7/07/2013, Μας χρειάζετει οδηγός, π. Βαλεντίνος Σβεντσίτσκι

Μας χρειάζεται οδηγός


Πρέπει να έχουμε πνευματικό οδηγό.  Αμέσως μόλις ο άνθρωπος κάμει να σηκωθεί, και να ψιθυρίσει την ευχή του Ιησού, την ίδια κιόλας στιγμή τρέχει ο διάβολος «κοντά» του.

1.Αν ο άνθρωπος αυτός δεν έχει υπομονή, ο διάβολος ενεργεί σ’ αυτόν ως εξής: Τον κάνει να αισθάνεται σαν να ήταν αναίσθητος, σαν πέτρα. Μέσα του να σβήνει κάθε διάθεση για προσευχή, ακόμη και εκείνη η ελάχιστη που υπήρχε. Να του έρχεται μια κατάσταση βαριάς πλήξης και ανίας σαν η προσευχή να του φέρνει νάρκωση!
Και τότε του έρχονται λογισμοί:
  •          ‘‘Τότε που δεν προσευχόμουν, δεν είχα τέτοια’’!
  •          ‘‘Άρα να τα αφήσω αυτά, πρέπει! Ας περιμένω λοιπόν να δώ. Δεν θα μου έλθει μια διαφορετική διάθεση;’’
  •          ‘‘Απ’ ό,τι φαίνεται, εγώ δεν κάνω για προσευχή, κι έτσι τίποτε δεν θα «βγεί»!’’!

2.Αν τύχει και ο άνθρωπος έχει φλόγα και ζήλο, ο διάβολος θα κάμει κάτι άλλο. Θα προσπαθήσει να τον ξεγελάσει με άμεσες μεγάλες επιτυχίες!.. Έτσι από τις πρώτες κιόλας ημέρες, θα του έλθει μια πνευματική κατάσταση υπέροχη! Η καρδιά του θα «καίει»! Και  από την καρδιά του θα ξεχύνεται σε ολόκληρο το σώμα του μια γλυκιά αίσθηση θέρμης! Με τα πρώτα κι όλας λόγια, δάκρυα θα ρέουν από τα μάτια του. Και θα στέκει στην προσευχή, σαν να βρισκόταν στον ουρανό·  όχι στη γη!
Και τότε ο άνθρωπος κάνει τις σκέψεις:
  •          Ώ, τι εύκολο, τι απλό πράγμα, να κάνει κανείς προσευχή!
  •          Από ό,τι φαίνεται, έγω έχω ειδικό χάρισμα!
  •         Αν από τις πρώτες κι όλας ημέρες πετάω τόσο ψηλά, φαντάσου, πόσο ψηλά έχω να φτάσω!...

Περνάει λίγος καιρός ακόμη. Και εξακολουθεί μεν να προσεύχεται. Αλλά μέσα του κάτι «σβήνει». Εκείνα τα «παλιά» «πάνε»! Ο πόθος για προσευχή φαίνεται να κάηκε! Ο διάβολος «του έδειξε»! Τον άφησε, έξυπνα και απατηλά, να γευθεί την «γλύκα». Και ο προσευχόμενος μας αρχίζει να πιέζει τον εαυτό του· να τον βιάζει. Και ο διάβολος; Άλλο που δεν ήθελε! Τον βοηθάει! Εκείνος με μια ζόρικη προσπάθεια φέρνει αποτελέσματα: του έρχονται πάλι θέρμη, γλύκα, δάκρυα!
Και έτσι κάνει την σκέψη:
Η πνευματική παγεράδα, είναι πειρασμός! Θα βιάζω τον εαυτό μου, να προσεύχομαι, όπως και πριν!...
Αλλά από την άλλη ημέρα η καρδιά του γίνεται πιο παγερή. Και έτσι τώρα χρειάζεται πιο μεγάλο ζόρισμα, για να φθάσει στην ίδια ψυχική «ανάταση». Έτσι περνάει η μια ημέρα μετά την άλλη. Και όσο πιο πολύ προσπαθεί, να τα ξεπεράσει όλα αυτά με τις δικές του δυνάμεις, τόσο εξωθεί τον εαυτό του σε μια κατάσταση έξαλλη.

3. Σε τι  μπορεί  να τον βοηθήσει ένας πνευματικός; Μόνος του δεν θα μπορέσει ποτέ κανείς, να καθορίσει για τον εαυτό του ρυθμό προσευχής.
Μόνος του δεν θα μπορέσει ποτέ να αποφασίσει, ούτε πόσες φορές θα πρέπει να λέει την ευχή του Ιησού, ούτε αν θα αυξήσει τον χρόνο της προσευχής του, ούτε αν θα πρέπει να μείνει σ’ εκείνα που έκανε. Μόνος του δεν θα μπορέσει ποτέ να προσδιορίσει την ποιότητα της προσευχής που κάνει.
Να γιατί ο Γρηγόριος ο Σιναϊτης προσφωνεί τους ιδιορυθμίτες, να αποφεύγουν την προσευχή που απαιτεί να έχουν φθάσει σε υψηλή κατάσταση, σε θεωρία. Γιατί όποιος θελήσει, να φθάσει σ’ αυτήν, θα χρειασθεί να πάθει το ένα από τα δύο:
  •         ή, αν βιάζει τον εαυτό του, -να πλανηθεί και να μείνει αθεράπευτος,
  •          ή, αν δεν κάνει καμμιά σχετική προσπάθεια, -να μείνει σε όλη του την ζωή, χωρίς να κάμει «τίποτε»!


Πρέπει λοιπόν, να παραδώσει τον εαυτό του σε οδηγό πνευματικό!
Ακόμη και ένας χωρίς πείρα πνευματικός οδηγός, είναι για σένα προτιμότερος, από το να μην έχεις πνευματικό οδηγό.

4.Άλλωστε, όποιος και αν είναι ο πνευματικός οδηγός, αν δεν τον φωτίζει ο Κύριος,
  •          ποτέ δεν θα μπορέσει να δείξει σε άλλον, τι είναι εκείνο που τον βοηθεί στην προσευχή! Και
  •          ποτέ δεν θα μπορέσει να κάμει κάτι καλό, για άνθρωπο που έμαθε να προσεύχεται με δικό του θέλημα. Αφού, όπως ξέρουμε, μέσα από το θέλημα μας ενεργεί ο διάβολος, που με αυτό μας διαφεντεύει και μας κρατάει στο χέρι του!…





Πηγή: π. Βαλεντίνος Σβεντσίτσκι, «Μυσταγώγηση στην Σωτήρια Προσευχή» σ.16-18, Εκδ. Μητροπόλεως Νικοπόλεως & Πρεβέζης,