28/11/2015, Το Κερί, 
π. Σάββα Δημητρέα


Η πιο  απλή και πιο συνηθισμένη ενέργεια του κάθε Χριστιανού, μπαίνοντας στην Εκκλησία, είναι να ανάβει ένα κερί.
     Όμως η ενέργεια αυτή δεν είναι τόσο απλή. Είναι κάτι, από το οποίο ο Χριστιανός πρέπει να διδάσκεται και να ωφελείται πνευματικά. Τίποτε δεν γίνεται στην Εκκλησία άσκοπα. Τίποτε δεν είναι περιττό. Τίποτε δεν είναι υπερβολικό. Τίποτε δεν είναι ξερός τύπος. Τίποτε δεν είναι χωρίς σημασία και νόημα. Όλα συντελούν, στο  να γίνεται η προσκύνηση του Θεού «εν πνεύματι και αληθεία», όπως είπε ο Χριστός στην Σαμαρείτιδα.
     Έτσι και το άναμμα του κεριού  έχει νόημα. Και δεν πρέπει να γίνεται μηχανικά από τον Χριστιανό. (Περισσότερα...)



15/11/2015, Η Εκκλησία ως πανδοχείο δέχεται τους πάντες,
π. Βαρνάβα Γιάγκου


Διαβάσαµε σήµερα τήν παραβολή τοῦ Καλοῦ Σαµαρείτη (Λουκ. ι΄ 30-37). Ὅλοι ξέρουµε τήν ὑπόθεση. Στήν παραβολή ἀναφέρεται ὅτι κάποιος πού πήγαινε ἀπό τήν Ἱεριχώ στά Ἱεροσόλυµα ἔπεσε τραυµατισµένος. Ἀπό τό σηµεῖο ἐκεῖνο πέρασαν ἕνας Λευίτης κι ἕνας ἱερέας, ἄνθρωποι τῆς θρησκείας καί οἱ δύο τήν ἐποχή ἐκείνη, καί περιφρονώντας ἤ ἀδιαφορώντας τόν προσπέρασαν. Πέρασε κι ἕνας Σαµαρείτης, ὁ “Καλός Σαµαρείτης” τῆς παραβολῆς, ὁ ὁποῖος τόν περιέθαλψε μέ οἶνο καί ἔλαιο, τόν ἐπιβίβασε στό ζῶο του καί τόν πῆγε στό πανδοχεῖο, γιά νά τόν φροντίσει ὁ πανδοχέας. Στόν δέ πανδοχέα ἔδωσε δύο νοµίσµατα, λέγοντάς του πώς θά τοῦ “ἀποδώσει” ὅλα τά δαπανηθησόμενα, ὅταν τελειώσει ἡ διαδικασία τῆς ἀνάρρωσης. (Περισσότερα...)



10/11/2015, Ιερείς-μοναχοί και ιερείς οικογενειάρχαι,
του Βιργκίλ Γκεοργκίου


Οι επισκέψεις, που η βασίλισσα του Ουρανού έκανε στο χωριό μας γέννησαν μερικά νέα ερωτηματικά μέσα στο παιδικό μου κεφάλι. Από αιώνες, όλοι οι άνδρες της οικογενείας μου, εκτός από σπάνιες εξαιρέσεις, ήταν εφημέριοι στα χωριά, στα οποία κατοικούσαν οι υπηρέτες των μοναστηριών. Ήταν ιερείς από πατέρα σε παιδί. Όπως στην Παλαιά Διαθήκη. Ιερείς προλετάριοι. Ιερείς - άλογα. Που υπηρετούσαν τον Κύριο με τα πόδια τους, τρέχοντας στο βουνό και φέρνοντας τον θείο λόγο, τα μυστήρια και την προσευχή. Παντού όπου υπήρχε ανάγκη. Έμαθα αργότερα πως το άλογο είναι σύμβολο των δώδεκα Αποστόλων, που κι αυτοί ήταν ζευγμένοι στο άρμα της Εκκλησίας... Έτσι έβλεπα πάντα τον πατέρα μου κι όλους τους άλλους ιερείς της οικογενείας μου. (Περισσότερα...)


6/11/2015, Στα νοσοκομεία συχνάζει η αγιότητα...
π. Λίβυος


Χρειάστηκε για μερικές μέρες, να μείνω στο νοσοκομείο κάνοντας συντροφιά σε έναν νέο άνθρωπο ο οποίος υποβλήθηκε σε σοβαρή χειρουργική επέμβαση. Και ομολογώ ότι αποκόμισα εμπειρίες και βιώματα που δεν μπορεί να στα προσφέρει κανένα βιβλίο και καμία ομιλία όσο υπέροχη ή «πνευματική» κι αν είναι. Το να ζεις μέσα σε ένα νοσοκομείο όταν μάλιστα δεν υπάρχει εξοικείωση με επαγγελματική μορφή, δεν είναι μια συνηθισμένη εμπειρία. Βλέπεις, ακούς, κατανοείς και βιώνεις πολλά πράγματα,  σε διαφορετικά επίπεδα. Γνωρίζεις πραγματικότητες που έξω από αυτό το κτίριο σου διαφεύγουν. Όχι ότι δεν υπάρχουν αλλά οι καθημερινοί ρυθμοί σε οδηγούν στην λήθη τους (Περισσότερα...)




3/11/2015, Δυσκολεύομαι να κάνω προσευχή...,
του Βασίλη Αργυριάδη


-Πάτερ, δυσκολεύομαι πολύ να κάνω προσευχή το βράδυ. Νιώθω μονίμως ανία. Ο νους μου φεύγει συνεχώς και δεν έχω καμιά διάθεση να συγκεντρωθώ.
-Να διαβάσεις κάτι μπορείς;
-Συνήθως είμαι πολύ κουρασμένος για να διαβάσω.
-Ε, τότε να βάλεις μια ήρεμη μουσική και να καθίσεις ήσυχος σε μια πολυθρόνα χωρίς να κάνεις τίποτα.
-Μα δεν μπορώ να μην κάνω τίποτα...
-Τί θέλεις να κάνεις δηλαδή;
-Να δω τις ειδήσεις... Να δω τί γίνεται στον κόσμο, να ενημερωθώ. (Περισσότερα...)