23/03/2012, " Θρησκευτικότητα και Πίστη ", του Δημήτρη Καραγιάννη
Η θρησκευτικότητα αναφέρεται στην ανασφάλεια των ανθρώπων. Αποτελεί μια αγωνιώδη προσπάθεια κάλυψης των φοβιών από τη συνειδητοποίηση του θανάτου. Γι' αυτό περικλείει αρχαϊκά συναισθήματα, όπως φοβίες, ενοχές, οργή, αδυναμία. Η θρησκεία είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα και γι' αυτό έχει σωστά γραφεί ότι οι θεοί είναι πλασμένοι με τρόπο που να μοιάζουν στους ανθρώπους που τους έπλασαν. Η προβολή των ανθρώπινων χαρακτηριστικών στους θεούς οδηγεί τελικά τον άνθρωπο σε μεγαλύτερη ανασφάλεια. Ο θρησκευτικός άνθρωπος ακολουθεί με ψυχαναγκαστικό τρόπο τις θρησκευτικές τελετουργίες, ώστε να εξιλεωθεί. Γι' αυτόν η θρησκεία αντιπροσωπεύει την πάλη με το κακό. Νιώθει την δύναμη του κακού κυρίαρχη στη ζωή του, την φοβάται, μα ταυτόχρονα έλκεται απ' αυτήν.... (Διαβάστε όλο το κείμενο)
Προχθές κοίταζα κάτι παλιές φωτογραφίες που είχα φυλάξει σ’ ένα χαρτονένιο κουτί. Σ’ αυτές τις φωτογραφίες είδα και κάτι συγγενείς και γνωστούς της οικογένειάς μου, αδύνατους, με λεπτά πρόσωπα, καπέλα, σακάκια σταυρωτά και φαρδιά παντελόνια. Τα μάτια τους είχαν τόσο ωραία έκφραση που φαινόντουσαν μεγάλα. Αμέσως έκανα τη σύγκριση με τους σημερινούς που είναι πάνχοντροι, προγάστορες και με βλέμμα προκλητικό και αδηφάγο. Και σκέφτηκα ότι οι σημερινοί τρώνε καλά, έχουν πολλά πράγματα, σπίτια, αυτοκίνητα, ψυγεία, αποχυμωτές, μίξερ κι ένα σωρό άλλα που μπερδεύουν τη ζωή τους, την κάνουν πιο ακριβή, αλλά και ευάλωτη από το οποιοδήποτε κράτος...(Διαβάστε όλο το κείμενο)
Η θρησκευτικότητα αναφέρεται στην ανασφάλεια των ανθρώπων. Αποτελεί μια αγωνιώδη προσπάθεια κάλυψης των φοβιών από τη συνειδητοποίηση του θανάτου. Γι' αυτό περικλείει αρχαϊκά συναισθήματα, όπως φοβίες, ενοχές, οργή, αδυναμία. Η θρησκεία είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα και γι' αυτό έχει σωστά γραφεί ότι οι θεοί είναι πλασμένοι με τρόπο που να μοιάζουν στους ανθρώπους που τους έπλασαν. Η προβολή των ανθρώπινων χαρακτηριστικών στους θεούς οδηγεί τελικά τον άνθρωπο σε μεγαλύτερη ανασφάλεια. Ο θρησκευτικός άνθρωπος ακολουθεί με ψυχαναγκαστικό τρόπο τις θρησκευτικές τελετουργίες, ώστε να εξιλεωθεί. Γι' αυτόν η θρησκεία αντιπροσωπεύει την πάλη με το κακό. Νιώθει την δύναμη του κακού κυρίαρχη στη ζωή του, την φοβάται, μα ταυτόχρονα έλκεται απ' αυτήν.... (Διαβάστε όλο το κείμενο) |
| Έργο του Αλέκου Φασιανού |
...Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην εκκλησιαστική ζωή. Υπάρχουν σήμερα κανόνες, κώδικες συμπεριφοράς, ξύλινες γλώσσες πού αντικατέστησαν με τον καιρό το Χριστό των Ευαγγελίων και τής εκκλησιαστικής κοινότητας. Οι τυφλοσούρτες και τα συνταγολόγια αντικατέστησαν τη σπαρταριστή αγάπη με την επιπλοποιϊα της αγάπης.
Όταν μιλάμε στο στυλ «πρέπει να αγαπάμε τους εχθρούς μας», μιλάμε άραγε για την αγάπη του Εσταυρωμένου; Τα λόγια μας δείχνουν πως έχουμε νοιώσει τις ευαισθησίες αυτής της σταυρωμένης αγάπης; Μήπως μιλάμε για τη γενική αγάπη προς την όλη ανθρωπότητα και δεν νοιώθουμε την ευαισθησία τής συγκεκριμένης αγάπης προς το συγκεκριμένο άνθρωπο, που ο Χριστός ονόμασε «πλησίον»;... (Διαβάστε όλο το κείμενο)