3/3/2014, Ο παπα-Νικόλας Πλανάς & το πρόσφορο


Κάποια μέρα που ο Άγιος βρισκόταν σ’ ένα από τα αγαπημένα του ξωκκλήσια για να λειτουργήσει, παρατήρησε πως δεν υπήρχε κανένα πρόσφορο. Δεν ταράχτηκε. Προτίμησε να περιμένει με τη βεβαιότητα ότι σύντομα κάποιο πρόσφορο θα βρισκόταν. Άλλωστε τόσα χρόνια, όσες φορές είχε συμβεί να μην έχει πρόσφορο, πάντα την κατάλληλη στιγμή, κάποιος θα έφερνε, ή αν έπρεπε κάποιος από το εκκλησίασμα πήγαινε σε κοντινό φούρνο και αγόραζε ένα. Εκείνη τη μέρα όμως τα πράγματα δυσκόλευαν…. Η ώρα περνούσε και κανένας δεν έφερνε πρόσφορο. (Περισσότερα...)




28/02/2014, Φάε, η αμαρτία δικιά μου...


Συχνά τυχαίνει σε παρέες κάποιος να μη νηστεύει και να λέει με “αυτοθυσία” στον άλλο που νηστεύει "φάε, η αμαρτία δικιά μου". Λες και η νηστεία είναι φόρος που θα μπορούσε να πληρώσει ο συνέταιρος. Η προτροπή αυτή δείχνει τη νομικιστική αντίληψη που έχουμε για τη σχέση μας με την Εκκλησία. Έγκλημα και τιμωρία. Παράβαση, ενοχή, ποινή, εξιλέωση. Οι κανόνες της Εκκλησίας υποβιβάζονται σε στείρους νόμους και κυριαρχεί το άγχος μην τυχόν τους παραβεί κανείς, οπότε θα ακολουθήσει η τιμωρία. (Περισσότερα...)


26/2/2014, Το δηλητήριο

Πριν από πολύ καιρό στην Κίνα, μια κοπέλα παντρεύτηκε και πήγε να ζήσει με τον σύζυγό της στο σπίτι της πεθεράς της. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα , η κοπέλα διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να συμβιώσει με την πεθερά της. Ο χαρακτήρας τους ήταν πολύ διαφορετικός, και η κοπέλα εκνευριζόταν από πολλές από τις συνήθειες της πεθεράς της. Επιπλέον, η πεθερά επέκρινε διαρκώς τη κοπέλα. Ο καιρός περνούσε αλλά η κοπέλα και η πεθερά συνέχιζαν να τσακώνονται και να διαφωνούν. Όμως αυτό που έκανε την κατάσταση ακόμη χειρότερη ήταν ότι σύμφωνα με την αρχαία κινεζική παράδοση, η κοπέλα έπρεπε να υπακούει την πεθερά και να εκπληρώνει την κάθε επιθυμία της. Η ένταση και τα νεύρα στο σπίτι προκαλούσαν θλίψη στον άτυχο σύζυγο. (Περισσότερα...)


23/2/2014, Εδώ ειν' ο Παράδεισος και η Κόλαση είναι εδώ,
του π. Θεοδοσίου Μαρτζούχου


Δάσκαλε, βρήκα μια απόδειξη ότι δεν υπάρχει κόλαση…!
Αυτό φώναζε θριαμβολογώντας ένας μαθητής του Βολταίρου, σε κείνον τον πανέξυπνο και βραχυκυκλωμένο στον εγωιστικό αυτοεγκλωβισμό του φιλόσοφο.
Εκείνος χωρίς καθόλου να γοητευτεί τον ρώτησε απλά:
- Πόσο καιρό χρειάστηκες;
- Δύο μήνες απάντησε ο… εξερευνητής.



22/2/2014, Προς μια ευκατάστατη κυρία για ένα άνεργο εργάτη ,
του Αγ. Νικολάου Αχρίδας

Στη γειτονιά σας ζει ένας εργάτης «εργατικός, τίμιος και αξιόπιστος», όπως λέτε. Όμως τώρα είναι χωρίς δουλειά και χωρίς ψωμί. Ρωτάτε, εάν μπορεί να βοηθηθεί από δω, από την Αχρίδα. Μπορεί! Μπορεί και θα γίνει. Η Αχρίδα θα τον βοηθήσει με την ομορφιά της. Όμως, γιατί εσείς να μην τον βοηθήσετε με τον πλούτο σας; Σας δίδεται θαυμάσια ευκαιρία, να ταΐσετε τον πεινασμένο, κι έτσι να εκπληρώσετε την ευαγγελική προσταγή. Γιατί παραχωρείτε τούτη τη θαυμάσια ευκαιρία σ’ άλλον , και προσφέρετε σ’ άλλον τη σωτηρία της ψυχής, που προσφέρθηκε σε σας από τον Θεό; Αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται μακριά από την Αχρίδα χίλια χιλιόμετρα , ενώ από το σπίτι σας ούτε γεμάτα εκατό μέτρα. «Τον βαρέθηκα που έρχεται και ζητιανεύει», λέτε. Πιστέψτε με, και ο Θεός βαριέται υπομένοντας τους πλούσιους, που μόνο λαμβάνουν και δεν δίνουν. ( Περισσότερα...)