Με απόλυτη αγάπη. Και του ‘δωσε και το ταμείο κι έλεγε: «Αστόν, μωρέ, να παίρνει, άστονε να έχει, μήπως χορτάσει και τα βαρεθεί κι έλθει σ’ Εμένα που ‘μαι και κρυμμένος θυσαυρός κι ο πολύτιμος μαργαρίτης». Να, πως σκέφτεται ο Χριστός. Δεν συμφωνεί με τις αμαρτίες και τις ανομίες μας. Με τη σωτηρία μας. Για την οποία και ήλθε. Για την οποία και ήλθε και εσαρκώθη. Και εδίδαξε. Και έπαθε. Και εσταυρώθη. Και απέθανε. Και ετάφη. Και κατέβη στον Άδη. Και έφερε στην εκκλησία και τους εκεί αναμένοντας και πιστεύσαντας. Και ανέστη τριήμερος. Και θα ‘χει αγωνία ο Ιησούς Χριστός μας μέχρι το τέλος του κόσμου. Μέχρι τη συντέλεια του αιώνος. Μέχρις ότου και ο τελευταίος ανθρωπίσκος μπεί στην εκκλησία Του. Γιατί για τον Χριστό μας δεν περισσεύει κανένας. Δεν του περισσεύει κανένας του Χριστού. Δεν έχει κανένα μας για πέταμα.
Πηγή: π. Ανανίας Κουστένης