19/9/2018, Θα έρθει η ώρα...


Γράφει ο Επίσκοπος Σουρόζ Anthony Bloom: Πριν λίγα χρόνια μια νέα κοπέλα που έπασχε από ανίατη ασθένεια έγραφε: «Πόσο ευγνώμων είμαι στο Θεό για την αρρώστια μου. Καθώς αδυνατίζει το σώμα μου, το νιώθω να γίνεται όλο και πιο διάφανο στις ενέργειες του Θεού». Της απάντησα: «Να ευχαριστείς το Θεό γι’ αυτό που σου έχει δώσει, αλλά μην περιμένεις να κρατήσει αυτή η κατάσταση. Θα έρθει η ώρα που αυτό το αδυνάτισμα του κορμιού σου θα πάψει να σε κάνει να αισθάνεσαι πνευματική. Και τότε θα πρέπει να εξαρτάσαι από τη Χάρη και μόνο»(Συνέχεια...)


18/9/2018, Το άφθαρτο σώμα του αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ



Το νεκρό, αλλά χαριτωμένο σώμα του μεγάλου Ασκητή δεν έχει χάσει το φυσικό του χρώμα ούτε την ελαστικότητα του και διατηρεί ακόμη και τους μυς, το λίπος και τον υποδόριο ιστό. Τα πέλματα διατηρούν σταγόνες από ευώδες μύρο το όποιο συχνά είναι τόσο πολύ, που σε κάποια σημεία παρασύρει την επιδερμίδα!

Ο Ηγούμενος μας πληροφορεί ότι πριν από λίγο καιρό ο Άγιος σήκωσε με τα χέρια του ένα βρέφος, που έπεσε από τη μητέρα του στη Λάρνακα, και το έβαλε στην αγκαλιά της μπρος στα έκπληκτα μάτια Μοναχών και Προσκυνητών.» (έ. Α, σ. 7-8). (Συνέχεια...)







12/9/2018, Βγάλε τον Σταυρό σου,
του π. Νίκωνα Κουτσίδη

Σχετική εικόνα
Στά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ‘60 ἕνας δεκαεννιάχρονος ἑλληνοαυστραλός, ὁ Θεμιστοκλῆς Ἀδαμόπουλος μαζί μέ μερικούς φίλους του ἔφτιαξαν ἕνα συγκρότημα ρόκ μουσικῆς, τούς Φλάϊς (Flies). Τό συγκρότημα ταχύτατα ἔγινε διάσημο ἀνά τόν κόσμο. Διηγεῖται ὁ Θεμιστοκλῆς:
‘’Τότε ἦταν πολύ τῆς μόδας τά διάσημα μέλη τῶν ρόκ συγκροτημάτων νά ἐπισκέπτονται στήν Ἰνδία κάποιον γκουρού (=διδάσκαλο γιά μύηση στόν Βουδδισμό) γιά συμβουλές καί πνευματική καθοδήγηση! Ἄρχισα, λοιπόν, νά πηγαίνω καί ἐγώ. Σέ ἕνα τέτοιο ταξίδι μου, ὁ γκουρού ἀκουμποῦσε τό χέρι του στό κεφάλι τοῦ κάθε ἐπισκέπτη λέγοντας: «Σοῦ μεταδίδω γνώση». Ὅταν ἦρθε ἡ σειρά μου, σταμάτησε καί μοῦ εἶπε: «Βγάλε τόν σταυρό σου»(!) (Συνέχεια...)



6/9/2018, Για τις καθημερινές φροντίδες και μέριμνες,
του οσίου Θεοφάνους του εγκλείστου


Γράφεις ότι έχεις πολλές φροντίδες και μέριμνες. Κάνε με επιμέλεια και φιλοτιμία ό,τι σου ζητούν οι δικοί σου. Αλλά να ασχολείσαι με όλα ήρεμα, δίχως άγχος, ταραχή ή βαρυγκώμια. Οι μέριμνες συνοδεύονται συνήθως από εσωτερική αναστάτωση. Αυτό δεν είναι σωστό. Δεν μπορείς, βέβαια, πάντοτε να εξετάζεις ό,τι σου αναθέτουν με απόλυτη νηφαλιότητα και να το εκτελείς με τέλεια αυτοσυγκέντρωση, χωρίς την παραμικρή ταραχή ή διάσπαση. (Συνέχεια...)


5/9/2018, Άγχος & θρησκεία, 
του οσίου Πορφυρίου

Σχετική εικόνα
Για πολλούς, όμως, η θρησκεία είναι ένας αγώνας, μια αγωνία κι ένα άγχος. Γι’ αυτό πολλούς απ’ τους «θρήσκους» τους θεωρούνε δυστυχισμένους, γιατί βλέπουνε σε τι χάλια βρίσκονται. Και πράγματι. Γιατί αν δεν καταλάβει κανείς το βάθος της θρησκείας και δεν την ζήσει, η θρησκεία καταντάει αρρώστεια και μάλιστα φοβερή. Τόσο φοβερή, που ο άνθρωπος χάνει τον έλεγχο των πράξεών του, γίνεται άβουλος κι ανίσχυρος, έχει αγωνία κι άγχος και φέρεται υπό κακού πνεύματος (δηλ. δαιμονικής ενέργειας). Κάνει μετάνοιες, κλαίει, φωνάζει, ταπεινώνεται τάχα,(Συνέχεια...)