8/1/2014, Η ανθρωπική αρχή ή η ύπαρξη σκοπιμότητας στο σύμπαν,
του Γ. Γραμματικάκη (Καθηγητού Πανεπιστημίου Κρήτης)

Είναι κατανοητό ότι ο άνθρωπος αισθάνεται το Σύμπαν εχθρικό και τον εαυτό του εξόριστο σε μια γωνιά του. Εξόριστο για δύο λόγους. Πρώτα, γιατί το Σύμπαν εμφανίζεται απέραντα μεγάλο και με άπειρη ποικιλία μορφών ύλης. Δεύτερο, γιατί το Σύμπαν δεν φαίνεται να έχει κάποιο σκοπό· ο πολύπλοκος μηχανισμός του, παρά τη θαυμαστή εσωτερική αλληλουχία του, φαίνεται να λειτουργεί ερήμην του ανθρώπου. Η προσεκτική όμως μελέτη και παρατήρηση του Σύμπαντος αποκαλύπτει πιθανόν κάποια επιδέξια κρυμμένη σκοπιμότητα. Υπάρχει, καταρχήν μια σειρά αξιοσημείωτων συμπτώσεων, ως προς τα μεγέθη. (Περισσότερα...)




5/1/2014, Τί θέλουμε αληθινά από τον Χριστό;
του Μητροπολίτη Anthony Bloom


Ο Θεός είναι διατεθειμένος να μείνη τελείως έξω από την ζωή μας, είναι έτοιμος να το σηκώση αυτό σαν ένα σταυρό, αλλά δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να γίνη απλώς ένα μέρος της ζωής μας. Έτσι όταν σκεπτόμαστε την απουσία του Θεού, δεν αξίζει να ερωτήσουμε τον εαυτό μας: ποιος φταίει γι’ αυτό; Πάντοτε αποδίδουμε την ενοχή στον Θεό, πάντοτε κατηγορούμε Εκείνον, είτε κατ’ ευθείαν, είτε μπροστά στους ανθρώπους, ότι είναι απών, ότι ποτέ δεν είναι παρών όταν Τον χρειαζόμαστε, ποτέ δεν ανταποκρίνεται οσάκις καταφεύγουμε σ’ Αυτόν. (Περισσότερα...)




30/12/2013, Τί είναι το σπίτι για μας, 
της Ζήνας Λυσάνδρου - Παναγίδη

...Αξίζει να τονίσουμε ότι σπίτι είναι ο χώρος όπου δεν χρειάζεται ο άνθρωπος να φορά τη μάσκα του κοινωνικού καθωσπρεπισμού, που αφήνει τον εαυτό του ελεύθερο να εκτονωθεί, να είναι ο εαυτός του. Οι δικοί του άνθρωποι δεν τον παρεξηγούν και τον κατανοούν, κι αν ακόμα δεν νιώθει καλά.
Απεναντίας, τον συντρέχουν, τον συμπονούν και τον παρηγορούν. Είναι ο χώρος που ακουμπά ο κάθε πονεμένος για να βρει ανακούφιση από τα βάρη της ζωής. Είναι το καταφύγιό μας.(Περισσότερα...)


25/12/2013, Σ’  ένα μικρό αγοράκι που επιθυμεί να ακούσει μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία, 
του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς


...Μην με αφήνεις Κύριε και Θεέ μου, μην απομακρυνθείς από μένα! Σπεύσε να με βοηθήσεις, λυτρωτή μου από τον βαρύ καημό! Μόλις λάλησε αυτά τα λόγια, και ιδού έλαμψε κάποιο περίεργο φως στη μια γωνιά της σπηλιάς. Ήταν φως με μορφή μεγάλου κύκλου στο ύψος του ανθρώπου. Στη μέση αυτού του κύκλου- φωτός ο Δαβίδ είδε μια όμορφη κοπέλα, απαλή και σοβαρή ταυτόχρονα. Η κοπέλα καθόταν με το κεφάλι σκυμμένο προς τα εμπρός, και κρατούσε στα χέρια της ένα παιδί. Ήταν τόσο υπέροχο το παιδί που ο γιός του Ιεσσαί ποτέ δεν είχε δει τόσο όμορφο παιδί με τα μάτια του. Ξαφνικά ορθώθηκε το παιδί στην ποδιά της μητέρας του και αυστηρά κοίταξε το φίδι με μάτια σαν δύο αστραπές. Και άπλωσε το παιδί το δάχτυλο προς την πόρτα της σπηλιάς διατάζοντας το φίδι να βγεί. Στη στιγμή το φίδι ξετυλίχθηκε από τα χέρια του Δαβίδ, απλώθηκε και σύρθηκε έξω. (Περισσότερα...)




24/12/2013, Ο Θεός ανάμεσα μας,
του μητροπολίτη Anthonny Bloom

...Δὲν εἶναι ὑπέροχο αὐτό; Δὲν εἶναι ὑπέροχο τὸ ὅτι ὁ Θεὸς ἀνταποκρίνεται ὄχι μόνο στὴν ἁγιότητα, τὶς ἡρωικὲς προσπάθειες ἤ τὶς προσευχὲς ἀλλὰ καὶ στὴν κραυγὴ τῶν ψυχῶν μας: «Κύριε, δὲν μπορῶ νὰ ζῶ χωρὶς Ἐσένα, ἡ θνητή μου φύση μὲ βασανίζει, τὰ πάθη μὲ τυραννοῦν, θάνατος βασιλεύει μέσα μου, ἡ γῆ μὲ τραβᾶ χαμηλὰ καὶ παρ' ὅλα αὐτὰ ὑπάρχει μέσα μου μία ζωή, μία πείνα ποὺ μόνο ἀπὸ Ἐσένα μπορεῖ νὰ ἱκανοποιηθεῖ»; (Περισσότερα...)