Ήμουν άρρωστος, γεμάτος από αμφιβολίες και φόβους
Διηγείται κάποιος το εξής: «Ήμουν άρρωστος, γεμάτος από
αμφιβολίες και φόβους, ανίκανος να εννοήσω την αγάπη του Θεού, ανίκανος να
συναισθανθώ την ευδαιμονία των Ουρανών. Κάποτε ταξίδευα. Διαπλέαμε ένα κόλπο
γεμάτο από υφάλους. Ήταν νύχτα και μας κάλυπτε πυκνή ομίχλη. Ήμουν ανήσυχος,
δεν μπορούσα να κοιμηθώ και επιθυμώντας να διασκεδάσω την μελαγχολία μου
ανέβηκα στο κατάστρωμα. Όταν είδα την προσοχή του πλοιάρχου, άλλοτε μεν
παρατηρώντας την πυξίδα, άλλοτε δε βυθίζοντας την ναυτική βολίδα και λαμβάνοντας
όλες τις απαιτούμενες προφυλάξεις, σκέφθηκα ότι μπορούσα να εμπιστευθώ τον
εαυτό μου σε τέτοιον πλοίαρχο και αφού κατέβηκα στην καμπίνα μου, κοιμήθηκα
ήσυχος και αμέριμνος. Το περιστατικό αυτό μου έκανε τόσο εντύπωση, ώστε άρχισα
να σκέφτομαι και για τον πνευματικό πλοίαρχο, τον Σωτήρα Χριστό και πείσθηκα
ότι Εκείνος πολύ περισσότερο μπορεί να με οδηγήσει με ασφάλεια διαμέσω των
υφάλων της ζωής»
