Πρὶν ἀπὸ μερικὰ χρόνια, πρὶν ἡ τηλεόραση μπεῖ καθοριστικὰ στὴ ζωή μας, στὸ Παρίσι χάθηκε ἕνα μικρὸ κοριτσάκι.  Ἡ ἀστυνομία τὸ βρῆκε, ὅμως τὸ παιδὶ εἶχε ὑποστεῖ τόσο ἰσχυρὸ σόκ, ὥστε ἦταν ἀδύνατο νὰ δώσει ὁποιαδήποτε πληροφορία. Οὔτε ὀνόματα, οὔτε διεύθυνση, οὔτε τηλέφωνο, οὔτε τὸ ὄνομά του δὲ θυμόταν. Ἀπὸ τὸ σὸκ εἶχε ἀπενεργοποιηθεῖ τελείως ἡ μνήμη. Γιατροὶ καὶ ἀστυνόμοι βρέθηκαν πρὸς στιγμὴ σὲ ἀδιέξοδο.Τότε ὁ εἰσαγγελέας πῆρε τὸ παιδὶ καὶ τοῦ ζήτησε νὰ τοῦ τραγουδήσει ἕνα τραγούδι. Τὸ παιδὶ τοῦ τραγούδησε τὸ τραγούδι ποὺ τοῦ ’λέγε ἡ μητέρα του, ὅταν τὸ ’βάζε γιὰ ὕπνο. Οἱ ἀρχὲς τὸ μαγνητοφώνησαν καὶ τὸ ἔδωσαν στὸ ραδιόφωνο. Μέσα σὲ λίγες ὧρες βρέθηκαν οἱ γονεῖς.(Περισσότερα...)



5/02/2013, Μόνο ο θάνατος μπορεί να μετατρέψει όσα πράγματα φαίνονται μικρά και ασήμαντα σε σημεία μεγάλα και σημαντικά,


Η μητέρα μου πέθανε από καρκίνο που τη βασάνισε για μια περίοδο περισσότερο από τρία χρόνια. Εγχειρίστηκε, αλλά ανεπιτυχώς. Ο γιατρός μου μίλησε γι' αυτό και κατόπιν πρόσθεσε: «Φυσικά, δεν θα πεις τίποτε στη μητέρα σου».
Toυ είπα: «Θα το πω». Και το είπα. 


Θυμάμαι πως την πλησίασα και της είπα ότι είχε τηλεφωνήσει ο γιατρός και μου είχε πει ότι η εγχείρηση δεν είχε πετύχει. Σιωπήσαμε για ένα λεπτό και κατόπιν η μητέρα μου είπε:«Και έτσι θα πεθάνω».

Της είπα: «Ναί». (Περισσότερα...)





31/01/2013, Ο Ντοστογιέφσκι και η ηθική, 


"Δεν μπορώ να πω πως ο Ντοστογιέφσκι ήταν καλός ή ευτυχισμένος άνθρωπος... Ήταν κακός, διεφθαρμένος και γεμάτος ζήλεια. Όλη του η ζωή ήταν θύμα του πάθους, που θα τον είχε κάνει γελοίο και δυστυχισμένο, αν ήταν λιγότερο έξυπνος και λιγότερο κακός. Στην Ελβετία, μπροστά στα μάτια μου, φέρθηκε τόσο άσχημα στον υπηρέτη του, που ο άνθρωπος επαναστάτησε και του είπε: "μα και εγώ είμαι άνθρωπος". Θυμάμαι πόσο εντύπωση μου έκαναν αυτά τα λόγια... Ειπωμένα σε κάποιον που πάντα δίδασκε το αίσθημα της ανθρωπιάς στην υπόλοιπη ανθρωπότητα". (Περισσότερα...)