Ο Ήλιος και ο Θάνατος
Ὁ γαλλορουμάνος συγγραφέας Εὐγένιος Ἰονέσκο εἶπε κάποτε: «Δυό πράγματα δέν μποροῦμε νά κοιτάξουμε κατάματα: τόν ἥλιο καί τόν θάνατο».
Στίς 15 Αὐγούστου γιορτάζουμε τήν Κοίμηση μιᾶς Γυναίκας, πού κατάφερε νά κοιτάξει κατάματα καί τά δύο: ΚΑΙ τόν Ἀληθινό Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης, ΚΑΙ τόν θάνατο. Μάλιστα ἡ Παναγία, τόν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης, τόν Χριστό (πού εἶναι ἀσύγκριτα ἀνώτερος ἀπό τόν κτιστό ἥλιο, ἀφοῦ εἶναι ὁ Δημιουργός του), ὄχι ἁπλῶς... Τόν εἶδε ἀλλά καί Τόν γέννησε! Τόν ἔφερε στόν κόσμο! Τόν ἔκανε ὁρατό καί γιά μᾶς! Ἐξ αἰτίας Της Τόν εἴδαμε κι ἐμεῖς!
Ἡ μεγάλη αὐτή δωρεά τοῦ Θεοῦ σ’ ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους ἦταν καρπός τῆς λαχτάρας τῆς Παναγίας νά ἀναζητεῖ συνεχῶς τό Φῶς τοῦ Θεοῦ. Μέ τόν κόπο τῆς προσευχῆς Της καί τῆς καθαρῆς ζωῆς Της ἀξιώθηκε νά ἀποκτήσει «μάτια», πού δέν ἤθελαν ποτέ... νά χάνουν ἀπό μπροστά τους τό Φῶς τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ! Καί ὁ Θεός Τῆς χάρισε κάτι ἀσύγκριτα μεγαλύτερο ἀπό τό νά μπορεῖ νά Τόν βλέπει: Τήν ἔκανε ΜΗΤΕΡΑ Του! Τήν ἔκανε Μητέρα τοῦ Ἀληθινοῦ Φωτός καί τῆς Ἀληθινῆς Ζωῆς!
Καί, ἔστω κι ἄν κάποια στιγμή εἶδε αὐτόν τόν Ἥλιο... νά δύει καί νά μπαίνει στόν Τάφο, ἔστω κι ἄν τά μάτια Της Τόν ἔχασαν γιά λίγο καί εἶδαν κατάματα τήν φρίκη τοῦ θανάτου, ὅμως Ἐκεῖνος τήν ἀξίωσε, πρώτη Αὐτή νά Τόν ἰδεῖ Ἀναστημένο καί Νικητή τοῦ θανάτου. Καί ἔτσι νά βεβαιωθῆ πρώτη Αὐτή ὅτι ὁ Ἥλιος – Υἱός Της διέλυσε ὁριστικά τά σκοτάδια τοῦ θανάτου, καί μετέτρεψε τόν θάνατο σέ μετάβαση πρός τήν Ἀληθινή Ζωή.
Γι’ αὐτό ἀκριβῶς, καί τόν θάνατό Της τόν εἶδε κατάματα καί τόν «ἔζησε», ὄχι σάν ἕνα βούλιαγμα στό μηδέν καί στό σκοτάδι, ἀλλά σάν μιά συνάντηση μέ τό ὁλοφώτεινο καί γλυκύτατο Πρόσωπο τοῦ Υἱοῦ Της, πού ἦλθε νά πάρει στήν ἀγκαλιά Του τήν ψυχή τῆς Παναγίας Μητέρας Του! Ὁ θάνατός Της, δηλαδή δέν ἦταν τίποτε ἄλλο, παρά μιά συνάντηση μέ τόν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης, τόν Χριστό!
* * *
Ἡ Κοίμηση τῆς Θεοτόκου θυμίζει καί σ’ ἐμᾶς ὅτι, ἄν θέλουμε νά μποροῦμε νά βλέπουμε κατάματα τόν θάνατό μας, ὅπως τόν εἶδε ἡ Παναγία, θά πρέπει νά ἀναζητήσουμε καί νά ἀγαπήσουμε ἀπό τώρα τόν Νοητό Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης, τόν Χριστό. Χρειάζεται ἀπό τώρα νά λαχταρᾶμε νά βλέπουμε τό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ (ἀγαπώντας καί τηρώντας τό θέλημά Του), γιά νά ἔχουμε τήν ἐλπίδα ὅτι τήν ὥρα τοῦ θανάτου μας θά Τόν συναντήσουμε πιό ζωντανά ἀπό ὅ,τι ἐδῶ.
Ὅσο λοιπόν μαθαίνουμε νά βλέπουμε κατάματα τόν Ἥλιο-Χριστό ἀπό ἐδῶ, τόσο θά μπορέσουμε νά βλέπουμε κατάματα καί νά ἀναμένουμε τόν θάνατό μας, σάν λυτρωτική συνάντηση μέ τόν Χριστό.
«Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου». Αὐτός πού μᾶς φανερώθηκε εἶναι ὁ Ἴδιος μέ Αὐτόν πού ἔρχεται. Ἄν εἴμαστε ἐδῶ μαζί Του, θά εἴμαστε καί ἐκεῖ μαζί Του γιά πάντα!
Πηγή: π. Βαρνάβας Λαμπρόπουλος, Περιοδικό "Λυχνία Νικοπόλεως" Αύγουστος 2012, http://www.zoiforos.gr