« Η Γραμμή της ζωής… στο χέρι του Θεού»
Η πρώτη γραμμή μοιάζει με εκείνη που χαράζει το πλοίο στη θάλασσα. Όλα επιφανειακά χωρίς βάθος, χωρίς ουσία. Μετά από λίγο η γραμμή χάνεται, λες και η θάλασσα του χρόνου, έτρεξε να αφανίσει τα χνάρια του περάσματος. Η δεύτερη γραμμή, που το αλέτρι αφήνει στη γη. Βαθειά τομή. Αποκαλυπτική. Βγάζεις στο φως πέτρες, ξύλα σάπια, ρίζες βαθιές. Μοσχοβολά το χώμα όταν σμίξει με τη βροχή. Όπως το βάθος της ψυχής με τη Χάρη. Στη γραμμή θα πέσει ο σπόρος. Θα γίνει καρπός. Πόσες τέτοιες γραμμές που άφησαν αγιασμένες ζωές δεν είναι περιβόλια αιώνια!
Μπαίνεις και δεν χορταίνεις την ευωδία των καρπών τους. Όταν ταξιδεύεις στην επιφάνεια, κάποια στιγμή, γυρνάς πίσω, και βλέπεις να σε κυνηγά ένα τρομακτικό τίποτα, για να σου δώσει την θλίψη της ακαρπίας, τον καημό της στειρότητας, την κάψα της ξηρασίας. Μαόταν γυρνάς και με τα κυάλια της ταπεινής μνήμης, δεις στο παρελθόν την καρποφορία, η χαρά αγκαλιάζει ακόμα και τον πυρήνα των κυττάρων σου και κυκλοφορεί μέσα στις πνευματικές σου αρτηρίες. Και όταν οι καρποί ωριμάσουν, στρώνεται από την αγάπη Του, το τραπέζι της αιωνιότητας σου!
Πηγή: Περιοδικό Ευρωκλύδων, Νοέμβρος-Δεκέμβριος 2012