21/5/2016, Κυριακή του Παραλύτου,
Μητροπολίτη Anthonny Bloom


...Περιστοιχιζόμαστε ἀπό ἀνθρώπους ποὺ βρίσκονται σὲ ἀνάγκη, δὲν εἶναι μόνο ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν κάποια παράλυση καὶ χρειάζονται βοήθεια. Ἀλλά τόσοι ἄλλοι ποὺ ἔχουν παραλύσει μέσα τους, καὶ ποὺ χρειάζονται νὰ συναντήσουν κάποιον νά τοὺς βοηθήσει. Ψυχικὰ παράλυτοι εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν τρομάξει ἀπό τὴν ζωή, γιατὶ ἦταν γι' αὐτούς ἀντικείμενο τρόμου ἀπὸ τότε ποὺ γεννήθηκαν: γονεῖς χωρὶς εὐαισθησία, ἄκαρδοι, βίαιο περιβάλλον. Πόσοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἤλπιζαν, ὅταν ἦταν ἀκόμα μικροί, ὅτι κάτι θὰ ὑπάρχει γι' αὐτούς στὴ ζωή. Ἀλλὰ ὄχι. Καμμιὰ συμπόνοια, καμμιὰ φιλία . Δέν ὑπῆρχε τίποτα. Κι ὅταν προσπάθησαν νὰ δεχθοῦν παρηγοριὰ καὶ στήριξη, δὲν ἔλαβαν κάτι. Κάθε φορά ποὺ πίστευαν ὅτι μποροῦσαν νὰ κάνουν κάτι τοὺς ἔλεγαν, «Μην προσπαθεῖς, δεν καταλαβαίνεις ὅτι εἶσαι ἀνίκανος γι’ αὐτό;» Καὶ ἔνοιωθαν ὅλο καὶ πιὸ μειονεκτικοί.  (Συνεχεία...)






19/5/2016, Βάπτισμα, μια νικητήρια πράξη,
Μητροπολίτη Αργολίδας Νεκτάριος

βαπ12
Ένας μεγάλος σύγχρονος θεολόγος και ποιμένας, ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν, γράφει:
«Τα ξορκίσματα σημαίνουνε τούτο: να αντιμετωπίσεις το κακό, να αναγνωρίσεις την πραγματικότητά του, να νιώσεις τη δύναμή του, και να φωνάξεις τη δύναμη που έχει ο Θεός να το καταστρέψει, Τα ξορκίσματα αναγγέλλουνε το επικείμενο Βάπτισμα ως μία πράξη νικητήρια. »Στην τελετή του Βαπτίσματος, που είναι μια πράξη απελευθέρωσης και νίκης, οι εξορκισμοί προηγούνται γιατί καθ’ όδόν προς την κολυμβήθρα αναπόφευκτα “χτυπάμε ” τη σκοτεινή και δυνατή μορφή που μας κλείνει αυτό το δρόμο.  (Συνέχεια...)



18/5/2016, Είσαι φτωχός ή πλούσιος;

bambeba-forgiveness

Ένας φτωχός ρώτησε τον σοφό:
«Γιατί είμαι τόσο φτωχός;»
Ο σοφός του απάντησε:
«Γιατί δεν έχεις μάθει να δίνεις.»
Ο φτωχός είπε:
«Αφού δεν έχω τίποτα να δώσω.»
Ο σοφός απάντησε:
«Και όμως έχεις κάτι να δώσεις  (Συνέχεια...)




17/5/2016, Η ευθύνη της μοναξιάς μας,
π. Χαράλαμπου Παπαδόπουλου


Tις περισσότερες φορές, ζώντας μέσα στην μοναξιά και την απόρριψη, στην ερήμωση και στην λησμονιά της ανθρώπινης παρουσίας, στρέφουμε την οργή μας σε εκείνους που μας εγκατέλειψαν. Στην αδιαφορία της κοινωνίας. Στην αναλγησία και την σκληροκαρδία των ανθρώπων. Αυτή είναι η εύκολη λύση. Να επιλέγουμε την αναζήτηση ευθυνών έξω από εμάς. Στους άλλους. Άλλωστε πάντα φταίνε οι άλλοι. Η κακή κοινωνία. Οι εποχές και οι άνθρωποι που άλλαξαν. Άλλοτε φοράμε το κουστούμι του θύματος, και ανεβαίνοντας στο σανίδι της ψυχής υποδυόμαστε τον ρόλο του μεγάλου αδικημένου. Εκείνου που πάντα αδικείται. Που αγαπάει, αλλά δεν αγαπιέται. Που προσφέρει ανιδιοτελώς, ενώ πάντες τον εκμεταλλεύονται. Που σταυρώνεται για τους άλλους, αλλά όλοι τον προδίδουν. Και το παιγνίδι του ψυχισμού μας δεν έχει τέλος.(Συνέχεια...)




14/5/2016, Τα μπαλόνια

a5
Η δική μας ευτυχία βρίσκεται στην ευτυχία των άλλων ανθρώπων
Μία ομάδα 50 ανθρώπων συμμετείχε σ' ένα συνέδριο. Ξαφνικά, ένας ομιλητής αποφάσισε να κάνει ένα ομαδικό πείραμα. Έδωσε σε κάθε σύνεδρο από ένα μπαλόνι, και ζήτησε από τον κάθε ένα να γράψει επάνω, με μαρκαδόρο, το όνομά του/της. Έπειτα, μεταφέρθηκαν όλα τα μπαλόνια σε άλλο δωμάτιο. Ακολούθως, οι σύνεδροι κλήθηκαν να πάνε στο δωμάτιο εκείνο και να βρουν, μέσα σε πέντε λεπτά, το μπαλόνι με το όνομά τους. Έγινε πανζουρλισμός. Ο ένας έσπρωχνε τον άλλον, συγκρούονταν μεταξύ τους, αλληλοδιαμαρτύρονταν, σκέτος χαμός. Όταν πέρασαν τα 5 λεπτά, κανένας δεν είχε βρει το μπαλόνι του(Συνέχεια...)