Οι Ναπολέοντες
του Αρχιμ. Ανθίμου Ηλιόπουλου
Ας πούμε πως φτιάχνουμε μια παρέα. Και ας πούμε πώς συναποφασίζουμε πως στην παρέα αυτη εγώ θα είμαι ο Ναπολέων, εσείς θα είστε ο Μέγας Αλέξανδρος, άλλος ο Αχιλλέας, άλλος ο Σωκράτης κ.λπ. Σκεφτείτε, μάλιστα, να αγαπήσουμε αυτό που συναποφασίσαμε και να το πάρουμε για αλήθεια. Και όχι μόνο να το πάρουμε για αλήθεια, αλλά και να το υποστηρίξουμε με πάθος κάθε φορά πού κινδυνεύει να αποκαλυφθεί το ψέμα του. Μπορεί και να χάσουμε οριστικά την επαφή με τον πραγματικό κόσμο των ανθρώπων και να βουλιάξουμε ολότελα στο ψέμα μας.
Το να ζεις μακριά από το βλέμμα του Θεού μπορεί να είναι αυτό ακριβώς πού περιγράψαμε. Ένας πλαστός συμφωνημένος τρόπος ζωής, όπου τα πρόσωπα, οι αξίες, οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων να καθορίζονται, όχι πλέον από την αλήθεια, αλλά από συμφωνίες μεταξύ των ανθρώπων. Όπως μπορεί να συμφωνήσουμε να είμαι ό Ναπολέων, έτσι μπορεί να συμφωνήσουμε και το οτιδήποτε.
Είναι, για παράδειγμα, η έκτρωση φόνος ή όχι; Έ, λοιπόν, αυτό μπορεί να καθορισθεί, και καθορίζεται εν Ελλάδι νομοθετικά, με βάση την ανθρώπινη συμφωνία και όχι με βάση την αλήθεια των πραγμάτων. Νομοθετεί λοιπόν και αποφαίνεται το κλειστό σύστημα τής παρέας ότι στην περίπτωση της έκτρωσης φόνος δεν υπάρχει- υπάρχει μόνο αυτοδιάθεση της γυναίκας κυριαρχικά και ελεύθερα.
Είναι η ομοφυλοφιλία πρόβλημα ψυχιατρικής φύσεως ή απλή επιλογή; Σπεύδει λοιπόν το κλειστό σύστημα της παρέας και αποφαίνεται πως ασφαλώς είναι θέμα επιλογής και συνεπώς δεν πρόκειται να γίνει ανεκτή άλλη θέση. Και τόσα άλλα παρόμοια.
Οι φίλοι τής παρέας φαίνεται να μοιράζουν μεταξύ τους τις λειτουργίες και τούς ρόλους σαν να πρόκειται για θεατρικό παιχνίδι και όχι για το μυστήριο τής ζωής. Κάθε θέμα, πού αγγίζει τα όρια της αλήθειας και αποζητά νοηματοδότηση, ξεπέφτει σε ένα ανθρώπινο παιχνίδι συμφωνιών, αλληλεπιδράσεων, εκβιασμών, επιβολής του ισχυρότερου, εθισμών και εν τέλει διαχείρισης της μάζας. Και όλα αυτά γιατί; Μα, προφανώς, γιατί επιλέχθηκε το παιχνίδι του ψέματος. Μια ζωή μακριά από την αλήθεια· με συμβάσεις και υποκρισίες. Εγώ θα είμαι ό Ναπολέων. Εσείς θα είστε ό Σωκράτης. Λοιπόν, ας παίξουμε.
Πόσοι άνθρωποι δεν δηλώνουν κουρασμένοι από την ζωή τους και τα σχήματά της. Πόσοι δεν ομολογούν με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι πήραν την ζωή τους λάθος. Πόσοι δεν νιώθουν ότι η ζωή τους έγινε ξένη, άδεια, φορτική.
Σχήματα ζωής σε κρίση. Άνθρωποι σε κρίση. Σχέσεις σε κρίση. Συνειδήσεις σε κρίση. Έθνη σε κρίση. Και πίσω από όλα αυτά παρέες να συνεχίζουν να επεξεργάζονται τα ψέματα τους, τις απατηλές τους συμβάσεις. Μια ζωή μακριά από το βλέμμα του Θεού. Μια ζωή γεμάτη μικρούς νομοθέτες. Παρέες θεατρικές, ανθρώπινα μπουλούκια πού υποβιβάζουν την ζωή και την αλήθειά της σε σχήμα παρέας αυτόβουλης. Και αυτή ή απάτη βαπτίζεται ελευθερία, και έτσι φτάνει κανείς να πει: «"Ε, και τί είναι η ψυχή, τί είν’ ο θάνατος, τί η αμαρτία, τί η έκτρωση, τί είναι η ομοφυλοφιλία, τί η ζωή»; Την απάντηση σε όλα αυτά αναλαμβάνει να την προωθήσει η παρέα. Γιατί όλα, εν προκειμένω, γίνονται θέμα απλής επιλογής, θέμα ανθρώπινης σύμβασης.
Κι όμως ακούμε τον λόγο του Κυρίου: «Εις τον Θεόν πιστεύετε και εις εμέ πιστεύετε». Να το καθοριστικό δίλημμα· τα σχήματα και οι αξίες της ζωής θα διαμορφώνονται με την λογική της ανθρώπινης κλειστής παρέας ή θα εξετάζονται με ακρίβεια από συνειδήσεις πού συνεχώς διευρύνουν τα όριά τους επιλέγοντας να τίθενται βασανιστικά υπό το βλέμμα του θεού.
Οι κρίσεις κάθε μορφής παράγονται από παρέες κλειστές και φοβικές πού δεν αντέχουν να εκτεθούν στην αλήθεια. Πώς να το κάνουμε· δεν είμαι ό Ναπολέων, όσο κι αν συμβατικά εσείς μπορεί να το αποδέχεσθε. Και, αν συνεχίζω να ζω ως ο Ναπολέων, κάνω κακό και στον εαυτό μου και σε σάς.
Άς μάθουμε να ζούμε ταπεινά. Και, ειδικά σήμερα, θα αποτελούσε ύψιστη πνευματική προσφορά προς την πατρίδα να τής προσφέρονται πολίτες που δεν ζουν με την λογική των μελών μιας παρέας που τα έχουν βρει μεταξύ τους, άλλα πολίτες με συνειδήσεις οξύτατες, πού αγαπούν να ελέγχονται από το βλέμμα του Θεού
Πηγή: Περιοδική έκδοση Ιερού Ναού Αγίας Ζώνης Πατησίων, Τεύχος 24, Ιούνιος 2011