Σεισμοί στην
Κωνσταντινούπολη
Κατά το έτος αυτό, 437/438 μ.Χ., ο αγιότατος επίσκοπος
Κωνσταντινουπόλεως Πρόκλος εζήτησε από τον βασιλέα Θεοδόσιο και μετακόμισε από
τα Κόμανα στη Βασιλεύουσα το λείψανο του Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Και κατά το
ερχόμενο έτος ύστερα από 33 έτη και κατά την επάνοδο, αφού συνόδευσε σε πομπή
μαζί με τον βασιλιά και τη μακαρία Πουλχερία, εναπέθεσε το λείψανο στην
εκκλησία των αγίων Αποστόλων και έτσι ένωσε αυτούς που χωρίστηκαν από την
εκκλησία ένεκα της καθαιρέσεως εκείνου.
Στην εποχή του αγίου Πρόκλου έγιναν μεγάλοι σεισμοί στην
Κωνσταντινούπολη διαρκώς επι τέσσερις μήνες και φοβήθηκαν λοιπόν οι Βυζάντιοι και
κατέφυγαν έξω από την Πόλη σε τοποθεσία λεγόμενη Κάμπος, όπου περνούσαν τις
ημέρες μαζί με τον επίσκοπο λιτανεύοντας με δεήσεις στο Θεό.
Και μία από αυτές τις μέρες και ενώ εσείετο κυματιστά η γη και ο λαός
έκραζε ολόψυχα το «Κύριε, ελέησον», γύρω στις εννέα το πρωί συνέβη ξαφνικά και
μπροστά στα μάτια όλων να αρπαχθεί από θεία δύναμη στον αέρα ένας νεαρός και να
ακούσει θεία φωνή που τον προέτρεπε ν’ αναγγείλει στον επίσκοπο και το λαό να
λιτανεύουν και να λένε έτσι:
-
«Άγιος ο Θεός, άγιος Ισχυρός, άγιος Αθάνατος, ελέησον
ημάς».
Και να μην προσθέτουν τίποτα
άλλο. Ο δε άγιος Πρόκλος δέχτηκε αυτή την απόφαση και επέτρεψε στο λαό να
ψάλλει έτσι και σταμάτησε αμέσως ο σεισμός. Η δε μακαρία Πουλχερία και ο
αδελφός αυτής πάρα πολύ ευαρεστήθηκαν με το θαύμα και πρόσταξαν να ψάλλεται σε
όλη την οικουμένη ο θεϊκός αυτός ύμνος. Και από τότε παρέλαΒαν όλες οι
εκκλησίες να τον ψάλουν κάθε μέρα στο Θεό.
Πηγή: π. Ανανίας Κουστένης, «Ιστόριες από τον άγιο
Θεοφάνη τον Χρονογράφο», εκδ. Ακτή Λευκωσία 2012