Ο αναπεσών Αδάμ
στη σκοτεινιά του Άδη,
ο Αδάμ ανασηκώθηκε
κάθισε στο σκοτάδι
κι είπε σκιρτών από χαρά:
Ακούω την φωνή Σου!
Πολυαγαπημένε μου Θεέ Του παραδείσου.
Πόσα Χριστέ μου βάσανα
Πόσος Θεέ μου πόνος
στου Άδη τα βασίλεια
κλαίω και είμαι μόνος.
Τα δάκρυα σκούπισε Αδάμ
κι έλα το χέρι δωσ’ μου,
μα πιο βαρύς σαν έπεσες
ο πόνος ο δικός μου.
Πηγή: Βασίλης Κυπριωτάκης