6/3/2014, Η Μεγάλη Σαρακοστή,
του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν

Με την παρακολούθηση των ακολουθιών, με τη νηστεία, ακόμα και με την προσευχή σε τακτά διαστήματα δεν εξαντλείται η όλη προσπάθεια στη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής. Ή μάλλον για να είναι όλα αυτά αποτελεσματικά και να έχουν νόημα, πρέπει να υποστηρίζονται και από αυτή την ίδια τη ζωή. Χρειάζεται δηλαδή ένας «τρόπος ζωής» πού να μην έρχεται σε αντίθεση με όλα αυτά και να μην οδηγεί σε μια«διασπασμένη» ύπαρξη. Στο παρελθόν, στις ορθόδοξες χώρες η ίδια η κοινωνία πρόσφερε μια τέτοια υποστήριξη με τον συνδυασμό που είχε στα έθιμα, στις εξωτερικές αλλαγές, με τη νομοθεσία, με τους δημόσιους και ιδιωτικούς κανονισμούς, με όλα δηλαδή όσα περιλαμβάνονται στη λέξη πολιτισμός. (Περισσότερα...)

6/3/2014, Η Ουκρανία & το νέο ανατολικό ζήτημα,
του Κωνσταντίνου Χολέβα (πολιτικού επιστήμονα)

Τον 19^ο αιώνα  η διεθνής διπλωματία ονόμαζε Ανατολικό ζήτημα το ερώτημα περί της διανομής των εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία ήταν πλέον  υπό κατάρρευσιν και υπό διάλυσιν. Σήμερα το νέο Ανατολικό Ζήτημα είναι η κατανομή σε ζώνες επιρροής των χωρών, των περιοχών και των εθνοτήτων, που ζούσαν μέχρι το 1990 στην ενιαία Σοβιετική Ένωση. Η περίπτωση της Ουκρανίας είναι χαρακτηριστική. (Περισσότερα...) 

4/3/2014, Να μην καταδικάσουμε τον Καρνάβαλο …,
του Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος (+)

Τίποτε δεν καυτηρίασε ο Κύριος τόσο πολύ, όσο την υποκρισία. Και ορθώς, εις αυτήν είδεν, ότι υπάρχει πάντοτε ο μεγαλύτερος παραπλανητικός κίνδυνος, δηλαδή το εωσφορικόν αγγελοφανές φως. Είναι πράγματι φοβερή η δύναμις της υποκρισίας. Τόσο γι  αὐτὸν που τη ζη και την ασκεί, όσο και γι  αὐτοὺς που την υφίστανται. Και είναι επικίνδυνη η υποκρισία, διότι ανταποκρίνεται προς βαθύτατον ψυχολογικόν αίτημα του ανθρώπου.

Ο άνθρωπος θέλει να φανή αυτός που δεν είναι. Ακόμη και ενώπιον του εαυτού του και ενώπιον του θεού. Και έτσι ξεφεύγει από την αλήθεια και την απλότητα και φυσικά και από την μετάνοιαν και την σωτηρίαν. (Περισσότερα...)

3/3/2014, Ο παπα-Νικόλας Πλανάς & το πρόσφορο

Κάποια μέρα που ο Άγιος βρισκόταν σ’ ένα από τα αγαπημένα του ξωκκλήσια για να λειτουργήσει, παρατήρησε πως δεν υπήρχε κανένα πρόσφορο. Δεν ταράχτηκε. Προτίμησε να περιμένει με τη βεβαιότητα ότι σύντομα κάποιο πρόσφορο θα βρισκόταν. Άλλωστε τόσα χρόνια, όσες φορές είχε συμβεί να μην έχει πρόσφορο, πάντα την κατάλληλη στιγμή, κάποιος θα έφερνε, ή αν έπρεπε κάποιος από το εκκλησίασμα πήγαινε σε κοντινό φούρνο και αγόραζε ένα. Εκείνη τη μέρα όμως τα πράγματα δυσκόλευαν…. Η ώρα περνούσε και κανένας δεν έφερνε πρόσφορο. (Περισσότερα...)

28/02/2014, Φάε, η αμαρτία δικιά μου...

Συχνά τυχαίνει σε παρέες κάποιος να μη νηστεύει και να λέει με “αυτοθυσία” στον άλλο που νηστεύει "φάε, η αμαρτία δικιά μου". Λες και η νηστεία είναι φόρος που θα μπορούσε να πληρώσει ο συνέταιρος. Η προτροπή αυτή δείχνει τη νομικιστική αντίληψη που έχουμε για τη σχέση μας με την Εκκλησία. Έγκλημα και τιμωρία. Παράβαση, ενοχή, ποινή, εξιλέωση. Οι κανόνες της Εκκλησίας υποβιβάζονται σε στείρους νόμους και κυριαρχεί το άγχος μην τυχόν τους παραβεί κανείς, οπότε θα ακολουθήσει η τιμωρία. (Περισσότερα...)

Παλαιότερα Κείμενα