1/11/2012, Άσκηση Αρετής, Αρχιμανδρίτου Ιωαννικίου


Άσκηση Αρετής

Μας διηγείτο ο αείμνηστος Γέροντας και Πνευματικός μου πατήρ περί του διακριτικού προπονητού των υποτακτικών, του γέροντος Χ…   του αγιαννανίτου.
Κάποτε επεσκέφθη τον γ. Χ... εις το ησυχαστήριον του, ημέραν, καθ' ην ελειτούργει ο ίδιος. Ανυπόδητος, με πα­λαιά, εφθαρμένα άμφια, με ένα σταυρόν αυτοσχέδιον, χειροποίητον, σκωριασμένον. Απλούς, αλλά γλυκύτατος την όψιν, παρά την άγριωπόν ή την σαλήν εμφάνισιν, ην ενε-ποίει η άκτένιστος, ανεμίζουσα κόμη του.
Την ήμέραν εκείνην είχεν, πολλούς έπισκέπτας, εκκλησιασθέντας εις το μικρόν ναόν του ησυχαστηρίου του και είχεν αναθέσει την Ιεροψαλτικήν εις ένα υποτακτικόν του ιερέα (παπάν).
Ο παπάς- υποτακτικός του είχεν τοιαύτην γλυκυτάτην φωνήν, ώστε, εάν ήκουε τις αγγέλους ψάλλοντας, δεν θα διέκρινε τούτους από εκείνον.
Όλοι είχαν αισθανθή τοιαύτην πνευματικήν αγαλλίασιν από το λειτουργικόν μεγαλείον της ημέρας, αλλά ένα γεγο­νός ήλθε να σημαδεύση, επί το εντονώτερον, την ημέραν. Ολίγον προ του τέλους της Θείας Λειτουργίας ο Γέροντας π. Χ... εμφανίζεται εις την Ωραίαν Πύλην και διά να ταπείνω­ση αφ' ενός τον υποτακτικόν του Ιερομόναχον, να ωφελήση αφ' ετέρου τους επισκέπτας εκκλησιασθέντας, όπως εποίει συχνάκις, απευθυνόμενος προς τον υποτακτικόν του, ήρχισεν ένα καταπέλτην φαινομενικών κατηγοριών:
-      Βρε, παληάνθρωπε, βρε αδιάντρωπε, βρε δεν φοβεί­σαι τον Θεόν και δεν εντρέπεσαι τους ανθρώπους; Βρε υποκριτή. Νομίζεις ότι είσαι άγιος και θέλεις να σε τιμούν και να σε επαινούν οι άνθρωποι. Άντε να χαθής. Έξω. Έξω από την εκκλησία………
-      Ευλόγησον Γέροντα, έχεις δίκαιον - είπεν εκείνος, ατάραχος, ειρηνικός, βαλών στρωτήν γονυκλισίαν και εξήλθεν ησύχως.
Ημείς είχαμε μείνει άναυδοι, αγάλματα, έως ότου, μέσα από την νεκρικήν σιωπήν δύο λεπτών, ο πρώην φαινομενι­κώς ωργισμένος Γέροντας, εξηγεί εις την Ωραίαν Πύλην, κλαίων από συγκίνησιν και χαράν:
-   Επειδή, αδελφοί, εγώ ήθελα να είπω λόγον ωφέλιμον, ως αγράμματος και αμαθής, ηθέλησα να σας διδάξω την ταπεινοφροσύνην εις το πρόσωπον του αγίου αυτού υποτακτικού μου με τον έμπρακτον αυτόν τρόπον. Να γνω­ρίζετε δε ότι είναι όντως και αυτός ένας τέλειος αγιαννανίτης μοναχός.


Πηγή:  Αρχιμανδρίτου Ιωαννικίου, Αθωνικόν Γεροντικόν, εκδ. Ι. Ησυχαστήριον Αγίου Γρηγορίου Παλαμά-Κουφάλια Θεσσαλονίκης, σελ. 357-358