Η απουσία κατάκρισης αποτελεί το κριτήριο που επιτρέπει στον άνθρωπο να γνωρίζει την αυθεντικότητα των επιλογών του ή την μίζερη καταναγκαστική εφαρμογή κάποιων ηθικών κανόνων, η οποία στοχεύει στην αποφυγή κάποιας τιμωρίας....Αν κάποιοι «θρησκευόμενοι» πληροφορούνταν ότι ο Θεός μέσα στο άπειρο έλεος Του δεν θα επέτρεπε την τιμωρία κανενός, θα ήσαν σίγουροι ότι αδικήθηκαν . Γιατί δήθεν στερήθηκαν κάποιες απολαύσεις. Θα αναρωτιόντουσαν για την αξία της πίστης τους. Είναι τότε που ο φόβος της τιμωρίας αποτελεί το κριτήριο των επιλογών και όχι η πεποίθηση ότι η πίστη συνιστά μια ευλογία για την ύπαρξη, μια κατευθυντήρια δυνατότητα που δεν εμποδίζει την ζωή, αλλά που επιτρέπει την ευχαριστιακή βίωση της.(Περισσότερα...)





12/04/2013, Τί είδους αγάπη;
του Μητροπολίτου Anthonny Bloom


 Γαλ. 6, 2 «ἀλλήλων τὰ βάρη 
βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ»
"Μα εγώ τους αγαπώ τους ανθρώπους", λέμε συχνά. Δεν    ωφελεί καθόλου να κρυβόμαστε πίσω από τέτοιες   υπεκφυγές. Όλους τους ανθρώπους, όταν βρίσκονται   μακριά τους αγαπούμε! Ένας συγγραφέας απεικονίζει  τον χαρακτήρα ενός ήρωα του ως εξής: " Αγαπούσε την ανθρωπότητα σε τέτοιο βαθμό, που έφθανε στο σημείο να μισεί κάθε μεμονωμένο πρόσωπο, επειδή αυτό παραμόρφωνε στα μάτια του την τέλεια εικόνα της ανθρωπότητας" (Περισσότερα...)





10/04/2013, Παροιμίες,
Τρίτη Δ' Νηστειών



Του συνετού τα λόγια τα παινεύουν οι άνθρωποι
ενώ χλευάζουν  όποιον στη  σκέψη είναι νωθρός.

Καλύτερος ο άνθρωπος που για τον εαυτό του εργάζεται,δίχως τιμές,
παρά αυτός που περιβάλλει τον εαυτό του με τιμές και το  ψωμί στερείτε.

Ο ενάρετος λυπάται  τη  ζωή  των ζωντανών του,
ενώ τα σπλάχνα  των άσεβων είναι άπονα (Περισσότερα...)