17/3/2015, Πνευματική αναίδεια και ζηλωτισμός: Τα άκρα που ταλαιπωρούν την Εκκλησία
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Silhouette, group of happy children playing on meadow, sunset, summertime
- Γέροντα, ποια είναι η σωστή αντιμετώπιση, όταν προκύπτουν δύσκολα εκκλησιαστικά θέματα;
– Να αποφεύγωνται τα άκρα· με τα άκρα δεν λύνονται τα θέματα. Βλέπαμε παλιά, ο μπακάλης έβαζε λίγο-λίγο με την σέσουλα στην ζυγαριά, και έτσι έβρισκε την ακρίβεια και ισορροπούσε και η ζυγαριά. Δηλαδή δεν έβαζε απότομα πολύ ούτε αφαιρούσε απότομα πολύ. Τα δύο άκρα πάντα ταλαιπωρούν την Μητέρα Εκκλησία και οι ίδιοι που τα κρατούν ταλαιπωρούνται, γιατί τα δύο άκρα συνήθως καρφώνουν… Είναι σαν να κρατάη το ένα άκρο δαιμονισμένος, όταν έχη αναίδεια πνευματική (περιφρόνηση για όλα), και το άλλο άκρο σαν να το κρατάη τρελλός, όταν έχη μωρό ζήλο με στενοκεφαλιά.  (Περισσότερα...)




15/3/2015, Για τον Σταυρό
του Φώτη Κόντογλου

Fwtios-Kondogloy-gia-ton-Stayro«Aenai-EpAnastasi
Οι Χριστιανοί βάζουν τον Σταυρόν πανταχού, εις τους τρούλλους και εις τα κωδωνοστάσια των εκκλησιών, εις τους τάφους, εις τας οικοδομάς, εις τας σημαίας, εις τα κατάρτια των πλοίων, εις μέρη υψηλά δια να φαίνεται μακρόθεν, εις τα στολίδια των γυναικών, εις τα ψωμιά, εις τας κρήνας.

Οι παλαιοί έκαμναν συχνά το σημείον του σταυρού. Εις τα μέρη της Βιθυνίας, κοντά εις μίαν λίμνην λεγομένην Μανιάζ-γκιόλ, είδα κάποιους ψαράδες Ρώσσους τους οποίους λέγουν Καζάκους(Περισσότερα...)




13/3/2015, Επιστολή προς ετοιμοθάνατο
Γέροντος Εφραίμ Κατουνακιώτη

Μὲ πολλὴν ἀγάπη σὲ ἀσπάζομαι ἀδελφικὰ, εὐχόμενος ὅπως Κύριος ὁ Θεὸς ἐξαποστείλη τὸν Ἄγγελον Ἀὐτοῦ καὶ σοῦ χαρίση πνεῦμα ὑπομονῆς, πνεῦμα πίστεως καὶ ἐμπιστοσύνης πρὸς τὸν Θεόν.
Χθὲς ἔλαβα τὸ γράμμα σου καὶ σήμερα πρωΐ ἔρχομαι νὰ σοῦ ἀπαντήσω. Πρὸ τριῶν μηνῶν κατέβηκα στὴν Ἀθήνα καὶ ἔκανα ἐγχείρηση καταρράκτου στὰ μάτια καὶ δὲν ἔχει ἀποκτασταθῆ ἀκόμα ἡ ὅρασίς μου καὶ δὲν βλέπω καλὰ, καὶ βάζω τὸν Ν. νὰ σοῦ γράψη ὅ,τι ὑπαγορεύω ἐγώ. Γενοῦ ἄξιος τῆς κλήσεώς σου τῆς «Θεοκλήτου». Μετὰ ἁγίων ἡ κλῆσις σου, μετὰ μαρτύρων ἡ μερίς σου(Περισσότερα...)




10/3/2015, Η μοναξιά με πλακώνει
του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη


 μοναξι μ πλακώνει. Ασθάνομαιτι χω πομακρυνθε κι ποξενωθε. Χάνω πατέρα, μητέρα, δελφό, συγγενες, φίλους. Κάθε φροντίδα στοργς κα φίλτρου π μέσα μουφαιρεται. λοι εναι μακριά μου μτος καημούς τους πο πέβαλα. Τος προσπέρασα κα τος φησα. Εμαι μονάχος χωρς δεσμ μ τίποτα, δν μπορ ν πλησιάσω κανέναν, ν’γγίξω κανέναν. Τ χέρια μου εναι παράλυτα. Βλέπω τν κακία πο μ’χει πλημμυρίσει. Κατάντησε  γωιστική μου πόσταση νάξια, νίσχυρη κα λεεινή. Δν ξέρω ποι δρόμο ν’ κολουθήσω. Δεν ξέρω ποι σκάλα ν’ νέβω. Συναισθάνομαι τν ννοια τς μαρτίας, πο τόσο τν κορόιδεψα, ς προσβολ πέναντι στν αυτό μου. (Περισσότερα...)




7/3/2015, Χάνουμε το νόημα της Σαρακοστής;
π. Αλεξάνδρου Σμέμαν


Εἶναι φανερὸ ὅτι γιὰ τοὺς πιὸ πολλοὺς ἀπὸ τοὺς πιστοὺς τὸ νὰ παρακολουθοῦν καθημερινὰ τὶς ἀκολουθίες αὐτῆς τῆς περιόδου εἶναι πέρα ἀπὸ κάθε συζήτηση. Ἐξακολουθοῦν φυσικὰ νὰ ἐκκλησιάζονται τὴν Κυριακή, ἀλλὰ τὶς Κυριακὲς τῆς Σαρακοστῆς ἡ Θεία Λειτουργία, τουλάχιστον ἐξωτερικά, δὲν ἀντανακλᾶ κάτι ἀπὸ τὴ Μεγάλη Σαρακοστὴ καὶ ἔτσι δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ ἔχει οὔτε κὰν τὴν αἴσθηση τοῦ λατρευτικοῦ τυπικοῦ τῆς Σαρακοστῆς, δεδομένου μάλιστα ὅτι ἡ λατρεία εἶναι τὸ μόνο μέσο ποὺ μᾶς μεταφέρει στὸ πνεῦμα τῆς Σαρακοστῆς. (Περισσότερα...)